Αν απουσιάζει κάτι από τον Γ’ όμιλο, είναι το σούπερ φαβορί. Η Ελλάδα, η Κολομβία, η Ιαπωνία και η Ακτή Ελεφαντοστού εκπροσωπούν τέσσερις ηπείρους, ισάριθμες σχολές και ποδοσφαιρικές νοοτροπίες και κουβαλούν μαζί τους τα χαρακτηριστικά και τη μενταλιτέ που «έχτισαν» στην πορεία τους στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

ΕΛΛΑΔΑ

«Πέντε αράδες και παράδες»

Ένα βήμα παραπάνω από το Μουντιάλ του 2010, είναι ο αρχικός στόχος της Εθνικής στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Στη Νότια Αφρική επιτεύχθηκε η πρώτη νίκη, που ξόρκισε την εικόνα του σάκου του μποξ από το ’94. Τώρα ο Σάντος και οι διεθνείς θέλουν την πρώτη πρόκριση.

Η Εθνική Ελλάδας είναι μια ομάδα με συγκεκριμένη ταυτότητα. Δεν έχει… ποικιλίες στο παιχνίδι της. Ξέρει να κάνει κάποια πράγματα, αλλά τα κάνει καλά. «Πέντε αράδες και παράδες» που λέει η παροιμία. Συντηρητικό παιχνίδι, προσοχή στην άμυνα, λίγες αλλά αποτελεσματικές επιθέσεις και γκολ από «στημένες φάσεις» είναι τα χαρακτηριστικά της ελληνικής ομάδας.

Οι επιλογές που έκανε ο Σάντος φτιάχνουν ένα σύνολο με πολύ μικρές ποιοτικές διαφορές μεταξύ των παικτών, με χαρακτηριστικό όμως πως δεν… περισσεύει κανείς. Όποιος και να μπει να παίξει, μπορεί να προσφέρει σχεδόν τα ίδια με εκείνον που… βγαίνει. Αυτή η ισορροπία στο «υλικό» της ομάδας μπορεί να αποβεί εξαιρετικά χρήσιμη στη φάση των ομίλων.

Είναι αξιοσημείωτο πως η Εθνική Ελλάδας είναι αισθητά ανανεωμένη σε σχέση με το 2010, με 13 νέα πρόσωπα σε σχέση με τη Ν. Αφρική. Μάλιστα, έχει αλλάξει και τους τρεις τερματοφύλακες, παρ’ ότι οι Τζόρβας, Σηφάκης είναι εν ενεργεία παίκτες (ο Χαλκιάς αποσύρθηκε).

Η αποστολή της Εθνικής Ελλάδας:

Τερματοφύλακες: Ορέστης Καρνέζης (Γρανάδα), Στέφανος Καπίνο (Παναθηναϊκός), Παναγιώτης Γλύκος (ΠΑΟΚ).
Αμυντικοί: Βασίλης Τοροσίδης (Ρόμα), Λουκάς Βύντρα (Λεβάντε), Χοσέ Χολέμπας (Ολυμπιακός), Γιώργος Τζαβέλλας (ΠΑΟΚ), Σωκράτης Παπασταθόπουλος (Ντόρτμουντ), Βαγγέλης Μώρας (Βερόνα), Κώστας Μανωλάς (Ολυμπιακός).
Μέσοι: Αλέξανδρος Τζιόλης (Καϊσερλί), Κώστας Κατσουράνης (ΠΑΟΚ), Γιώργος Καραγκούνης (Φούλαμ), Γιάννης Μανιάτης (Ολυμπιακός), Βαγγέλης Σάμαρης (Ολυμπιακός), Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος (Μπολόνια), Παναγιώτης Κονέ (Μπολόνια), Παναγιώτης Ταχτσίδης (Τορίνο), Γιάννης Γετφατζίδης (Τζένοα).
Επιθετικοί: Κώστας Μήτρογλου (Φούλαμ), Φάνης Γκέκας (Κόνιασπορ), Γιώργος Σαμαράς (Σέλτικ), Δημήτρης Σαλπιγγίδης (ΠΑΟΚ).

