search
ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 13:38
MENU CLOSE

Εθνικό μέτωπο κατά Λεπέν!

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

τεύχος 1966
27-04-2017
30.04.2017 03:00
lepen_6.jpg

 

Καθολική συσπείρωση εναντίον της γαλλικής Ακροδεξιάς για τον δεύτερο γύρο

Η εκλογική αντιπαράθεση της 7ης Μαΐου στη Γαλλία βάζει τα μεγαλύτερα, κρισιμότερα και σκληρότερα διλήμματα από κάθε άλλη φορά στη σύγχρονη Ιστορία. Πολύ σπάνια έχουμε δει μια μεγάλη ευρωπαϊκή δημοκρατία τόσο διχασμένη με τον νέο αμείλικτο διπολισμό μεταξύ «ανοιχτού» και «κλειστού», παγκοσμιοποίησης και εθνικισμού, αφήνοντας στο κενό και σε πλήρη αμηχανία οτιδήποτε «ενδιάμεσο».
 
Μετά τις νίκες του Brexit, του Τραμπ, αλλά και του Ερντογάν τελευταία στην Τουρκία για ένα σύνταγμα που θα τσιμεντάρει την ανεξέλεγκτη εξουσία «ενός ανδρός», η μάχη για τον «ανοιχτό κόσμο» (liberal internationalism, κατά τον «Economist») μεταφέρεται στο λίκνο του Διαφωτισμού. Εκεί όπου δεν παίζεται μόνο η μοίρα της Γαλλίας, αλλά η ίδια η ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού από τους περισσότερους θεωρείται βέβαιο ότι, αν στο τιμόνι της Γαλλίας εκλεγεί η Μαρίν Λεπέν, τότε η Ε.Ε. θα βυθιστεί στο χάος και ίσως διαλυθεί.
 
Όποιος κι αν εκλεγεί πρόεδρος, θα κληρονομήσει μια βαθιά διχασμένη και δυσαρεστημένη, αν όχι θυμωμένη, χώρα.
Η ανεργία βρίσκεται κολλημένη πάνω από το 10% από το 2012, στους νέους ξεπερνά το 20%. 
Η οικονομία οδεύει με αργούς ρυθμούς και την τελευταία δεκαετία βρίσκεται σημαντικά πίσω από αυτήν της Γερμανίας. 
Ο προϋπολογισμός του κράτους είναι σταθερά ελλειμματικός από το 1975. Αναλογικά με το ΑΕΠ της, οι κρατικές δαπάνες της Γαλλίας είναι μεγαλύτερες από της Σουηδίας. 
Οι φυλετικές και θρησκευτικές εντάσεις κορυφώνονται και το σκηνικό χειροτερεύει από τις αλλεπάλληλες τζιχαντιστικές επιθέσεις. 
Η αντιπάθεια προς την Ε.Ε. είναι μεγαλύτερη απ’ ό,τι στη Βρετανία πριν από το δημοψήφισμα για το Brexit. 
 
Ένα μεγάλο δώρο για τον Μακρόν
Από τη σύσταση της Πέμπτης Δημοκρατίας, το 1958, δεν έχει συμβεί ποτέ ανεξάρτητος υποψήφιος χωρίς εκλογική εμπειρία να φτάσει τόσο κοντά στην προεδρία. Η πείρα του Εμανουέλ Μακρόν περιορίζεται σε δύο χρόνια θητείας ως διορισμένου υπουργού. Ωστόσο, μόνο θεωρητικά «σπάει» το κατεστημένο, αφού είναι «παιδί» του Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος βρήκε στο «φρέσκο» πρόσωπο του Μακρόν τη σωσίβια λέμβο του. 
 
Εκτιμάται ότι ο Μακρόν, ως πρόεδρος, θα εξασφαλίσει υψηλό πόστο στην Ευρώπη για τον μέντορά του, ως ανταπόδοση. Το κόμμα του Ολάντ συνετρίβη στον πρώτο γύρο, αλλά όχι και ο ίδιος ο απερχόμενος πρόεδρος. 
Η άνοδος του Μακρόν είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτη, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι το «θετικό προφίλ» που φρόντισε να περάσει θεωρούνταν ασύμβατο με τον γενικευμένο θυμό, την κατήφεια και την απογοήτευση που οι υπόλοιποι υποψήφιοι προσπάθησαν να κεφαλαιοποιήσουν. Η φιλοευρωπαϊκή και αισιόδοξη καμπάνια του Μακρόν χαρακτηριζόταν γενναία μεν, αλλά αταίριαστη με το κλίμα, αφού δεν θέλησε να «παίξει» με την οργή των ψηφοφόρων. 
 
