Η οικονομία της χώρας τη βγάζει με δα­νεικά. Με δανεικά χρήματα και… νάιλον «οράματα» πορεύεται η κοινωνία. Το πολιτικό προσωπικό έχει εδώ και καιρό εκχωρήσει τις υπηρεσίες του σε μεγάλα συμφέροντα, συμμαχικά ή… εταιρικά. Τα παραπάνω συνθέτουν την εικόνα της διάλυσης μας.

Η οικονομία της χώρας τη βγάζει με δα­νεικά. Με δανεικά χρήματα και… νάιλον «οράματα» πορεύεται η κοινωνία. Το πολιτικό προσωπικό έχει εδώ και καιρό εκχωρήσει τις υπηρεσίες του σε μεγάλα συμφέροντα, συμμαχικά ή… εταιρικά. Τα παραπάνω συνθέτουν την εικόνα της διάλυσης μας.

Κοιτώντας με περισσότερη προσοχή εύκολα μπορεί να δει κανείς το επικίνδυνο φόντο επάνω στο οποίο εξελίσσεται η καταστρο­φή της ελληνικής οικονομίας: Η ελληνική κοινωνία «ξαφνικά» συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει «ισχυρή Ελλάδα», δεδομένη νομισματική σταθερότητα και ισχύς, εξα­σφαλισμένα- από ισχυρούς συμμάχους και εταίρους-οικονομικά συμφέροντα και εθνικά δίκαια. Το αρχικό σοκ μετατρέ­πεται σταδιακά-όσο το οικονομικό κό­στος της καταστροφής επιμερίζεται στον κόσμο της εργασίας – σε οργή.

Η ηθική αποκαθήλωση της καθεστηκυίας πολιτικής τάξης ουσιαστικά εξαερώνει τα όποια ψήγματα δύναμης έχουν απομείνει στο ελληνικό κράτος. Μια κυβέρνηση, ένα πολιτικό σύστημα που δεν απολαμβά­νει ένα ελάχιστο επίπεδο εμπιστοσύνης της κοινωνίας είναι προφανές ότι δεν κρα­τά το τιμόνι της χώρας.

Στις διεθνείς σχέσεις κάποια πράγματα πα­ραμένουν αναλλοίωτα εδώ και αιώνες. Η ιστορία είναι γραμμένη από άπειρα επεισόδια που ξεκίνησαν όταν ένας εκ των αντιπάλων διέγνωσε την αδυναμία του άλλου. Στην περίπτωση της Ελλάδας ο αντίπαλος είναι γνωστός, όπως γνωστό είναι και το αντίτιμο που ζητά για την ειρηνική συμβίωση. Η νομιμοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου και η εξ ημι­σεί ας διανομή του Αιγαίου περιγράφουν πάγιους στόχους της τούρκικης διπλω­ματίας. Θα αποφύγει άραγε η Άγκυρα τον πειρασμό να εκμεταλλευτεί τη δεδομένη και παρατεταμένη όπως φαίνεται ελληνι­κή αδυναμία; Δύσκολο…