«Η νωθρότητα που μας εκτρέπει από κάθε δύσκολη προσπάθεια, από κάθε έργο σημαντικό, με συμβούλεψε να τα εγκαταλείψω όλα, να πιω το τσάι μου, να σκεφτώ μόνο τις σημερινές μου σκοτούρες

«Η νωθρότητα που μας εκτρέπει από κάθε δύσκολη προσπάθεια, από κάθε έργο σημαντικό, με συμβούλεψε να τα εγκαταλείψω όλα, να πιω το τσάι μου, να σκεφτώ μόνο τις σημερινές μου σκοτούρες […] Και ξαφνικά παρουσιάστηκε η ανάμνηση. Ήταν η γεύση του μικρού κομματιού της μαντλέν που μου προσέφερε η θεία μου»: Εκατό χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τότε που, με αφορμή το μπισκοτάκι που βούτηξε ο αφηγητής στο τσάι του άρχισε η «Αναζήτηση του χαμένου χρόνου». Νοέμβριο του 1913 ο Μαρσέλ Προυστ κατάφερε να εκδόσει το «Από τη μεριά του Σουάν», τον πρώτο τόμο του διάσημου έργου του. Η φετινή επέτειος τιμάται παντού με εκδηλώσεις, αφιερώματα, πολλές – πολλές σελίδες για τη σημασία του έργου, οι οποίες έρχονται να προστεθούν σε δεκάδες κείμενα πολλών και πάρα πολύ σπουδαίων. «Αχ, να μπορούσα να γράφω έτσι» έλεγε η Βιρτζίνια Γουλφ, ενώ, πιο πρόσφατα, ο Αλέν ντε Μποτόν έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο προσπαθώντας να εξηγήσει «Πώς ο Προυστ μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου». Μπορεί; Ο Μποτόν έχει πολλά επιχειρήματα για αυτό, αλλά και όποιος, νομίζω, ξεπεράσει το δέος που προκαλεί ο όγκος του έργου και τις σαχλαμάρες του στυλ «να διαβάσουμε κάτι φρέσκο» και αφεθεί στο μυθιστόρημα αυτό, μπορεί, όπως και ο αφηγητής του μυθιστορήματος, να αποκτήσει ένα δεύτερο ζευγάρι μάτια, για να δει πολλούς προσωπικούς κόσμους και παράλληλα τον δικό του με άλλον τρόπο, να πλησιάσει την πραγματικότητα με διαφορετικούς βαθμούς ευαισθησίας, να της δώσει ένα ευρύτερο φάσμα χρωμάτων και δυνατοτήτων. Αφορμή για αυτό – μακάρι! – μπορεί να είναι η σημερινή επέτειος ή, πιθανότατα, μια δύσκολη προσωπική στιγμή. Στη δεύτερη περίπτωση, ενδεχομένως να συμβεί και αυτό που γράφει ο Παύλος Ζάννας, στον οποίο χρωστάμε το ότι άρχισε να μεταφράζει τον Προυστ φυλακισμένος επί χούντας: «Μπορεί να ζητήσεις τη βοήθεια του Σουάν, για να σε πάρει από το χέρι να σε οδηγήσει στη Ζιλμπέρτ – πίσω από τα κάγκελα όπου έρχονται να καθήσουν περιστέρια με ατσάλινα φτερά –, στην Αλμπερτίν, στην Οριάν ντε Γκερμάντ, για να σε φέρει στη μελωδία της Σονάτας – ελαφριά, καθησυχαστική και ψιθυριστή σαν άρωμα – και στους πίνακες του Ελστίρ. Κι ο Σουάν θα έρθει. Αρκεί μόνο κάποιο χέρι να σου είχε δώσει κάποτε αυτό το βιβλίο – το βασικό… το μόνο αληθινό βιβλίο – και να γυρίσει μαζί σου το πρώτο φύλλο για να ξεκινήσει μαζί σου την αναζήτηση. Γιατί τότε θα μπορέσεις να νιώσεις το άρωμα της ασπραγκαθιάς, θ’ ακούσεις το μεταλλικό κουδούνισμα, θα ξέρεις πως ο Σουάν είναι κοντά. Ο Σουάν θα σε βοηθήσει να ξανακερδίσεις τον Χαμένο Χρόνο αναζητώντας… την αλλαγή».

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.