ΚΟΛΟΜΒΙΑ

Με τη σκιά της εκτέλεσης του Εσκομπάρ

Αν υπάρχει μια ομάδα στον Γ’ όμιλο που θα έχει πλεονέκτημα… έδρας στην πρώτη φάση του Μουντιάλ, αυτή είναι η Κολομβία. Θα την ακολουθήσουν χιλιάδες φίλαθλοι, με διάθεση να τη στηρίξουν, αλλά και μεγάλες προσδοκίες.

Η Κολομβία, που μετράει τέσσερις συμμετοχές σε Μουντιάλ, ήταν συνήθως μια ομάδα – ατραξιόν, με φαντασία και χρώμα, με κυρίαρχη μορφή τον Κάρλος Βαλντεράμα. Αυτό το προφίλ έσβησε βίαια με τη δολοφονία του Αντρές Εσκομπάρ, με αφορμή το αυτογκόλ που σημείωσε στο 1-2 με τις ΗΠΑ στο Μουντιάλ του ’94. Ο άτυχος παίκτης πλήρωσε με τη ζωή του τα χαμένα λεφτά των καρτέλ σε στοιχήματα για πρόκριση της Κολομβίας. Η ομάδα πήγε και στη διοργάνωση του ’98 και επανεμφανίζεται τώρα στη Βραζιλία, με ευρωπαϊκό πρόσωπο και τη σκιά του Εσκομπάρ σαν ομπρέλα, η δολοφονία του οποίου καταδικάστηκε από όλο τον… κανονικό κόσμο της χώρας και φυσικά από όλο τον πλανήτη.

Η Κολομβία είναι πλέον ομάδα με λατινοαμερικάνικο ταμπεραμέντο, αλλά ευρωπαϊκό προφίλ, καθώς οι 17 από τους 23 παίκτες της παίζουν σε Ισπανία, Αγγλία, Ιταλία, Γαλλία και Ολλανδία.

Το κακό νέο έχει να κάνει με την απουσία του Ρανταμέλ Φαλκάο. Το… καλό μέσα σ’ αυτήν την κακή ιστορία είναι πως η Κολομβία προετοιμάστηκε για το Μουντιάλ χωρίς τον φορ της Μονακό. Ο σκληρός Αργεντινός κόουτς, Χοσέ Πέκερμαν, ήξερε πως ο Φαλκάο δεν είχε πάνω από 20% πιθανότητες να είναι έτοιμος, εξ ου και τον απέκλεισε από την 23άδα χωρίς να τον περιμένει ώς τη δωδέκατη ώρα.

ΙΑΠΩΝΙΑ

Τρέχουν, τρέχουν πάρα πολύ

Ήταν να μην πάει σε Μουντιάλ η Ιαπωνία. Πρωτοεμφανίστηκε το 1998 και έκτοτε δεν έλειψε ποτέ.

Είναι η πιο ευανάγνωστη ομάδα ως προς τη μενταλιτέ της. Οι Ιάπωνες διεθνείς είναι παθιασμένοι με την Εθνική τους, αφοσιωμένοι σ’ αυτό που κάνουν, είναι απόλυτα πειθαρχημένοι και είναι σαν να φοράνε όλοι το ίδιο τσιπάκι, αυτό που δίνει εντολή για ασταμάτητο τρέξιμο, πολλά σπριντ και πρέσινγκ.

Μειονεκτούν κάπως σε ύψος, κάτι που φαίνεται στις φάσεις από στημένη μπάλα, αλλά προσπαθούν να το καλύψουν πηγαίνοντας γρήγορα και πρώτοι στις διεκδικήσεις.

Έχουν στον πάγκο έναν προπονητή – αλεπού, που ακούει στο όνομα Αλμπέρτο Τζακερόνι, και αρκετούς παίκτες που παίζουν σε υψηλό επίπεδο, όπως ο Καγκάβα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Χόντα της Μίλαν, ο Ουτσίντα της Σάλκε και ο Οκαζάκι της Μάιντς.

Οι ίδιοι πιστεύουν πολύ στην ομάδα τους και μιλούν για οκτάδα, τουλάχιστον…