Προσεκτικά και… με τη δέουσα αποστασιοποίηση παρακολουθεί ο Περισσός τις εξελίξεις που πυροδότησε η απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ και οδήγησε στον ανασχηματισμό, επί της ουσίας στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ.

Για το ΚΚΕ «καμία κυβερνητική μεταμφίεση, καμία κυβερνητική αλλαγή ‘‘εντός των τειχών’’ του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης και της Ε.Ε. δεν αποτελεί λύση για τον λαό» κι επομένως είναι «αδιάφορο, αν τα μέτρα θα υλοποιηθούν μέσα από το σημερινό κυβερνητικό σχήμα ή από ένα άλλο παρόμοιο». Και καλεί τους εργαζόμενους να απορρίψουν παλιούς και νέους επίδοξους σωτήρες λέγοντας όχι στη στάση «αναμονής» με την οποία το σύστημα επιχειρεί να κερδίσει χρόνο ύστερα από κάθε αλλαγή στο κυβερνητικό σχήμα.
Αντιθέτως, σύμφωνα με τις επίσημες τοποθετήσεις του κόμματος, η λύση είναι μία: η συμπόρευση με τη «Λαϊκή Συμμαχία» για «φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση με ριζική ανατροπή του σάπιου συστήματος».
Το ΚΚΕ διάβασε, λοιπόν, τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών ως τμήμα της γενικότερης αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, με γενικότερη κατεύθυνση την αναστήλωση του δίπολου της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Κατά συνέπεια, όσο οι λύσεις που προωθούνται εντάσσονται στο «εντός τειχών» της Ε.Ε. πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ο καβγάς είναι για τα προσχήματα, σύμφωνα με την κεντρική αντίληψη του κόμματος:
«Οι όποιες διαφωνίες μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης δεν αφορούν την κατεύθυνση της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά το πλασάρισμά της στον λαό», αναφέρει ο επίσημος σχολιασμός. «Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έχουν ψηφίσει δεκάδες αντιλαϊκά μέτρα και υπερασπίζονται φανατικά, όπως και η Ν.Δ., τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή τις ιδιωτικοποιήσεις, τις απολύσεις, τη φοροληστεία, τα μέτρα που οδηγούν τον λαό στη χρεοκοπία για να σωθεί το κεφάλαιο».
Μάλιστα το γραφείο Τύπου, επιχειρηματολογώντας περαιτέρω, υπογράμμισε ότι ο αυταρχισμός είναι «απαραίτητο συνοδευτικό» της συγκεκριμένης πολιτικής, επομένως «η επίκληση της ‘‘νομιμότητας’’ και της ‘‘δημοκρατίας’’ στην υλοποίηση των μέτρων, που γίνεται κυρίως από τη ΔΗΜΑΡ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, είναι το φύλλο συκής στην αντιλαϊκή πολιτική». Υπενθύμισε δε ότι «στο όνομα του δόγματος ‘‘νόμος και τάξη’’ η σημερινή συγκυβέρνηση προχώρησε σε διώξεις, επιστρατεύσεις, κατασυκοφάντηση των λαϊκών αγώνων».
Με άλλα λόγια, το ΚΚΕ βλέπει την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από το τρικομματικό κυβερνητικό σχήμα όχι ως αρχή του ξηλώματος της κυβέρνησης, αλλά ως στοιχείο ανασύνταξης του πόλου της σοσιαλδημοκρατίας, καθώς, σύμφωνα με την ανάλυσή του, ο δικομματισμός των περασμένων δεκαετιών μετεξελίσσεται σε διπολισμό που περιλαμβάνει, εκτός από τις δύο βασικές αντιπαρατιθέμενες δυνάμεις, και σχήματα – δορυφόρους σε αυτές.

Οι δύο πόλοι
Μέχρι στιγμής στον πυρήνα αυτή της διαδικασίας η ηγεσία του ΚΚΕ εντάσσει τη Ν.Δ. από τη μία πλευρά και τον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, αφήνοντας ωστόσο ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» ο γ.γ. της Κ.Ε. του κόμματος Δημήτρης Κουτσούμπας χαρακτηριστικά τονίζει: «Δεν μπορεί πλέον το πολιτικό σύστημα, όπως το είχαμε γνωρίσει σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, να ελέγχει τις αντιδράσεις στον λαό μέσα από το κλασικό δικομματικό σύστημα εναλλαγής», γιατί «δεν μπορούν να υπάρχουν και αυτοδύναμες κυβερνήσεις». Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τον ίδιο, «αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, με δύο βασικούς πόλους που μπορεί να εναλλάσσονται, αλλά δεν μπορεί να είναι από ένα κόμμα, θα είναι με κυβερνήσεις με κόμματα όπου θα υπάρχει συνεργασία».
Σε ό,τι αφορά την Κεντροαριστερά, ο Δ. Κουτσούμπας για μία ακόμη φορά μετέφερε την εκτίμηση του κόμματος ότι «τον ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας πάει να τον παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, τον κυρίαρχο ρόλο, και όχι το ΠΑΣΟΚ, δεν φαίνεται ότι έχει πολλά ψωμιά ακόμη ως τέτοιο κόμμα. Τώρα αν φτιαχτούν άλλα κόμματα από εκεί ή τι διεργασίες θα γίνουν, θα τις δούμε. Είναι σε εξέλιξη γι’ αυτό δεν μπορούμε να είμαστε κατηγορηματικοί».
Στην πραγματικότητα το ΚΚΕ, εκτιμώντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην προοπτική της διακυβέρνησης δεν μπορεί παρά να απευθυνθεί στο κεντρώο ακροατήριο, επιμένει από τις εκλογές του 2012 και μετά να διεκδικεί κυρίως τον χώρο που κινείται στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια δεν αναμένεται να εγκαταλείψει την τακτική της πολιτικής πίεσης από τα αριστερά, που στην πράξη μεταφράζεται σε υψηλούς «αντιπολιτευτικούς» τόνους έναντι του ΣΥΡΙΖΑ για την αποκάλυψη του σοσιαλδημοκρατικού «προσωπείου»…