Αυτογκόλ

Αυτογκόλ

«Το παιχνίδι παίζεται» ονομάζεται ο νέος δίσκος του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το σκορ όμως έχει ήδη διαμορφωθεί: Ήττα του τραγουδιστή, με αυτογκόλ. Για μία ακόμη φορά δεν βρίσκει το κατάλληλο υλικό για να ακουμπήσει τη φωνή του, μία φωνή που μπορεί να πει σχεδόν τα πάντα με τρόπο καθηλωτικό, αλλά καταλήγει να τραγουδάει μονίμως το ίδιο πράγμα. Είναι σοκαριστικό αν το σκεφτεί κανείς, αλλά από την τελευταία δεκαπενταετία της δισκογραφίας του Παπακωνσταντίνου ίσως να μένει μόνο ένα τραγούδι στα χείλη του κόσμου, το «Να κοιμηθούμε αγκαλιά». Τόσοι δίσκοι, τόσες ερμηνείες, τόσες ευκαιρίες χαμένες για μία τέτοια φωνή. Στο νέο του cd, ο τραγουδιστής προσπαθεί να κολακέψει –πάλι– τους έφηβους του ’80, που τώρα έχουν αρχές φαλάκρας, τραγουδώντας «Χρόνια φορτώνω, χρόνια φορτώνω, χρόνια φορτώνω» στους επιτηδευμένους στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, συνοδεία μίας ηλεκτρικής κιθάρας που ταιριάζει μόνο σε ρετρό συνάντηση παλιών συμμαθητών. Ακόμα και οι τίτλοι των τραγουδιών του δείχνουν το μέγεθος της κοινοτοπίας: Το ένα λέγεται «Γέλα μου» (έχει πει τραγούδι με ίδιο τίτλο η Βανδή), το άλλο «Το παιχνίδι παίζεται» (τίτλος τραγουδιού του Χρήστου Δάντη), το τρίτο «Το πάρτι αρχίζει» (τραγούδι με αυτό το μότο θα βρείτε στο τελευταίο cd της Άννας Βίσση!). Ο Παπακωνσταντίνου είναι μεγάλη περίπτωση ερμηνευτή. Η αισθητική του όμως είναι τόσο κακόγουστη όσο μοντέρνα παραμένει η φωνή του. Μία «αστυνομία γούστου» θα του επέβαλε να μη γράφει τα τραγούδια του, να μην επιλέγει τους στιχουργούς και τους ενορχηστρωτές του. Απλώς, να μπαίνει στο στούντιο και να τραγουδά.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.