Μέχρι και τον Σεπτέμβριο οι δημοσκοπικές εταιρείες δεν τον υπολόγιζαν καν και δεν διερευνούσαν τις πιθανότητές του ως ανεξάρτητου υποψηφίου. Όμως, όσο προχωρούσε η προεκλογική περίοδος, τα δύο μεγάλα κόμματα από τα δεξιά και τα αριστερά (Ρεπουμπλικανοί, Σοσιαλιστές) έκαναν, άθελά τους, μια μεγάλη χάρη στον Μακρόν: πρώτη φορά επέλεξαν υποψηφίους που απηχούσαν τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία των αντίστοιχων κομμάτων.
 
Ο Μπενουά Αμόν ήταν στα αριστερά του κόμματός του. Ο Φρανσουά Φιγιόν, πρώην πρωθυπουργός, τοποθετείται στον συντηρητικότερο, ρωμαιοκαθολικό χώρο των Ρεπουμπλικανών. Αυτό άφησε ανοιχτό έναν ασυνήθιστα ευρύ χώρο στο πολιτικό Κέντρο για τον Μακρόν.
 
Με την εγκατάλειψη του Κέντρου τα δύο μεγάλα κόμματα δεν κατάφεραν να ανεβάσουν τη δημοφιλία τους. Οι ψηφοφόροι της σκληρής και Άκρας Δεξιάς πήγαν έτσι κι αλλιώς στη Λεπέν και αυτοί της Αριστεράς στράφηκαν στον Ζαν Λυκ Μελανσόν. Το αποτέλεσμα ήταν μια άνευ προηγουμένου εκλογική κατάρρευση των κομμάτων που κυβερνούσαν τη Γαλλία τα τελευταία 60 χρόνια, κυρίως του Σοσιαλιστικού, αφού ο Φιγιόν, αν υπολογιστεί και το σκάνδαλο, δεν τα πήγε ιδιαίτερα άσχημα.
 
Δύο κόσμοι
Οι πιθανότητες του Μακρόν να εκλεγεί πρόεδρος υπολογίζονται από τον «Economist» (με μια μέθοδο που συνδύασε ευρήματα από τις μεγαλύτερες δημοσκοπικές εταιρείες) στο 68%.
Όμως εκτιμάται ότι θα δυσκολευτεί και ίσως τελικώς να μην κατορθώσει να περάσει τις μεταρρυθμίσεις του από τη Βουλή. Το En Marche, το κίνημα που ίδρυσε, πρόκειται να κατέβει σε κάθε εκλογική περιφέρεια στις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν τον Ιούνιο, αλλά θα ιδρώσει για να πάρει την πλειοψηφία, εν αντιθέσει με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα του Φιγιόν. Η Κεντροδεξιά θεωρεί ότι της κλάπηκαν οι εκλογές και θα δώσει μάχη για τις κοινοβουλευτικές του Ιουνίου. Όμως τίποτε δεν έχει κριθεί. Το En Marche είναι μόλις ενός έτους και αυτή τη στιγμή έχει 250.000 μέλη, δηλαδή διπλάσια από αυτά των Σοσιαλιστών.
 
Από τους πέντε βασικούς υποψήφιους του πρώτου γύρου, οι μόνοι δύο που δεν έχουν καμία κοινή θέση σε καυτά ζητήματα είναι ο Μακρόν και η Λεπέν. Ο Φιγιόν υποστήριζε στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία, όπως οι Λεπέν και Μελανσόν. Στο θέμα των Σύρων προσφύγων Μακρόν και Μελανσόν τάσσονταν υπέρ της αποδοχής τους στη Γαλλία, όπως και στο θέμα της νομιμοποίησης του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων.
 
Στην πράξη, στις 7 Μαΐου θα αναμετρηθούν δύο αντίπαλες κοσμοθεωρίες:
Μία φιλοευρωπαϊκή, «ανοιχτή», υπέρ της παγκοσμιοποίησης, που θέλει τη Γαλλία στην ενωμένη Ευρώπη. 
Μία εθνικιστική, αντιευρωπαϊκή, ξενοφοβική και υπέρ του οικονομικού προστατευτισμού. 
 
