Με το κυβερνητικό αλαλούμ στο ξεπούλημα της ενέργειας… σώθηκαν εταιρείες – διαμάντια

Ουδέν κακόν αμιγές καλού, υποστηρίζουν κύκλοι της αγοράς, καθώς, όπως σχολιάζουν σκωπτικά, εάν έβγαιναν στο σφυρί τα «διαμάντια» της ενέργειας, σε αυτή τη φάση, είναι σίγουρο ότι θα τα «σκότωναν» για ένα κομμάτι ψωμί.

Οι ίδιοι κύκλοι θυμίζουν την υπόθεση της ΔΕΣΦΑ, που, όπως έχει αποκαλύψει το «Π» (και κανείς δεν τόλμησε να διαψεύσει), οι Αζέροι θα εισπράξουν περισσότερα χρήματα μέσα σε έναν χρόνο για το αέριο που θα μας πουλήσουν από τα κεφάλαια που θα διαθέσουν για να αποκτήσουν το 66% του διαχειριστή συστήματος φυσικού αερίου.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, λένε παράγοντες που γνωρίζουν τα παρασκήνια των επαφών, θα επεδίωκαν να «σκοτώσουν» τη ΔΕΠΑ, τα ΕΛΠΕ και τη ΔΕΗ, σε πρώτη φάση, όπως και οποιαδήποτε άλλη ενεργειακή επιχείρηση (βλ. ΑΔΜΗΕ) έχει ενταχθεί στο σχετικό πρόγραμμα.

Στα ψιλά…
Τις τελευταίες ημέρες, μεταξύ «σκληρών» διαπραγματεύσεων και «δύστροπης» τρόικας, πέρασαν στα ψιλά οι πληροφορίες για τη στάση των δανειστών απέναντι στις προσπάθειες του ΤΑΙΠΕΔ να «αναζωογονήσει» τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, λοιπόν, η παρέα του Τόμσεν επιμένει ότι πρώτα πρέπει να σπάσει το μονοπώλιο στη λιανική του αερίου και μετά να προχωρήσει ο νέος διαγωνισμός. Με λίγα λόγια, η τρόικα ζητάει να καταργηθεί η αποκλειστικότητα στη διάθεση αερίου που έχουν οι τρεις ΕΠΑ (Αττικής, Θεσσαλίας και Θεσσαλονίκης), ούτως ώστε να αναπτυχθεί ο ανταγωνισμός.

Βεβαίως, οι τροϊκανοί δεν μετατράπηκαν ξαφνικά σε προστάτες των καταναλωτών, αλλά παίζουν το παιχνίδι του ισχυρού ανταγωνισμού συμφερόντων μέσα στην ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά. Όπως είναι γνωστό, στις δύο ΕΠΑ (Θεσσαλία και Θεσσαλονίκη) μέτοχος και διαχειριστής είναι η ιταλική ΕΝΙ. Στην Αθήνα «παίζει» η πολυεθνική Shell, η οποία κάποια στιγμή είχε δηλώσει την πρόθεσή της να αποχωρήσει, αλλά παραμένει μέχρι νεωτέρας, ελέγχοντας το 49%, ενώ το 51% ανήκει στη ΔΕΠΑ.

Ο… σκαρώνει
Όπως γίνεται κατανοητό, η «γραμμή» της τρόικας προκαλεί την αντίδραση των σημερινών μετόχων, με τον Πάολο Σκαρόνι, τον επικεφαλής της ENI, να θέτει το θέμα στον Αντώνη Σαμαρά, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του μάνατζερ στο Μέγαρο Μαξίμου.

Όταν ανέλαβαν τη διοίκηση των τριών ΕΠΑ, το 2001, οι Ιταλοί και η Shell υπέγραψαν συμφωνία με το ελληνικό Δημόσιο ότι τα αποκλειστικά δικαιώματα διάθεσης αερίου στις τρεις ΕΠΑ θα διατηρηθούν για τουλάχιστον 30 χρόνια. Η παρέα του Τόμσεν το γνωρίζει αυτό, αλλά επιμένει, λένε οι πληροφορίες, να αλλάξει το καθεστώς, που σημαίνει πως το ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει να παραβιάσει την προηγούμενη συμφωνία.

Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική από την εκδοχή που προσπαθούν να παρουσιάσουν από την κυβέρνηση. Σε αυτή τη φάση, κανείς δεν θέλει να ξεκινήσει ένας νέος διαγωνισμός για τη ΔΕΠΑ.

Όλοι περιμένουν (να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες) και προετοιμάζουν τις συμμαχίες τους για την επόμενη μάχη.

Η κακιά τρόικα
Πάντως, ο «δράκος» της τρόικας βολεύει τους πάντες:

• Την κυβέρνηση για να δείξει ότι… διαπραγματεύεται και πως δεν δέχεται χωρίς αντιρρήσεις τις προτάσεις των τροϊκανών.

• Την τρόικα για να δείξει ότι έχει ακόμη το πάνω χέρι και δεν αφήνει τους ιθαγενείς να πάρουν αποφάσεις μόνοι τους και χωρίς να τη ρωτήσουν.

• Τους μελλοντικούς υποψήφιους για την εξαγορά της ΔΕΠΑ, γιατί συνεχίζουν τις επαφές για τη διαμόρφωση νέων συμμαχιών.

Πάντως, η κατάληξη (ή μη) της υπόθεσης ΔΕΠΑ θα ξεμπλοκάρει και τις ιδιωτικοποιήσεις των υπόλοιπων ενεργειακών επιχειρήσεων.

Όσο, δηλαδή, παραμένει η εκκρεμότητα με την επιχείρηση αερίου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ξεκινήσει ανάλογη διαδικασία για τη ΔΕΗ, η οποία είναι και ο μεγαλύτερος πελάτης της ΔΕΠΑ.

Επιπλέον, τα Ελληνικά Πετρέλαια ελέγχουν το 35% των μετοχών της ΔΕΠΑ, κάτι που σημαίνει ότι εάν δεν ξεκαθαρίσει η κατάσταση με το μελλοντικό ιδιοκτησιακό καθεστώς της τελευταίας, ούτε ο όμιλος διύλισης θα μπορέσει να πάρει σειρά για πώληση του ποσοστού που ελέγχει το Δημόσιο (περίπου 35,5%), ούτε το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων θα ευτυχίσει να δει μία κανονική ιδιωτικοποίηση, όπως την εννοούν οι νεοφιλελεύθεροι… Εάν υπήρχε ένας υποψήφιος που να ήθελε να σαρώσει όλα τα ελληνικά ενεργειακά πάγια, τότε θα ήταν ο πρώτος ύποπτος για τις παρασκηνιακές κινήσεις που οδηγούν σε ναυάγιο την οποιαδήποτε προσπάθεια πώλησης κάποιας από τις επιχειρήσεις αυτές.

Ωστόσο, για την προμήθεια φυσικού αερίου ενδιαφέρονται οι Ρώσοι, οι Γάλλοι θέλουν τα δίκτυα και κυρίως τη διανομή (ώστε να βγάζουν χρήματα από δραστηριότητες για τις οποίες έχουν μεγάλη τεχνογνωσία), οι Γερμανοί θέλουν τη λιγνιτική παραγωγή (η πιο φθηνή), αλλά και τον ηλεκτρισμό που προέρχεται από τις Ανανεώσιμες Πηγές. Υπάρχουν κι άλλοι που ενδιαφέρονται. Βεβαίως η τρόικα δεν εξυπηρετεί ρωσικά συμφέροντα, αλλά για τα γαλλικά και τα γερμανικά… Ε, κάτι ξέρουμε κι εμείς…