Ο Μπράντλεϊ Μάνινγκ και ο Έντουαρντ Σνόουντεν την έχουν άσχημα. Η αμερικανική κυβέρνηση τους θεωρεί προδότες… και το τίμημα για μια τέτοια κατηγορία μπορεί να είναι ασήκωτα βαρύ.

Ο Μπράντλεϊ Μάνινγκ και ο Έντουαρντ Σνόουντεν την έχουν άσχημα. Η αμερικανική κυβέρνηση τους θεωρεί προδότες… και το τίμημα για μια τέτοια κατηγορία μπορεί να είναι ασήκωτα βαρύ. Τι έκαναν; Είχαν το θράσος να κάνουν στην κυβέρνηση των ΗΠΑ αυτό ακριβώς που η τελευταία κάνει στους πολίτες όλου του κόσμου (συμπεριλαμβανομένων και των Αμερικανών): την παρακολούθησαν, συνέλλεξαν «απόρρητες» πληροφορίες και, όταν ήρθε η ώρα, τις χρησιμοποίησαν εναντίον της…

Κάποτε, όσοι δαιμονοποιούσαν το «Ίντερνετ», τα κινητά τηλέφωνα και όποια άλλη τεχνολογική εξέλιξη αφορούσε την επικοινωνία, προειδοποιούσαν τους απανταχού χρήστες πως αποδέχονταν έναν «Μεγάλο αδελφό» μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Κάποτε, η υστερία τους ακουγόταν σχεδόν γραφική.
Με το πέρασμα των χρόνων βέβαια, και κυρίως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, είχε γίνει λίγο πολύ – κοινή πεποίθηση πως, «εάν οι μυστικές υπηρεσίες θέλουν να μάθουν κάτι», έχουν τον τρόπο να το κάνουν μέσω των εταιρειών παροχής διαδικτυακών υπηρεσιών και κινητής τηλεφωνίας. Σήμερα, οι αποκαλύψεις που έφερε στο φως ο πρώην πράκτορας της CIA Σνόουντεν, μας πάνε ένα βήμα παρά πέρα: Καθώς φαίνεται, οι μυστικές υπηρεσίες δεν χρειάζεται να «θέλουν» να μάθουν κάτι για να το ψάξουν. Χάρη στο πρόγραμμα PRISM, πρώτα συλλέγουν και αποθηκεύουν τα πάντα – από ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μέχρι συζητήσεις στα chatrooms και στο Skype – και ύστερα, άμα τους έρθει η όρεξη, τα επεξεργάζονται κιόλας.

Υπερκοριοί
Είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται με αποδείξεις και ονόματα ότι η NSA (Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας) αντλεί μαζικά – απευθείας από την «πηγή», δηλαδή τους σέρβερ – πληροφορίες για όλους και για όλα. Με άλλα λόγια, οι αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας έχουν απεριόριστη πρόσβαση – νομικά κατοχυρωμένη, παρακαλώ – στα δεδομένα των κυριότερων παρόχων διαδικτυακών υπηρεσιών στον κόσμο, δηλαδή την Google, το Facebook, τη Microsoft, τη Yahoo (η οποία μάλιστα είχε σύρει την κυβέρνηση των ΗΠΑ στα δικαστήρια για το ζήτημα αυτό, αλλά έχασε τη δίκη που έγινε κεκλεισμένων των θυρών!), την AOL, την Apple, την Paltalk και τη Verizon. Το «σκάνδαλο PRISM» έχει φέρει τη διοίκηση Ομπάμα σε δύσκολη θέση μεν, καθώς οι παρακολουθήσεις της κυβέρνησης Μπους αποτελούσαν ένα από τα μέτωπα σφοδρής σύγκρουσης με τον τότε επίδοξο διάδοχό του και νυν πρόεδρο των ΗΠΑ. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, ο Ομπάμα όχι μόνο επέτρεψε τη συνέχιση των προγραμμάτων παρακολούθησης, αλλά ανανέωσε και την άδεια για τη λειτουργία του PRISM στα τέλη του 2012.

Για το καλό μας
Ποιο είναι το επιχείρημά τους; Μα… η ασφάλειά μας φυσικά! Όλα για το καλό μας γίνονται. Τι κι αν οι δυτικές ηγεσίες προδίδουν τις ίδιες τις αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Δημοκρατία και μας οδηγούν βήμα – βήμα σε ένα ιδιότυπο καθεστώς νεοφιλελεύθερης δικτατορίας; Γιατί περί αυτού πρόκειται. Το καθεστώς… μόνιμης και ολοκληρωτικής επιτήρησης (από τις κινήσεις μας στον δρόμο μέχρι τις δραστηριότητές μας στο Διαδίκτυο), που φαίνεται να επιβάλλεται, δεν θα πρέπει να αποσυνδέεται από την άγρια νεοφιλελεύθερη επίθεση που δεχόμαστε.
Το Διαδίκτυο αποτελεί έναν κατ’ εξοχήν χώρο στον οποίο διαχέεται κάθε μορφή αμφισβήτησης και αντίδρασης στο νέο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που προωθείται από την απαρχή της κρίσης. Έτσι, με αφορμή τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» ή ακόμη και την πειρατεία, το Διαδίκτυο γίνεται προνομιακός «στόχος» των δυτικών μυστικών υπηρεσιών που… επί τη ευκαιρία, φακελώνουν και όσους πολίτες πάνε να σηκώσουν κεφάλι, από το κίνημα Occupy μέχρι τους Αγανακτισμένους. Πόσω μάλλον όταν η δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης επιβεβαιώνεται με τον πλέον ηχηρό τρόπο στις πρόσφατες εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες αλλά και στην Τουρκία.

 
Ισόβιο σιωπητήριο

Τα πάντα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι… η καταστολή στον δρόμο δεν αρκεί πλέον για να δαμάσει τα πνεύματα. Μαζί με τα δακρυγόνα, τα κλομπ και τις αντλίες νερού… κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να μπορεί να βάλει χέρι και στο Διαδίκτυο.
Κι άμα εμφανιστεί κανένας που νομίζει ότι μπορεί να ελέγξει τον ελεγκτή; Τότε αυτός οδηγείται στο εδώλιο με την κατηγορία του προδότη και απειλείται με… ισόβιο σιωπητήριο. Και λέμε «ισόβιο» για τον Μάνινγκ – υπεύθυνο για τα Wikileaks, τα οποία αφορούσαν έγγραφα χαμηλής διαβάθμισης – φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί στον Σνόουντεν…