Τα πλάνα του Μακρόν για την οικονομία της Γαλλίας είναι μεν πολύ πιο μετριοπαθή σε σχέση με αυτά του Φιγιόν, αλλά απέχουν έτη φωτός από τη ρητορική της Λεπέν.
Ο Μακρόν προτείνει τη μείωση των ετήσιων δαπανών κατά 60 δισ. και τη μείωση του δημόσιου τομέα κατά 120.000 θέσεις εργασίας. Αντί της κατάργησης των 35 ωρών εργασίας την εβδομάδα, ο Μακρόν θέλει να μεταβιβάσει τις διαπραγματεύσεις για τις ώρες εργασίας στις εταιρείες. Αντί της κατάργησης του φόρου περιουσίας, επιθυμεί τον περιορισμό μόνο στην ιδιοκτησία. Υποστηρίζει ότι θα καταφέρει να μειώσει τις κρατικές δαπάνες στο 52% του ΑΕΠ ώς το 2022. Σήμερα βρίσκονται στο 57%.
 
Δεν θέλει να αυξήσει το όριο της ηλικίας συνταξιοδότησης, αλλά να το αφήσει ως έχει και να ενοποιήσει το δαιδαλώδες συνταξιοδοτικό σχήμα της Γαλλίας με τα 35 διαφορετικά συστήματα.
 
Οι δύσκολες συμμαχίες
Με δεδομένη την τάση της γαλλικής κοινωνίας να αντιτίθεται στις αλλαγές, ακόμη κι αν προηγουμένως τις έχει ψηφίσει, είναι αμφίβολο το κατά πόσον, όποιος από τους δύο κι αν κερδίσει, θα μπορέσει να εφαρμόσει τα σχέδιά του.
Στην πράξη ο Μακρόν ίσως χρειαστεί να αναζητήσει έναν συνασπισμό με άλλα κόμματα, όπως π.χ. τους Ρεπουμπλικανούς, για να κυβερνήσει. Κάτι τέτοιο ως πρακτική είναι ξένο στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας. 
Η Λεπέν, σε περίπτωση που νικήσει στις 7 Μαΐου, θα χρειαστεί την πλειοψηφία στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά της για έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., αλλά θεωρείται ελάχιστα πιθανό να την εξασφαλίσει.
 
Στο σύνταγμα της Γαλλίας δηλώνεται ξεκάθαρα πως «η Δημοκρατία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Σύμφωνα με το άρθρο 89, κάθε συνταγματική αλλαγή χρειάζεται να προταθεί από την κυβέρνηση, όχι από τον πρόεδρο. Έπειτα πρέπει να εγκριθεί και από τα δύο γαλλικά κοινοβούλια και στη συνέχεια είτε με δημοψήφισμα είτε με πλειοψηφία 60% του Κογκρέσου. 
 
Αυτό σημαίνει ότι, για να κάνει δημοψήφισμα, η Λεπέν θα πρέπει να κερδίσει μια τεράστια πλειοψηφία στις εκλογές του Ιουνίου. Θα χρειαζόταν να πάρει τις 289 από τις 577 έδρες, κάτι που θεωρείται εξαιρετικά απίθανο. Η έλλειψη κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας θα τη δυσκολέψει όχι μόνο στην έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, αλλά και στην υλοποίηση της υπόλοιπης ατζέντας της.
 
Στο μεταξύ, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ο Ντόναλντ Τραμπ, αφότου φλέρταρε ανοιχτά με την προοπτική της νίκης της Λεπέν, την Κυριακή των εκλογών, όπως γράφει το «Politico», ο Λευκός Οίκος προσπάθησε να υποβαθμίσει τις δηλώσεις του προέδρου. 
 
Ο προσωπάρχης του Λευκού Οίκου Ρέινς Πρίμπους επιχείρησε να διευκρινίσει ότι οι δηλώσεις του Τραμπ δεν σημαίνουν ότι θέλει να νικήσει η Λεπέν. «Νομίζω ότι ο Τραμπ έχει κάποια γνώμη για το ποιος θα κερδίσει. Αλλά σίγουρα δεν έχει κάποια συγκεκριμένη προτίμηση, εκτός από το να είναι ένα δεξιόστροφο πρόσωπο που πιστεύει στην ελεύθερη αγορά», είπε ο Πρίμπους στο NBC.
 
Ο δεύτερος γύρος
Οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν επικράτηση του Μακρόν στις 7 Μαΐου. Αν πράγματι κερδίσει, τότε ο Μακρόν δεν θα έχει μια εντολή αρκούντως ισχυρή για μεταρρυθμίσεις, καθώς η νίκη του θα οφείλεται και σε όσους τον ψηφίσουν περισσότερο για να κρατήσουν εκτός προεδρίας την ακροδεξιά Λεπέν παρά ως υποστήριξη στη δική του πολιτική.
 
