Στο τέλος της οδού Χατζηκυριάκου, στη συμβολή της με την οδό Κλεισόβης, δεσπόζει επιβλητικό το νεοκλασικό κτήριο του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος. 

Στα 125 χρόνια λειτουργίας του το έργο ζωής του Μικρασιάτη καπνέμπορα Ιωάννη Χατζηκυριακού και της συζύγου του Αμαλίας έχει φιλοξενήσει χιλιάδες άπορα και ορφανά κορίτσια ηλικίας από 6 χρόνων, προερχόμενα από οικογένειες με σοβαρά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, προσφέροντας, εκτός από στέγη, φροντίδα και συναισθηματική υποστήριξη, εξαιρετικές εκπαιδευτικές δυνατότητες και τα απαραίτητα εφόδια για την πρόοδό τους ως ενηλίκων σε μια σύγχρονη κοινωνία.
Στον καιρό της οικονομικής κρίσης, του μνημονίου, της κρατικής αδιαφορίας για την πρόνοια και μέριμνα των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, καθώς και του γενικότερου κλίματος δυσπιστίας σχετικά με τον ρόλο των Ιδρυμάτων Πρόνοιας, το Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας συνεχίζει να επιτελεί κοινωνικό έργο φιλοξενώντας – στηριζόμενο σε ιδίους πόρους – στους κοιτώνες του 133 κορίτσια. Αριθμός υπερδιπλάσιος εν συγκρίσει με τον αντίστοιχο μόλις πέντε χρόνια πριν (το 2008 στο ίδρυμα φιλοξενούνταν 60 παιδιά).
Πρόκειται για παιδιά που εδώ και 15 χρόνια ουσιαστικά είναι άστεγα, μεγαλώνοντας σε έναν μικρό καταυλισμό προκατασκευασμένων σπιτιών στον περιβάλλοντα χώρο του ιδρύματος.
«Αυτό ουσιαστικά είναι το μεγάλο μας πρόβλημα, αφού οι μεγάλες ζημιές που υπέστη το Οικοτροφείο στον μεγάλο σεισμό του 1999 κατέστησαν το κτίσμα ακατάλληλο για τη στέγαση των παιδιών. Με συνέπεια εδώ και 15 χρόνια τα παιδιά να ζουν σε οκτώ προκατασκευασμένους κοιτώνες στον περιβάλλοντα χώρο του ιδρύματος. Έναν μικρό καταυλισμό νοικοκυρεμένο μεν, αλλά που πλέον έχει φθάσει στα όριά του καθιστώντας αναγκαία την άμεση μετεγκατάσταση των παιδιών», επισημαίνει ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος Μιχάλης Στρουμπούλης.

Από δωρεές
Ο καταυλισμός, εκτός από τους κοιτώνες των κοριτσιών, όπου στον καθέναν διαμένουν μεταξύ 12 έως και 16 παιδιά, περιλαμβάνει τραπεζαρία, μαγειρείο, αίθουσα διδασκαλίας, γυμναστήριο, διοικητικές και κοινωνικές υπηρεσίες, που συντηρούνται αποκλειστικά από τις μικρές και μεγάλες δωρεές φίλων του ιδρύματος, καθώς και από έσοδα που προέρχονται από την ενοικίαση της ακίνητης περιουσίας του Χατζηκυριάκειου και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις.
Ωστόσο σε πολλά σημεία των σπιτιών η φθορά λόγω του χρόνου (π.χ. σκουριά) είναι εμφανής. Το σοβαρότερο όμως πρόβλημα είναι ο διαθέσιμος χώρος για τη φιλοξενία των παιδιών.
«Όταν κατασκευάστηκαν οι κοιτώνες, ο αριθμός των κοριτσιών στο ίδρυμα δεν ξεπερνούσε τα 60. Η οικονομική κρίση που έπληξε μεγάλο αριθμό ελληνικών οικογενειών είχε συνέπεια ο αριθμός αυτός σήμερα να έχει υπερδιπλασιαστεί. Έτσι κι εμείς υποχρεωθήκαμε να αυξήσουμε τα κρεβάτια στους κοιτώνες, προκειμένου να φιλοξενήσουμε περισσότερα παιδιά. Από την άλλη, όμως, οι πολεοδόμοι μας έκρουσαν τον “κώδωνα του κινδύνου” τονίζοντας ότι ο διαθέσιμος χώρος είναι ήδη πεπερασμένος, μειώνοντας ταυτόχρονα τα διαθέσιμα κυβικά αέρα», λέει ο Μ. Στρουμπούλης επισημαίνοντας το μέγεθος του προβλήματος.
Ο φονικός σεισμός μεγέθους 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που χτύπησε το μεσημέρι της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 την πρωτεύουσα, έπληξε καίρια το πέτρινο γερασμένο κτήριο, όπου στεγαζόταν το ορφανοτροφείο. «Η ισχύς του σεισμού ήταν τόσο μεγάλη, ώστε είχε συνέπεια σε διάφορα σημεία του κτίσματος να αποκολληθεί ο ένας τοίχος από τον άλλο. Άλλωστε η έκθεση των πολιτικών μηχανικών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, που εξέτασαν το μέγεθος της βλάβης που υπέστη το οίκημα, το έκρινε ακατάλληλο έως ότου επισκευαστούν οι ζημιές που έχει υποστεί».

