Τα ξημερώματα της 6ης Ιουνίου δυο αμερικανικές αερομεταφερόμενες μεραρχίες και μια βρετανική ξεκίνησαν την αμφίβια απόβαση συμμαχικών δυνάμεων. 

Τα ξημερώματα της 6ης Ιουνίου δυο αμερικανικές αερομεταφερόμενες μεραρχίες και μια βρετανική ξεκίνησαν την αμφίβια απόβαση συμμαχικών δυνάμεων. Είχε σχεδιαστεί η υποστήριξη της απόβασης με στρατεύματα και στρατιωτικό υλικό προερχόμενα από την Αγγλία και την Ουαλία, όπως επίσης και με μεταγωγικά αεροπλάνα και πλοία
 
 
6 Ιουνίου 1944
 
Η απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στη Νορμανδία θεωρείται, από πλευράς μεγέθους, η μεγαλύτερη στην παγκόσμια Ιστορία. Πρόκειται για μια απόβαση προγραμματισμένη έως την τελευταία της λεπτομέρεια, μια απόβαση που έθεσε τέρμα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
 
Το βασικό σχέδιο της μεγαλύτερης απόβασης που έγινε στα ιστορικά χρονικά ήταν να δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα από την Καν έως το Χερβούργο, μέσω του οποίου οι σύμμαχοι θα περνούσαν στρατεύματα από τη Μεγάλη Βρετανία στην ηπειρωτική Ευρώπη. Η κολοσσιαία αυτή επιχείρηση έφερε την κωδική ονομασία «Operation Overlord» και έμεινε στην Ιστορία ως η «Απόβαση της Νορμανδίας». Ως ημέρα έναρξης της απόβασης των συμμαχικών δυνάμεων στα παράλια της Γαλλίας επελέγη η 6η Ιουνίου 1944, μια μέρα που έμελλε να σημάνει την αρχή της απελευθέρωσης της Ευρώπης.
 
Μια κολοσσιαία επιχείρηση
 
Τα ξημερώματα της 6ης Ιουνίου, δυο αμερικανικές αερομεταφερόμενες μεραρχίες και μια βρετανική ξεκίνησαν την αμφίβια απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων. Είχε σχεδιαστεί η υποστήριξη της απόβασης με στρατεύματα και στρατιωτικό υλικό προερχόμενα από την Αγγλία και την Ουαλία, όπως επίσης και με μεταγωγικά αεροπλάνα και πλοία. Το όλο εγχείρημα απαιτούσε υποστήριξη πυρών από αέρα και θάλασσα. Ταυτόχρονα θα λάμβαναν χώρα ναυτικές επιχειρήσεις αντιπερισπασμού και παρενόχλησης προκειμένου να μην επέμβει το γερμανικό ναυτικό στις περιοχές που θα γινόταν η επιχείρηση, ενώ η θάλασσα της Μάγχης αποναρκοθετήθηκε από τις γερμανικές νάρκες και ποντίστηκαν νέες.
 
Την επιχείρηση κλήθηκαν να υποστηρίξουν πάνω από τρία εκατομμύρια άνθρωποι! Είναι χαρακτηριστικό ότι το προσωπικό των συμμαχικών σκαφών ανερχόταν στους 195.700 άνδρες. Η διαδικασία της κολοσσιαίας αυτής απόβασης στην ευρωπαϊκή ήπειρο χρειάστηκε κάτι λιγότερο από μήνα προκειμένου να ολοκληρωθεί. Ένα μέρος της είχε προορισμό τη χερσόνησο Κοταντέν, στην ανατολική όχθη του ποταμού Ορν, και τα υπόλοιπα στρατεύματα τον κόλπο του Σηκουάνα, σε πέντε παραλίες που έφεραν χαρακτηριστικές κωδικές ονομασίες. Η επιχείρηση θεωρήθηκε ότι ολοκληρώθηκε στις 30 Ιουνίου του 1944, αφού οι σύμμαχοι είχαν καταφέρει να περάσουν 850.000 άνδρες, 148.000 οχήματα και 570.000 τόνους προμηθειών στις γαλλικές ακτές. Το εγχείρημα πραγματοποιήθηκε με 7.000 πλοία, από τα οποία βυθίστηκαν μόλις 59.
 
Οι αντίπαλες δυνάμεις
 
Πρέπει να σημειώσουμε ότι η γερμανική πολεμική μηχανή είχε υποστεί τεράστιο πλήγμα στο ρωσικό μέτωπο. Ήδη το 1943, η Γερμανία μετρούσε σημαντικές απώλειες, που έφταναν στα 2 εκατομμύρια στρατιώτες. Ωστόσο, δεν ήταν πλέον μόνο η ορατή λειψανδρία που απειλούσε την άλλοτε κραταιά γερμανική μηχανή. Αντιμετώπιζε και σημαντικά πρόβλημα στις μετακινήσεις της για παράδειγμα.
 
