«Δολοφόνε! Εκτελεστή!» φώναζαν οι κάτοικοι της πόλης Αλμπάνο Λατσιάλε όταν έφτασε το φέρετρο που μετέφερε τη σορό του πρώην λοχαγού των Ες Ες Έριχ Πρίμπκε, ο οποίος πέθανε στη Ρώμη

«Δολοφόνε! Εκτελεστή!» φώναζαν οι κάτοικοι της πόλης Αλμπάνο Λατσιάλε όταν έφτασε το φέρετρο που μετέφερε τη σορό του πρώην λοχαγού των Ες Ες Έριχ Πρίμπκε, ο οποίος πέθανε στη Ρώμη

Μια βασική πανανθρώπινη και διαχρονική πολιτισμική συνθήκη είναι ο σεβασμός προς τους νεκρούς. Ο ανθρώπινος πολιτισμός διαπνέεται από την αίσθηση του καθήκοντος για την απόδοση τιμής απέναντι στο άψυχο σώμα. Χαρακτηριστικές είναι οι αμέτρητες διαπολιτισμικές αναφορές που διασώζονται σε όλα και μήκη και πλάτη του πλανήτη. Ο νεκρός απαιτεί την πανανθρώπινη συντριβή απέναντι στο μυστήριο του θανάτου. Μάλιστα όσο πιο βαθιά είναι αυτή η συντριβή τόσο πιο πολλές είναι οι αξιώσεις από τη ζωή.

Κάθε άλλη στάση βρίσκεται εκτός πολιτισμού, εκτός της Ιστορίας. Κι όμως, οι αγριότητες των ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο διατάραξαν ακόμα κι αυτές τις αδιαπραγμάτευτες λατρευτικές παραδόσεις του παγκόσμιου πολιτισμού. Έτσι γίνεται κατανοητή η άρνηση της Καθολικής Εκκλησίας – υπό την ηγεσία του Πάπα Φραγκίσκου – να μην δεχτεί (ως εκπρόσωπος μιας θρησκείας της οποίας ο θεμέλιος λίθος είναι η αγάπη και η συγχώρεση) να θάψει τη σορό ενός εκ των τελευταίων ναζί εγκληματιών πολέμου, ενός κτήνους το οποίο διηύθυνε τη σφαγή 335 αμάχων στα Αρδεατικά Σπήλαια της Ρώμης τον Μάρτιο του 1944. Ο πρώην λοχαγός των Ες Ες Έριχ Πρίμπκε (Erich Priebke), που πέθανε πρόσφατα στη Ρώμη σε ηλικία 100 ετών, υπήρξε αμετανόητος εγκληματίας, παρά το ότι ο κόσμος της δημοκρατίας τού εξασφάλισε μαζί με τα ανθρώπινα δικαιώματά του κι έναν μακρόχρονο βίο, ικανό για να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της θηριωδίας του. Έτσι, γίνεται κατανοητή η αντίδραση των εκατοντάδων συγκεντρωμένων έξω από την εκκλησία του υπερσυντηρητικού τάγματος των λεφεβριανών, που δέχθηκε να τελέσει την κηδεία, την ώρα που το Βατικανό έχει εκδώσει σαφή οδηγία καμία καθολική εκκλησία να μην τελέσει την κηδεία του. Οι συγκεντρωμένοι χτυπούσαν τη νεκροφόρα που μετέφερε τη σορό του ναζί εγκληματία, μια σορό που καμιά γη δεν θέλει να «αναπαύσει εν ειρήνη», μια σορό η οποία περιφέρεται εν μέσω της πανανθρώπινης περιφρόνησης και αηδίας στο πέρασμά της – μια σορό εκτός των ορίων του ανθρώπινου πολιτισμού.

Το περιστατικό ωστόσο ξαναζωντανεύει τη φρίκη του ναζισμού την οποία βιώνουμε σήμερα στην ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή επικαιρότητα σαν ιλαροτραγωδία. Είναι πλέον καιρός να ποινικοποιηθεί και στην Ελλάδα η άρνηση του Ολοκαυτώματος και όσοι προσβάλλουν κατάφωρα και βάναυσα τους εκατομμύρια νεκρούς αυτής της ανθρώπινης θηριωδίας (που ανήγαγε τα μαζικά εγκλήματα σε υπέρτατη ιδεολογία) να βρίσκονται υπόλογοι των λεγομένων τους και της τρομακτικής τους σημασίας.