Διατηρητέο
Πρέπει να σημειωθεί πως το νεοκλασικό κτήριο Χατζηκυριακού, επειδή έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο εθνικό μνημείο από την πολιτεία, δεν μπορεί να κατεδαφιστεί. Συνεπώς οι όποιες ενέργειες για την αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσε ο σεισμός πρέπει να γίνουν πάνω στο κουφάρι, συνολικής έκτασης 5.500 τετραγωνικών μέτρων!
Όπως επισημαίνει η διοίκηση του ιδρύματος, από την επόμενη μέρα σχεδόν άρχισαν οι προσπάθειες επισκευής του οικοτροφείου. Οι απαραίτητες αρχιτεκτονικές μελέτες, προκειμένου το έργο να χαρακτηριστεί ώριμο και να δοθεί η οικοδομική άδεια, κόστισαν 850.000 ευρώ και καλύφθηκαν από το ίδρυμα.
Το 2009 το έργο της επισκευής του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ 2007-2013 και ο προϋπολογισμός του έργου υπολογίστηκε στα 17 εκατομμύρια ευρώ. Τιμή που, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ιδρύματος, όταν ανοίξουν οι φάκελοι των τελικών προσφορών για την επιλογή του αναδόχου, αναμένεται να μειωθεί σημαντικά.
Παρ’ όλα αυτά, ενώ το 2012 την επισκευή ανέλαβε η Περιφέρεια Αττικής, απαιτήθηκαν ακόμα δύο χρόνια γραφειοκρατίας, ώστε μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο να μπουν οι υπογραφές για τη χρηματοδότηση του έργου. Και πάλι, όμως, εφόσον δεν υπάρξει άλλη καθυστέρηση, απαιτούνται τουλάχιστον έξι μήνες για την έναρξη των εργασιών και τουλάχιστον δύο χρόνια για την ολοκλήρωσή τους!
«Δεν παίρνει άλλη αναβολή! Το ΕΣΠΑ, όπου έχει ενταχθεί το έργο ανακατασκευής του ιδρύματος, εξέπνευσε το 2013 και η όποια νέα καθυστέρηση θα έχει συνέπεια να χαθεί η επιχορήγηση», επισημαίνει ο πρόεδρος του Χατζηκυριάκειου, ο οποίος πλέον βρίσκεται αντιμέτωπος και με την Πολεοδομία Πειραιά, που απειλεί με κατεδάφιση τον καταυλισμό των προκατασκευασμένων σπιτιών, όπου φιλοξενούνται τα παιδιά του ιδρύματος!
«Η όχληση που έχει η διοίκηση από την Πολεοδομία αφορά το ότι δεν μπορεί να παραμένει επί 15 χρόνια ο καταυλισμος – ο οποίος σημειωτέον είναι αυθαίρετη κατασκευή – στον περιβάλλοντα χώρο του ιδρύματος και συνεπώς πρέπει να κατεδαφιστεί. Μόνο που εμείς δεν θα έχουμε μετά πού να βάλουμε τα παιδιά!».
Οι προθεσμίες πλέον είναι ασφυκτικές. Μάλιστα, τον περασμένο Δεκέμβριο ο Μ. Στρουμπούλης, βλέποντας πως δεν μπορούσε να βγάλει άκρη με τη γραφειοκρατία του ελληνικού Δημοσίου, αποφάσισε να χτυπήσει την πόρτα του πρωθυπουργικού γραφείου στο Μέγαρο Μαξίμου. Η ανταπόκριση του πρωθυπουργού ήταν άμεση: την παραμονή της Πρωτοχρονιάς τα παιδιά του Χατζηκυριακείου είπαν τα κάλαντα στον πρωθυπουργό και εκείνος τους έταξε ως… μποναμά την επισκευή του «σπιτιού» τους.
Αρκεί τώρα ο Σαμαράς να αποδειχθεί εντάξει στις δεσμεύσεις του. Λέτε να συμβεί ή πρόκειται για μια ακόμη τζάμπα υπόσχεση;