Τα ιατρικά λάθη, αν αποδειχτούν μοιραία επισύρουν αστικές και ποινικές ευθύνες.

Τα ιατρικά λάθη, αν αποδειχτούν μοιραία επισύρουν αστικές και ποινικές ευθύνες. Στην περίπτωσή μας, αν αναλογιστούμε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίστηκε εξαρχής  ως «ασθενής» – από το ίδιο το ΔΝΤ και τον τότε επικεφαλής του Στρος Καν – που έπρεπε να εξυγιανθεί πάση θυσία με τη «συνταγή» του Ταμείου, δε φαίνεται να είναι κανείς διατεθειμένος να ζητήσει ευθύνες.
Από την άλλη η «ομολογία ενοχής» του ίδιου του Ταμείου- το οποίο φτάνει στο σημείο να «καρφώνει» αγρίως τη Γερμανία και την ευρωζώνη –  θα έμοιαζε ειλικρινής αν συνοδευόταν έστω από συστάσεις για την άρση της πολιτικής που συνόδευσε τις λανθασμένες προβλέψεις. Αλλά όχι. Το πρόγραμμα πρέπει να συνεχιστεί χωρίς αποκλίσεις, ειδικά στο πεδίο των «μεταρρυθμίσεων», του Δημοσίου και των φόρων.
Στο επίπεδο της … υψηλής πολιτικής το αν η παραδοχή του ΔΝΤ δίνει μια δυνατότητα «ελιγμών» στην ελληνική κυβέρνηση σε ό,τι αφορά την αναδιάρθρωση του χρέους, σύμφωνα πάντα με την κατεύθυνση των δικών του επιδιώξεων καθώς και το ποιες είναι οι ακριβείς διαστάσεις της κόντρας με τα άλλα δύο μέρη της τρόικας, την ΕΕ και την ΕΚΤ, ας αποφανθούν οι ειδικοί.
Στα αυτιά της κοινωνίας πάντως η ομολογία του ΔΝΤ ηχεί σαν καθαρή κοροϊδία. Ο ισχυρός που σε κατέστρεψε τώρα βγάζει και γλώσσα, λέγοντάς σου το οφθαλμοφανές. Σε μια στιγμή που τα αποτελέσματα του «φαρμάκου» που χορηγήθηκε, για να θυμηθούμε και τη φρασεολογία που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον το προηγούμενο διάστημα, διαμορφώνουν μια εικόνα εφιαλτική. Το λάθος του ΔΝΤ μας κόστισε κάτι παραπάνω από τόκους και χρεολύσια, μας οδήγησε σε συνολική οικονομική, πολιτική και κοινωνική, εν τέλει εθνική κρίση, αλλά ποιος ασχολείται. Η χώρα σαλαμοποιείται και τεμαχίζεται σε ζουμερά «φιλέτα» προς πώληση, μαζί με ό,τι τυχαίνει να κινείται επάνω τους (εργαζόμενοι, πολίτες, κ.λπ.) αλλά το ΔΝΤ μπορεί να «ομολογεί» χωρίς να κουνιέται φύλλο. Ο πρωθυπουργός, λέει, εδώ και ένα χρόνο «διορθώνει» τα λάθη, ενώ ακόμη και ο Βενιζέλος νιώθει δικαιωμένος!
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, η αξιωματική αντιπολίτευση ευρισκόμενη σε εσωκομματική «προεκλογική» περίοδο, μάλλον αδυνατεί να αρθεί στο ύψος της ιστορικής πρόκλησης  και να προκαλέσει μια επωφελή για την κοινωνία κίνηση προς τα μπρος.
Για μια ακόμη φορά παίζει το χαρτί της «επιβεβαίωσης» («εμείς τα λέγαμε») και των διαπιστώσεων περί της καταστροφής που έχει προκαλέσει στη χώρα το μνημόνιο – το οποίο δεν έπεσε από τον ουρανό αλλά το επέβαλαν σε εγγύηση για την χορήγηση των δανείων, οι δανειστές και εταίροι μας .
Επιδίδεται σε διακηρυκτικές αναφορές για την πολιτική αλλαγή και τη Δημοκρατία αλλά καλεί τον κόσμο να βγει μπροστά και να ανοίξει δρόμο. Όμως αν αυτό δεν μπορεί να το κάνει ένας πολιτικός φορέας – και δη ένας «ενιαίος» πολιτικός φορέας η σημασία του οποίου τόσο πολύ εξυψώνεται εν όψει του προσεχούς συνεδρίου –  το οποίο θεωρητικά έχει τη δυνατότητα ανάλυσης, σχεδιασμού και κατάθεσης  συγκροτημένης  πρότασης, γιατί να μπορεί να το κάνει μια διαλυμένη και γονατισμένη κοινωνία η οποία δεν προλαβαίνει να τρώει χαστούκια και να πληρώνει με ρευστό και κυρίως με πολύ πόνο το «μη βιώσιμο» χρέος;
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.