Μπορεί το εμπάργκο των Ρώσων να έδωσε αφορμή για πολλές προβλέψεις σχετικά με τις εκατέρωθεν συνέπειες, όμως ο Πούτιν προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο και αυτήν τη συγκυρία.

Μπορεί το εμπάργκο των Ρώσων να έδωσε αφορμή για πολλές προβλέψεις σχετικά με τις εκατέρωθεν συνέπειες, όμως ο Πούτιν προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο και αυτήν τη συγκυρία.

Πρώτον, περνώντας μήνυμα προς τη Δύση ότι δεν θα είναι κομπάρσος στις εξελίξεις, άρα επιβάλλει κι αυτός κυρώσεις ως απάντηση, και, δεύτερον, τονώνοντας τη ρωσική αγροτική παραγωγή. Μάλιστα, ο Πούτιν δεν αφήνει εκτός παιχνιδιού ούτε την Ευρασιατική Ένωση. Το αντίθετο. Τη χρησιμοποιεί και αυτή.

Ύστερα από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και με το χάος που επικράτησε στη Ρωσία υπήρχε μια μανία για τα δυτικά προϊόντα, που κράτησε σχεδόν όλη τη δεκαετία του 1990. Μετά το 1998, και ειδικά από τις αρχές της νέας χιλιετίας, όταν μπήκε ο Πούτιν στο παιχνίδι, προσπαθώντας να ξανακάνει ισχυρή δύναμη τη χώρα, ξεκίνησε μια άλλη εγχώρια μόδα. Η λέξη «νάσε», που σημαίνει «δικός μας», άρχισε να γίνεται κάτι σαν σήμα κατατεθέν για τη νέα Ρωσία. Και οτιδήποτε δυτικό θεωρούνταν πια κάλπικο.

Οι Ρώσοι άρχισαν να επιλέγουν τα δικά τους προϊόντα σε τέτοιο βαθμό μαζικότητας, ώστε μεγάλες πολυεθνικές της Δύσης, ενώ διατηρούσαν τις γραμμές παραγωγής τους κανονικά στη Ρωσία, «βάφτιζαν» αναγκαστικά με ρωσικά ονόματα το καθετί πριν το βάλουν στο ράφι. Διαφορετικά δεν θα πουλούσε, αφού οι Ρώσοι λαχταρούσαν πια μόνο κάτι… δικό τους.

Μετά το ρωσικό κραχ του 1998, υποτιμήθηκε σημαντικά το ρούβλι. Η κατανάλωση πολλών εισαγόμενων προϊόντων έγινε έτσι κι αλλιώς απαγορευτική λόγω ακρίβειας. Οι δυτικές εταιρείες έχασαν αμέσως τα δύο τρίτα από το μερίδιο αγοράς που κατείχαν. Πριν από εκείνη τη χρονιά μόνο το 48% των Ρώσων προτιμούσαν να αγοράζουν εγχώρια προϊόντα. Το 1999, το ποσοστό αυτό είχε κιόλας διπλασιαστεί, στο 90%. Καλό θεωρούνταν μόνο ό,τι είχε τη σφραγίδα «Made in Russia».

Ο Πούτιν αξιοποίησε αυτό το γεγονός αμέσως μόλις ανέλαβε, τονώνοντας την εγχώρια παραγωγή. Φυσικά και στα αγροτικά προϊόντα. Η ζήτηση πλέον μεγάλωνε διαρκώς και η προτίμηση του καταναλωτικού κοινού ήταν σαφής: «Όχι στα δυτικά προϊόντα, επιλογή μόνο ρωσικών».

Στη Ρωσία, λοιπόν, βλέπουν μετά το εμπάργκο μια ακόμα καλή ευκαιρία να δυναμώσει κι άλλο η εγχώρια παραγωγή και ζήτηση. Ένα μέρος, επίσης, των εισαγωγών – εξαγωγών μπορεί να καλυφθεί άμεσα από την Ευρασιατική Ένωση, το φιλόδοξο πρότζεκτ της Ρωσίας που ήδη έχει μπει σε λειτουργία, έστω κι αν αγνοείται συστηματικά από τη Δύση.

Αν και για πολλούς η Ευρασιατική Ένωση αποτελεί μια επιχείρηση αναβίωσης της ΕΣΣΔ, είναι μάλλον μια προσπάθεια αντίπαλου πόλου απέναντι στην Ε.Ε. Η ήδη υπάρχουσα τριάδα – Ρωσία, Λευκορωσία, Καζακστάν – σύντομα θα πλαισιωθεί και από την Αρμενία και το Κιργιστάν, με συνέπεια το εγχείρημα να δυναμώνει περισσότερο.

Το εμπόριο εντός της Ευρασιατικής ΄Ενωσης έχει αυξηθεί κατά 30% από το 2011 περιλαμβάνοντας από βαρέα μηχανήματα από τη Λευκορωσία μέχρι βοδινό Μπλακ Άνγκους από το Καζακστάν. Εννοείται, πάντως, ότι οι μικρότερες χώρες είναι αυτές που δρέπουν τα μεγαλύτερα οφέλη από τη Ρωσία με τη μορφή χαμηλών τιμών στην ενέργεια από τους ρωσικούς γίγαντες Gazprom και Rosneft.

Αυτά ακριβώς είναι τα «καρότα» που η ρωσική πλευρά θεωρείται ότι χρησιμοποιεί για να αποτρέψει αυτές τις χώρες από το να στραφούν, όπως έκανε η Ουκρανία, προς την πλευρά της Ε.Ε., στην προσπάθεια περιορισμού της δυτικής σφαίρας επιρροής. Υπ’ αυτό το πρίσμα, το Κρεμλίνο αναμένεται να συνεχίσει τη διεύρυνση της Ευρασιατικής Ένωσης, αφού κάθε απώλεια για τη Ρωσία είναι κέρδος για τη Δύση και το αντίστροφο.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.