Το ρωσικό μέτωπο είχε, στην κυριολεξία, «ρουφήξει» τις γερμανικές δυνάμεις. Το 1943 η Γερμανία έχασε εκεί περίπου 2 εκατομμύρια στρατιώτες και, όπως είναι φυσικό, στο μέτωπο που οι Γερμανοί έκριναν πως παρουσιάζει μικρότερο κίνδυνο, οι δυνάμεις δεν ήταν ούτε πολλές ούτε μεγάλης δυναμικότητας. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η κίνηση του πυροβολικού γινόταν αποκλειστικά με άλογα και οι μηχανοκίνητες μεραρχίες χρησιμοποιούσαν ποδήλατα για τις μετακινήσεις τους.
 
Είναι επίσης χαρακτηριστική η αναφορά Γερμανού αξιωματικού, ο οποίος τόνιζε ότι από τα 57 οχήματα της μονάδας του, τα 50 ήταν διαφορετικής μάρκας. Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και με τον οπλισμό, που ήταν γερμανικής, γαλλικής, πολωνικής, ιταλικής, τσεχικής και ρωσικής κατασκευής. Επίσης το προσωπικό σε πολλές μονάδες αναγκαζόταν να βασίζεσαι στους τραυματίες και τους ασθενείς στρατιώτες. Εκεί που οι Γερμανοί δεν υστερούσαν ήταν στην ηγεσία των μεγάλων μονάδων:
 
Γενικός διοικητής των στρατευμάτων στον δυτικό τομέα ήταν ο Γκερντ φον Ρούντστεντ, την περιφρούρηση των γαλλικών ακτών και την ενίσχυση του Τείχους του Ατλαντικού είχε αναλάβει ο Έρβιν Ρόμελ και την ηγεσία της 7ης Γερμανικής Στρατιάς είχε ο Φρίντριχ Ντόλμαν. Ωστόσο, οι διοικητές των μονάδων δεν βρίσκονταν στο επίπεδο της ανώτατης ηγεσίας τους και διέπραξαν σημαντικά σφάλματα στην αντιμετώπιση της εισβολής.
 
Οι γερμανικές μονάδες Στρατού Ξηράς
 

• 716η Μεραρχία Πεζικού (στατική): Αποτελούνταν κυρίως από παλαίμαχους «ανίκανους για ενεργή υπηρεσία» και απελευθερωθέντες φυλακισμένους.
• 352η Μεραρχία Πεζικού: Αντίθετα με την πιο πάνω, διέθετε πολύ καλά εκπαιδευμένους και πεπειραμένους στη μάχη άνδρες.
• 91η Αερομεταφερόμενη (Luftlande) Μεραρχία: Κανονική μεραρχία πεζικού, με άνδρες εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους για μεταφορά τους από αέρος.
• 709η Μεραρχία Πεζικού (στατική): Όπως και η 716η, διέθετε αρκετές μονάδες υπό γερμανική ηγεσία.
• 243η Μεραρχία Πεζικού (στατική): Διοικητής ο στρατηγός Χάιντς Χέλμιχ, αποτελούμενη από το 920ό Σύνταγμα Πεζικού (δύο τάγματα), το 921ο και 922ο Συντάγματα Πεζικού. Η μεραρχία αυτή είχε αναλάβει τη φύλαξη της δυτικής πλευράς της χερσονήσου του Κοταντέν.
• 711η Μεραρχία Πεζικού (στατική): Περιλάμβανε τα 731 και 744 Συντάγματα Πεζικού. Είχε αναλάβει τη φύλαξη της δυτικής πλευράς της περιοχής του Κω (Pays de Caux).
• 30ή ταχυκίνητη Ταξιαρχία: Διοικητής ο συνταγματάρχης φον ουντ τσου Άουφζες και αποτελούνταν από τρία τάγματα που μετακινούνταν με ποδήλατα.

 
Γερμανικό Ναυτικό, Αεροπορία
 
Το Ναυτικό διέθετε ελάχιστα σκάφη επιφανείας (τρία ανέπαφα αντιτορπιλικά και δύο δεκάδες τορπιλοβόλα), σχετικά μικρό αριθμό καλά εξοπλισμένων και επανδρωμένων υποβρυχίων (48), διαμοιρασμένων, όμως, μεταξύ γαλλικών και νορβηγικών ακτών: Η έκταση που μπορούσαν να καλύψουν ήταν τεράστια σε σχέση με τον αριθμό τους. Το μοναδικό μεγάλο σκάφος του γερμανικού Ναυτικού, το θωρηκτό «Τίρπιτς», παρέμενε αποκλεισμένο στα φιορδ της Νορβηγίας. Δύναμη ολοσχερώς ανεπαρκής για να αντιμετωπίσει τα 6.900 σκάφη κάθε τύπου που διέθεταν οι σύμμαχοι.
 
