Την ιστοσελίδα www.elenisabani.gr δημιούργησε η Ελένη Σαμπάνη.

Πρόκειται για μια νέα ιστοσελίδα ραπτικής για όλους όσους ενδιαφέρονται να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στα πατρόν, τα κριτήρια επιλογής ραπτομηχανής και τα υφάσματα.

Μέσα από την ιστοσελίδα, οι φίλοι της ραπτικής μπορούν να βρουν οικονομικές λύσεις για τα νοικοκυριά, ειδικά τώρα, κατά την περίοδο του lockdown.

Στο www.elenisabani.gr μπορείτε να βρείτε βίντεο με αναλυτικές οδηγίες για πολλές τεχνικές, συμβουλές, ενδιαφέροντα άρθρα και όλα τα απαραίτητα για τον κόσμο της ραπτικής.

Ποια είναι η Ελένη Σαμπάνη

Η Ελένη Σαμπάνη είναι μητέρα ενός αγοριού, που εργάζεται τα τελευταία 23 χρόνια στο χώρο των Μ.Μ.Ε.

Πριν μερικά χρόνια, σε μια μεταβατική περίοδο της ζωής της, προέκυψε εντελώς τυχαία ο κόσμος της ραπτικής.

«Λίγο η περιέργεια να μάθω εάν μου ταιριάζει, αλλά περισσότερο η πρόκληση να μπορώ να ράβω ρούχα για μένα και το παιδί μου, ήταν η κινητήριος δύναμη να αναζητήσω τις πρώτες πληροφορίες ραπτικής στο διαδίκτυο» αναφέρει στην περιγραφή της στην ιστοσελίδα της.

«Για τους αρχάριους, λιγοστές. Οδηγίες στα ελληνικά, ελάχιστες, σχεδόν ανύπαρκτες. Αυτή η δυσκολία δεν έκαμψε το ηθικό μου, παρά με οδήγησε σε ξένα sites για να πάρω τη γνώση που χρειαζόμουν.

Έτσι, βρέθηκα αντιμέτωπη με ένα νέο πρόβλημα: την ραπτική ορολογία στα αγγλικά. Χωρίς γνώσεις ραπτικής και χωρίς ελληνικές οδηγίες ήταν εύκολο να χαθώ στον κυκεώνα του ίντερνετ» προσθέτει.

«Άρχισα ως αυτοδίδακτη να ράβω στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μου, που όμως δεν ήταν αρκετό. Ακολούθησαν αμέτρητες νύχτες να με βρίσκουν σκυμμένη πάνω από μια ραπτομηχανή, μέχρι το ξημέρωμα.

Και το θαύμα δεν ήταν μόνο η δημιουργία που γεννιόταν, αλλά η ψυχοθεραπεία που γινόταν στην καρδιά και το μυαλό μου. Οι δημιουργίες ακολουθούσαν η μια την άλλη. Για το σπίτι, το παιδί, για μένα, για φίλους, για το σκυλάκι μου…για ποιον δεν έραβα. Και τι δεν έραβα!», αναφέρει.

«Είχα πάρει τον αέρα, ένιωθα αυτοπεποίθηση, δε φοβόμουν να πειραματιστώ και να τολμήσω ακόμα και την πιο απαιτητική δημιουργία. Και το ρίσκο, μου έβγαινε πάντα σε καλό.Όταν αισθάνθηκα πως χρειάζομαι περισσότερη…επαγγελματική γνώση, τότε γράφτηκα στην πρώτη μου σχολή. Ακολούθησε δεύτερη και τρίτη.

Δυστυχώς, δεν ικανοποιήθηκαν οι προσδοκίες μου και συνειδητοποίησα πως δεν αρκεί μόνο η γνώση, αλλά κυρίως ο τρόπος να μεταδώσεις αυτήν. Και αποφάσισα να πειραματιστώ. Να μεταφέρω όσα γνώριζα –πολλά ή λίγα- σε ανθρώπους που μόλις ξεκινούσαν τα ραπτικά τους βήματα» καταλήγει.