Ένατη εβδομάδα απεργίας στο Καποδιστριακό και το Μετσόβιο, οι φοιτητές… σε λίστα αναμονής…

Η ένατη βδομάδα απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων στο Καποδιστριακό και το Μετσόβιο τελειώνει μεθαύριο και μαζί με αυτήν, λογικά, και το εξάμηνο των φοιτητών. Διότι όλη η «κόντρα» διοικητικών – Αρβανιτόπουλου, παρ’ ότι καμία από τις δύο πλευρές δεν το θέλει, γίνεται στις… πλάτες των φοιτητών. Τελικά, συμφέρει ή όχι το υπουργείο Παιδείας η συνέχιση της απεργίας των διοικητικών;

Φυσικά και συμφέρει, καθώς οι «κακοί» διοικητικοί έχουν κλειστά τα πανεπιστήμια. Η κοινή γνώμη άλλωστε δεν άλλαξε ποτέ άποψη γι’ αυτούς τους ανθρώπους. «Είναι τεμπέληδες» και «τα… ξύνουν» είναι δύο φράσεις που αντικατοπτρίζουν μια ευρύτατη άποψη στην κοινή γνώμη. Λύση, πάντως, μόνο οι διοικητικοί προτείνουν. Και αυτή δεν είναι άλλη, όπως αναφέρουν πληροφορίες, από τη λειτουργία των δύο σχολών (ΕΜΠ και ΕΚΠΑ) με προσωπικό ασφαλείας.

Άραγε αυτούς τους ανθρώπους τους άκουσε ποτέ κανείς; Όταν, στα τέλη Σεπτεμβρίου, οι πρυτάνεις (των 8 ΑΕΙ που πλήττονται από τη διαθεσιμότητα) ζητούσαν διάλογο – μετά την αξιολόγηση των ιδρυμάτων τους, η οποία έδειξε πως έχουν κενά 2.500 εργαζομένων και όχι… πλεονάζοντες – το υπουργείο Παιδείας αρνούνταν.

Την περασμένη εβδομάδα, σε μία προσπάθεια «διαλόγου» του υπουργείου Παιδείας, ύστερα από καιρό, με τους Πελεγρίνη και Σιμόπουλο, «άναψαν» τα αίματα, καθώς, όταν ανέφεραν στον Αρβανιτόπουλο πως τα μαθηματικά δεν «βγαίνουν», θύμωσε και, φωνασκώντας ζήτησε «να ανοίξουν τα πανεπιστήμια άμεσα». Ο… αλγόριθμος, άλλωστε, είχε ήδη σχεδιαστεί και ήταν έτοιμος να «εκτελεστεί». Καταργήθηκαν θέσεις ειδικοτήτων, όπως είναι αυτή του φύλακα μίας σχολής. Το Μετσόβιο, παραδείγματος χάρη, δεν έχει κανέναν φύλακα πλέον μετά τον «πάγο».

Ιδιωτικοποίηση έργου

Εύλογα λοιπόν μπορεί να διερωτηθεί κανείς:

1 Αφού τα πανεπιστήμια μπορούν να λειτουργήσουν με λιγότερους διοικητικούς υπαλλήλους, στις πύλες των σχολών ποιος θα είναι; Το άσυλο δεν υπάρχει και η αστυνομία μπορεί να επέμβει ανά πάσα ώρα και στιγμή οπουδήποτε. Αλλά δεν μπορεί να «φυλάει» το πανεπιστήμιο 24 ώρες το 24ωρο. Τα «μαγικά» εδώ συντείνουν στην εισχώρηση ιδιωτικών εταιρειών φύλαξης.

2 Θυμάται κανείς, άραγε, ποιος καθαρίζει τα πανεπιστήμια; Ιδιωτικές εταιρείες καθαρισμού, φυσικά, που λαμβάνουν τα κέρδη δίνοντας μέχρι και ανασφάλιστη εργασία σε μετανάστες, που εμφανίζονται στις σχολές για εργασία τις νυχτερινές ώρες. Γιατί; Για να μην προκαλείται η κοινή λογική από τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν και πληρώνονται οι μετανάστες. Παλαιότερα, λοιπόν, είχαμε καθαρίστριες – Ελληνίδες ή μη, καμία σημασία δεν έχει – οι οποίες «κόστιζαν» στο ελληνικό Δημόσιο αποδεδειγμένα λιγότερα χρήματα από όσα κοστίζουν οι εταιρείες καθαρισμού. Γιατί να μην έχουν εργοδότη το πανεπιστήμιο και να λαμβάνουν περισσότερα χρήματα για τις ώρες που βρίσκονται εκεί;

3 Γιατί καταργήθηκαν «συγκεκριμένες» θέσεις σε «συγκεκριμένα» πανεπιστήμια και δεν… άγγιξαν άλλα πανεπιστήμια, τα οποία – δυστυχώς ή ευτυχώς – είναι κατώτερα ποιοτικά συγκριτικά με άλλα; Αν δεν κρίνουμε από το επίπεδο και την ποιότητά του ένα πανεπιστήμιο, τότε πώς το κρίνουμε;