Στην Αεροπορία, η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη: Ο επικεφαλής του 3ου Αεροπορικού Στόλου (Luftflotte No 3) Χούγκο Σπέρλε διέθετε μόλις 891 αεροσκάφη κάθε τύπου, από τα οποία μόνο 500 μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε επιχειρήσεις. Οι σύμμαχοι υπολόγιζαν την αεροπορική υπεροχή τους σε 15:1, αλλά οι Γερμανοί υπολόγιζαν, πιο σωστά, την αεροπορική υπεροχή των συμμάχων σε 50 προς 1, καθώς οι σύμμαχοι διέθεταν περίπου 13.500 αεροσκάφη κάθε τύπου έτοιμα για επιχειρήσεις.
 
Οι συμμαχικές μονάδες Στρατού Ξηράς
 
Ο Στρατός Ξηράς των συμμαχικών δυνάμεων αποτελούνταν:

• 6η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία.
• 1ο Βρετανικό Σώμα Στρατού, 3η Μεραρχία Πεζικού, 27η Θωρακισμένη Ταξιαρχία.
• 3η Καναδική Μεραρχία Πεζικού, 2η Καναδική Θωρακισμένη Ταξιαρχία.
• 30ό Βρετανικό Σώμα Στρατού, 50ή Μεραρχία Πεζικού, 8η Θωρακισμένη Ταξιαρχία.
• 79η Βρετανική Θωρακισμένη Μεραρχία.
• 5ο Σώμα Στρατού ΗΠΑ, 1η και 29η Μεραρχία Πεζικού.
• 4ο Σώμα Στρατού ΗΠΑ, 4η Μεραρχία Πεζικού.
• 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία ΗΠΑ.
• 82η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία.
• 4ο Σύνταγμα SAS (Special Air Service), δύναμη των Ελεύθερων Γάλλων.

 
Συνολικά στην επιχείρηση της Απόβασης την πρώτη ημέρα υπολογίζεται ότι ο αριθμός των στρατευμάτων που έλαβαν μέρος ανήλθε από 130.000 έως 156.000 άνδρες.
 
Αεροπορική δύναμη
 
Υπολογίζεται ότι ο στρατάρχης Λι-Μάλλορι είχε στη διάθεσή του περίπου 13.500 αεροσκάφη και ανεμόπτερα παντός τύπου.
 
Ναυτικές δυνάμεις
 
Στην Απόβαση έλαβαν μέρος περίπου 7.000 σκάφη κάθε τύπου και σχεδόν από όλες τις χώρες που συμμετείχαν στο πλευρό των συμμάχων. Η επιχείρηση διάπλου της Μάγχης όφειλε να οργανωθεί με μεγάλη προσοχή, καθώς η Μάγχη είναι «δύσκολη θάλασσα». Οι Γερμανοί είχαν ποντίσει ναρκοπέδια και υπήρχε πάντα ο κίνδυνος των γερμανικών υποβρυχίων: Οι στόχοι ήταν τόσοι, που λίγοι μόνο ικανοί κυβερνήτες θα μπορούσαν να προκαλέσουν πραγματική πανωλεθρία στον συμμαχικό στόλο. Ευτυχώς, ο Χίτλερ δεν πίστεψε ότι οι σύμμαχοι θα επιχειρήσουν απόβαση στις νορμανδικές ακτές και θεώρησε ότι η απόβαση που του γνωστοποιήθηκε ήταν απλός αντιπερισπασμός. Έτσι, ούτε συγκέντρωσε τις δυνάμεις του εκεί ούτε και τις ενίσχυσε.
 
Το σχέδιο της Απόβασης
 
Η απόβαση αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί σε αρχικά τέσσερις διαφορετικούς τομείς (παραλίες). Αργότερα προστέθηκε και μια πέμπτη (η Παραλία Γιούτα) με το σκεπτικό ότι ήταν πολύ κοντά (μόνο 60 χλμ.) στο μεγάλο και σημαντικό λιμάνι του Σερμπούρι. Στις δύο δυτικότερες (Παραλία Γιούτα και Παραλία Όμαχα) θα αποβιβάζονταν Αμερικανοί, στην τρίτη (Παραλία Γκολντ) Βρετανοί, στην τέταρτη (Παραλία Τζούνο) Καναδοί και Βρετανοί και στην πέμπτη, ανατολικότερη (Παραλία Σγουόρντ) Βρετανοί και μια μικρή μονάδα των Ελεύθερων Γάλλων. Οι δυνάμεις κάθε τομέα είχαν συγκεκριμένους αντικειμενικούς στόχους. Παράλληλα θα ρίπτονταν με αλεξίπτωτα η 82η και 101η Αμερικανικές Αερομεταφερόμενες Μεραρχίες, η 6η Βρετανική Αερομεταφερόμενη Μεραρχία και το 1ο Καναδικό Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών, ενώ θα γινόταν και αερομεταφορά στρατευμάτων με ανεμόπτερα.
 
Ο διάπλους της Μάγχης και η φάση εφόδου της απόβασης έλαβαν την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ποσειδών».
 
U.S. Army History: D-Day

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.