Στη χώρα όπου τα πάντα ξεπουλιούνται και τα πάντα αγοράζονται σε εξευτελιστικές τιμές, σε αγαστή συνεργασία Ελλήνων και ξένων, κυβερνητικοί αξιωματούχοι προσπαθούν εναγωνίως να μας πείσουν ότι…

Διαιτησία
Η κυβερνητική εκδοχή όμως είναι προβληματική από πολλές πλευρές:
1 Όταν μεγάλες ευρωπαϊκές επιχειρηματικές δυνάμεις προσέφυγαν στη διεθνή διαιτησία για τις τιμές που τους έδινε η Gazprom, η ελληνική πλευρά σφύριζε αδιάφορα. Οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις δικαιώθηκαν, η Gazprom αναγκάστηκε να επιστρέψει μέρος των χρημάτων που εισέπραξε (ή θα εισέπραττε) από το αέριο που τους πούλησε, αλλά η ΔΕΠΑ, με κυβερνητική ευθύνη, δεν κέρδισε τίποτε…
2 Κατά τις διαπραγματεύσεις μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης (σε τρεις περιπτώσεις με επικεφαλής τον πρωθυπουργό) και του ρωσικού κολοσσού για την πώληση της ΔΕΠΑ, η Αθήνα απλώς ψέλλισε κάτι για τις «υψηλές τιμές» εισπράττοντας την παγερή αδιαφορία του Μίλερ και των ακολούθων του. Ούτε τότε προσπάθησε να αποσπάσει κάποια οφέλη.
3 Όταν οι ίδιοι οι Ρώσοι (διά στόματος του Νο2 της Gazprom Αλεξάντρ Μεντβέντεφ) παραδέχθηκαν ότι οι τιμές πώλησης του αερίου στην Ελλάδα είναι κατά τουλάχιστον 30% ακριβότερες από τις μέσες τιμές προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι δικοί μας απλώς περιέφεραν στα φιλικά τους μέσα ενημέρωσης την είδηση. Τίποτε άλλο!
4 Τώρα η ΔΕΠΑ έθεσε το θέμα και άρχισαν διαπραγματεύσεις με την Gazprom. Ωστόσο πάλι δεν υπάρχει «Plan B», εναλλακτικό σχέδιο. Οι Ρώσοι δεν έχουν κανέναν λόγο να προχωρήσουν τώρα σε συμφωνία. Από το 2017, οπότε λήγει το ισχύον συμβόλαιο με τη ΔΕΠΑ, αποκτούν το δικαίωμα να φέρνουν μόνοι τους αέριο και να το πωλούν στην ελληνική αγορά.
Τότε η ΔΕΠΑ δεν θα έχει κανέναν απολύτως λόγο ύπαρξης, ακόμη κι εάν καταφέρει (δικαστικά ή εξωδικαστικά) να πάρει επιστροφές χρημάτων από τον ρωσικό κολοσσό. Θα ήταν τουλάχιστον αφέλεια να πιστέψει κάποιος ότι, στο νέο σκηνικό που θα διαμορφωθεί, η ελληνική εταιρεία θα καταφέρει να ανταγωνιστεί τους Ρώσους, που θα είναι ταυτόχρονα οι βασικοί προμηθευτές μας…

Ο βρόχος σφίγγει
Έτσι διαιωνίζεται η ίδια κατάσταση. Ο βρόχος σφίγγει γύρω από τον λαιμό των επιχειρήσεων, η κυβέρνηση υπόσχεται λύσεις, αλλά χωρίς κάποιο συγκεκριμένο μέτρο. Το μόνο που έχει προχωρήσει (θεωρητικά) είναι το μέτρο της λεγόμενης «διακοψιμότητας», που σημαίνει ότι πάροχοι (ΔΕΗ) και μεγάλοι πελάτες (βιομηχανίες) θα μπορούν να υπογράφουν συμβάσεις με μειωμένες χρεώσεις (15%-20%), αλλά και με τη δυνατότητα να διακόπτεται η παροχή ρεύματος σε περιόδους κατά τις οποίες το σύστημα αντιμετωπίζει προβλήματα, όπως σε καύσωνες, όταν η ζήτηση αυξάνεται υπερβολικά.
Το μέτρο περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, το οποίο συζητείται στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Μέχρι να ψηφιστεί και να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ενδέχεται να υποστεί αλλαγές που να τροποποιούν την ουσία του, ενώ στο σύνολο των ανθρώπων της αγοράς υπάρχει διάσπαρτη ανησυχία σχετικά με το εάν και πότε θα εφαρμοστεί.
Και πάλι, όμως, πρόκειται για ημίμετρα. Το βασικό πρόβλημα, το οποίο η κυβέρνηση… δεν θέλει να λύσει, είναι η επιβάρυνση της ενέργειας με υπέρογκους φόρους και δασμούς, οι οποίοι στα χρόνια των μνημονίων έχουν υπερτριπλασιαστεί! Εάν δεν υπάρχει συγκεκριμένη κυβερνητική απόφαση για δραστικές μειώσεις στη φορολογία των ενεργειακών προϊόντων, το κόστος θα παραμένει στα ύψη και καμία ελληνική επιχείρηση δεν θα καταφέρει να επιβιώσει…