4 Πώς γίνεται να καταργείς θέσεις όπως αυτές του Τομέα Πληροφορικής και Λογιστικής σε ένα από τα σπουδαιότερα ιδρύματα της χώρας, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο; Θα έρθουν εταιρείες που θα αναλάβουν τα «λογιστικά»;

Κάποιοι μπορούν να πουν πως… κινδυνολογούμε και πως αυτά είναι αβάσιμα. Κι όμως, δεν είναι Το παρελθόν έχει αποδείξει πως η όποια προσπάθεια εισχώρησης ιδιωτικών συμφερόντων παίρνει «σάρκα και οστά» με πολύ… χαλαρούς ρυθμούς. Όταν δε αρχίσει η διαδικασία, τηρείται σιγή ιχθύος. Ξεχνούν, πάντως, την προσφορά των διοικητικών και καθηγητών του ΕΜΠ, το οποίο έχει συντελέσει σε πολλά τεχνολογικά έργα σε αυτό που ονομάζουμε οργανωμένο κράτος.
Η στάση που θα τηρήσουν από εδώ και πέρα οι διοικητικοί επαφίεται στις εξελίξεις και τη στάση που θα τηρήσει το υπουργείο Παιδείας. «Εμείς δεν θέλουμε να χαθεί το εξάμηνο, αλλά, όπως δεν θέλουμε αυτό, δεν ανεχόμαστε την άδικη αξιολόγηση και την κατάργηση των θέσεων. Αυτά τα πράγματα είναι καθαρές αλχημείες, όταν εμείς επισήμως δηλώνουμε κενά διοικητικών στα ιδρύματά μας» είναι το κλίμα που επικρατεί στις τάξεις των διοικητικών υπαλλήλων των δύο σχολών.

«Περίεργες μετατάξεις» καταγγέλλουν καθηγητές
 
Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτοί. Αύριο μπορεί να αδυνατούν να λειτουργήσουν τα πανεπιστήμια – αντικειμενικά και με στοιχεία –, αλλά σήμερα σε πολλά σχολεία της Ελλάδας δεν υπάρχουν καθηγητές, καθώς 2.150 εξ αυτών έχουν ήδη τεθεί σε διαθεσιμότητα και εντάσσονται στο καθεστώς της κινητικότητας για τα δημόσια ΙΕΚ και τα ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ. Ωστόσο, δεν έχει προσληφθεί κανείς, προς το παρόν, παρ’ ότι έχουν περάσει δύο ολόκληροι μήνες (!) από τις εξαγγελίες του υπουργείου Παιδείας.
Δεν είναι λίγοι, πάντως, κυρίως στους κόλπους των διαθέσιμων εκπαιδευτικών, όσοι διερωτώνται για τον τρόπο με τον οποίο έγιναν οι μετατάξεις. Μοριοδότηση. Γνωστό… κόλπο από παλιά. Καταγγελίες καθηγητών, οι οποίες πέρασαν στα… χαμηλά της πλειονότητας των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, ανέφεραν πριν από έναν μήνα πως «έχουν γίνει περίεργες μετατάξεις και μετακινήσεις. Άνθρωποι με λιγότερα μόρια μετέβησαν στην τοποθεσία της αρεσκείας τους, ενώ άλλοι με περισσότερα μόρια δεν μετατέθηκαν».
Το επόμενο κόλπο που εμφανίστηκε φέτος είναι αυτό της μαθητείας, δηλαδή, στο πλαίσιο της… πρακτικής άσκησης, ανασφάλιστη εργασία – χωρίς αμοιβή, φυσικά – για τους μαθητές, που στην ουσία θα αποτελεί το… βούτυρο στο ολόφρεσκο ψωμί των εργοδοτών.
Στην Ελλάδα του 2013 στον τομέα της Παιδείας «παίζεται» πολύ μεγάλο επιχειρηματικό παιχνίδι. Εκτός από τα ΑΕΙ που πλήττονται – κυρίως αυτά στα οποία υπάρχει δυσκολία να εμφιλοχωρήσουν συμφέροντα με… περίεργες διαθέσεις συγκριτικά με άλλα, των οποίων «χορηγούνται» ακόμα και εργαστήρια από εταιρείες – και τα σχολεία με τα τεράστια κενά, υπάρχουν και οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί.
Τα τελευταία χρόνια η εποπτεία τους, όπως και των εργοδοτών των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, ήταν αρμοδιότητα του υπουργείου Παιδείας. Ωστόσο, ο Αρβανιτόπουλος, καθόλου περιέργως, «πέρασε» εγκύκλιο η οποία μετατρέπει τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς σε… εμποροϋπαλλήλους υπάγοντάς τους στο υπουργείο Εργασίας. Απλά και… ωραία, μισθοί 700 ευρώ για όλους και σαφής εντολή στους εργοδότες να κάνουν ό,τι τους κατέβει, χωρίς τον έλεγχο κανενός υπουργείου. Αυτό θα πει… ελεύθερη – με την κρατική βούλα – οικονομία.