Ο βήχας… και οι πολιτικές συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν κρύβονται, αφού το σχή­μα της ριζοσπαστικής και ανανεωτι­κής Αριστεράς πλέον έχει ανοίξει τα χαρτιά του και απελευθερωμένα ζει την πολιτική σχέση που οικοδομεί συστηματικά από τις παραμονές των δημοτικών εκλογών του 2010 με τις δυνάμεις οι οποίες βρίσκονται σε ρήξη ή αποδρομή από το «μνημονιακό» ΠΑΣΟΚ.

 

Ο βήχας… και οι πολιτικές συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν κρύβονται, αφού το σχή­μα της ριζοσπαστικής και ανανεωτι­κής Αριστεράς πλέον έχει ανοίξει τα χαρτιά του και απελευθερωμένα ζει την πολιτική σχέση που οικοδομεί συστηματικά από τις παραμονές των δημοτικών εκλογών του 2010 με τις δυνάμεις οι οποίες βρίσκονται σε ρήξη ή αποδρομή από το «μνημονιακό» ΠΑΣΟΚ.

Σε αυτή τη φάση η προσέγγιση με­ταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των λεγόμενων «πασοκογενών», η οποία σφυρηλα­τείται ήδη από τις παραμονές των δημοτικών εκλογών του 2010, προωθεί­ται μέσα από κοινές εμφανίσεις του Τσίπρα και άλλων ηγετικών στελεχών του σχήματος με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ – οι οποίες έχουν πυκνώσει – και μέσα από κοινές πρωτοβουλίες σε κοινοβουλευτικό επίπεδο (κοινές ερωτήσεις με Κουρουμπλή, Σακορά­φα). Την περασμένη εβδομάδα υπήρ­ξε και μια επισημοποίηση «πολιτικής συνεργασίας σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Κοινωνικής Αριστεράς (Κοτσακάς).

Δύναμη… εξουσίας

Γενικώς, η οικοδόμηση του αντιμνημονιακού – αντινεοφιλελεύθερου μετώπου είναι σε φάση «επισημοποί­ησης» όσον αφορά τον χώρο μεταξύ «αριστερού» ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και όλα δείχνουν ότι ανοίγει ο δρόμος για να αποκτήσει και εκλογική έκφραση όταν τεθεί θέμα εκλογών. Για τις τε­λευταίες παρεμπιπτόντως, ο Τσίπρας εκτίμησε ότι θα γίνουν σε χρόνο που θα βολεύει τις δυνάμεις της συγκυβέρνησης.

Η όλη ρητορική του «νέου συνασπι­σμού εξουσίας», κατά την αντίληψη της ηγεσίας του σχήματος, δεν μπο­ρεί να περιχαρακωθεί εντός των περιορισμένων τειχών της Αριστεράς, αλλά αφορά ευρύτερα ακροατήρια σε συνθήκες καθολικής επίθεσης στην κοινωνία των δυνάμεων που συγκρο­τούν το νεοφιλελεύθερο μέτωπο του μνημονίου.

Αυτά τα τελευταία, όμως, τα οποία απαρτίζονται από κοινωνικές δυνά­μεις που έχουν αποδεσμευτεί από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, αντιλαμβάνονται την πολιτική με όρους διακυβέρνησης. Το στοιχείο της εξουσίας και της κυβερνητικής προ­οπτικής τονίζεται ιδιαίτερα από τον Αλέξη Τσίπρα το τελευταίο διάστημα, όπως και στην πρόσφατη συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα», όπου ανα­φέρει «ναι, διεκδικούμε να συγκρο­τήσουμε μια συμμαχία με δυναμική κυβέρνησης».

Δημοσκοπήσεις

Προς το παρόν αυτή η συμμαχία επικεντρώνεται κυρίως σε συμφωνί­ες «από τα πάνω» χωρίς κάποιες ευ­ρύτερες και στέρεες συμμαχίες στο κοινωνικό επίπεδο, σύμφωνα του­λάχιστον με τμήμα της εσωτερικής κριτικής. Τελευταία πάντως υπάρχει προσπάθεια ζύμωσης στο κοινωνικό πεδίο με όλες εκείνες τις συνδικαλι­στικές και κοινωνικές δυνάμεις που αντιστέκονται στην επιβολή των φοροληστρικών και αντιεργατικών μέ­τρων.