Με την προοπτική του Εθνικού Μετώπου στην προεδρία της Γαλλίας, οι υποψήφιοι Φιγιόν και Αμόν ξεκαθάρισαν ότι στον δεύτερο γύρο υποστηρίζουν τον Μακρόν και ώθησαν τους δημοκράτες ψηφοφόρους να κάνουν το ίδιο. Ουσιαστικά σχηματίζεται, τρόπος του λέγειν, ένα «εθνικό μέτωπο» κατά της Λεπέν.
 
Ο μόνος που δεν το έκανε ήταν ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, που κατέβαινε με τη στήριξη του Κομμουνιστικού Κόμματος. Στη μετεκλογική ομιλία του το βράδυ της Κυριακής αρνήθηκε να διαφοροποιήσει τους δύο υποψηφίους και να πάρει την ευθύνη στήριξης ενός από τους δύο. Το γεγονός έκανε αλγεινή εντύπωση στη Γαλλία αλλά και διεθνώς. Το ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, πάντως, πήρε καθαρή θέση ύστερα από λίγες ώρες και ζήτησε να καταψηφιστεί η Λεπέν αδειάζοντας τον Μελανσόν. 
 
Όσο και αν οι δύο υποψήφιοι επιχειρούν να περάσουν την εικόνα του αουτσάιντερ, κανείς τους στην πραγματικότητα δεν είναι. Η Λεπέν έζησε όλη της τη ζωή στην πολιτική, στο κόμμα του πατέρα της. Ο Μακρόν υπήρξε υπουργός Οικονομίας στην κυβέρνηση Ολάντ.
 
Αν τελικώς κερδίσει ο Μακρόν, η νίκη του θα μπορεί να ερμηνευτεί ότι σηματοδοτεί, όπως έκαναν αρχικά οι ολλανδικές εκλογές – βαρόμετρο, την ανάσχεση του κύματος του λαϊκισμού που σηματοδότησε το 2016. Ωστόσο, σημαντικό ρόλο θα παίξει και η αποχή στον δεύτερο γύρο. Στον πρώτο γύρο κυμάνθηκε στο 20%, όμως το μυαλό όλων πηγαίνει στις αναμετρήσεις προ δεκαπενταετίας, όταν η Γαλλία παραλίγο να πέσει στα… δόντια του πατέρα Λεπέν.
 
Το 2012 το Εθνικό Μέτωπο πήρε 17,9% στις εκλογές στον πρώτο γύρο και δεν πέρασε στον δεύτερο. Στις ευρωεκλογές του 2014 η Λεπέν αναδείχθηκε πρώτη με ποσοστό 24,85% και 4.711.339 ψήφους. Τα ποσοστά της, σε σύγκριση με αυτά της περασμένης Κυριακής, έπεσαν πλέον κατά περισσότερο από 3%, ωστόσο οι ψηφοφόροι της έκαναν ρεκόρ για την ιστορία του Εθνικού Μετώπου. 
 
Το 2002 οι τότε γαλλικές εκλογές συγκέντρωσαν μεγάλο διεθνές ενδιαφέρον, αφού το Εθνικό Μέτωπο, με τον Ζαν Μαρί Λεπέν, τον πατέρα της Μαρίν Λεπέν, πέρασε στον δεύτερο γύρο και έγινε ο ένας από τους δύο διεκδικητές της προεδρίας της Γαλλίας σοκάροντας την Ευρώπη κι όχι μόνο.
Ο πρώτος γύρος είχε αναδείξει ως ζευγάρι για την κούρσα τον Ζακ Σιράκ με 19,88% και 5.665.855 ψήφους και τον Ζαν Μαρί Λεπέν με 16,86% και 4.804.713 ψήφους. 
Στον δεύτερο γύρο, ωστόσο, καθώς είχε σημάνει συναγερμός στους ψηφοφόρους ξυπνώντας τους δημοκρατικά ανακλαστικά, εκλέχθηκε ο Σιράκ με 82,21% και 25.537.956 ψήφους. Ο Λεπέν συγκέντρωσε 17,79% και 5.525.032 ψήφους. Η αποχή, από 28,40% στον πρώτο γύρο, έπεσε στο 20,29% στον δεύτερο.
 
Η Ευρώπη, κυρίως η Άνγκελα Μέρκελ, αλλά και οι αγορές ανέπνευσαν από το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής. Όλοι, όμως, εξακολουθούν να κρατούν την ανάσα τους μέχρι τις 7 Μαΐου φοβούμενοι τι μπορεί να μεσολαβήσει στη Γαλλία αυτό το κρίσιμο διάστημα (π.χ. ένα τρομοκρατικό χτύπημα), πώς θα διαχειριστούν τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου Μακρόν και Λεπέν, αλλά και πόσοι θα αποφασίσουν να πάνε ξανά στις κάλπες. 
google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 13:38