Από την άλλη, οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν μια αναντιστοιχία με­ταξύ του στόχου της διακυβέρνησης και της σημερινής εκλογικής επιρρο­ής του σχήματος, αφού τα ποσοστά του κινούνται μεταξύ 6,1% (GPO, 5.12) και 12% (Public Issue, βαρόμε­τρο Νοεμβρίου). Ωστόσο, δεδομένου ότι το σχήμα επικαλείται την ενότητα αριστερών και προοδευτικών δυνάμε­ων, ποντάρει στη δυναμική που θεω­ρεί ότι θα απελευθερώσει η σύμπραξή τους. Ο Τσίπρας συστηματικά υπο­γραμμίζει σε δηλώσεις του ότι «μια εκλογική ενότητα δεν αθροίζει απλώς δυνάμεις, τις πολλαπλασιάζει».

Ωστόσο δεν φαίνεται να προδια­γράφεται εξίσου ενθαρρυντική η προ­οπτική των συμμαχιών στα αριστερά του λόγω δεδομένων αρνήσεων ή επι­φυλάξεων που ενισχύονται με την υπό εξέλιξη υλοποίηση των συμμαχιών με τα στελέχη, κινήσεις και συλλογικότητες που προέρχονται από την πά­λαι ποτέ δημοκρατική παράταξη. Το ΚΚΕ σταθερά αρνείται, ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ φρόντισε να διαχωρίσει τη θέση της όσον αφορά σενάρια εκλογικής συνεργασίας που εξυφαίνονται με αφορμή τη συμμετοχή στελεχών της σε εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρο­ντας ότι η κοινή δράση «κρίνεται μέ­σα στο μαζικό κίνημα και καμιά σχέση δεν έχει με ευκαιριακές εκλογικές συνεργασίες και συναντήσεις ‘‘παραγό­ντων’’, λογικές που κατατρέχουν την επίσημη Αριστερά».

 

Πολιτική συνεργασία με Κοινωνική Αριστερά

Πιο αναλυτικά όσον αφορά τις πρόσφατες κινήσεις στο πεδίο των συμμαχιών, την περασμένη εβδομάδα σημαντική κι ενδεικτική του κλίματος συνεργασίας θε­ωρείται η παρουσία της ανεξάρτητης βουλευτή Σοφί­ας Σακοράφα ως ομιλήτριας μαζί με τον Μανώλη Γλέζο και τον Αλέξη Τσίπρα σε κεντρική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας στην Πάτρα.

Την περασμένη Παρασκευή η Κοινωνική Αριστερά, η οποία συμμετέχει και στην Ενωτική Κίνηση που συστή­θηκε από στελέχη όπως οι Ν. Κοτζιάς, Π. Κουρουμπλής, Α. Μητρόπουλος, Δ. Τσουκαλάς (και με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε συνεννόηση), με ανακοίνωσή της δημο­σιοποίησε την απόφασή της για συνεργασία:

«Τα στελέχη της Κοινωνικής Αριστεράς στήριξαν με ενθουσιασμό όλες τις πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση όλων εκείνων των δυνάμεων που βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση με τον νεοφιλελευθερισμό, τα μνημόνια και τους πολιτικούς τους εκφραστές. Συνεπείς με αυτή μας

τη στάση και ανταποκρινόμενοι στη δικαιολογημένη απαίτηση του δημοκρατικού λαού μας, ανακοινώνουμε σήμερα την κοινή απόφαση Κοινωνικής Αριστεράς – ΣΥ­ΡΙΖΑ για πολιτική συνεργασία σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα».

Μιλούν για «αιφνιδιασμό»

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με ανακοίνωση που ακολούθησε, χαιρέτισε την απόφαση της Κ.Α. τονίζοντας ότι την επόμενη περίο­δο «η συνεργασία όλων των αριστερών και των αντιμνημονιακών δυνάμεων γίνεται όλο και πιο αναγκαία».

Πάντως η δημοσιοποίηση της συνεργασίας προκά­λεσε την αντίδραση του Αριστερού Ρεύματος, το οποίο ανεπίσημα διατύπωσε την αντίθεσή του στους συγκε­κριμένους χειρισμούς, μίλησε για «αιφνιδιασμό» και αναρωτήθηκε για το προγραμματικό περιεχόμενο της συνεργασίας αυτής, δεδομένου ότι ουσιαστικά η χώρα βρίσκεται και σε προεκλογική περίοδο…