Η ψήφος εμπιστοσύνης που έλαβε η κυβέρνηση θα ήταν ευχής έργο να μετατρεπόταν σε ψήφο αναβάθμισης της ζωής μας. Γιατί έτσι θα αποκτούσε νόημα και η διαδικασία. 

Ωστόσο το γεύμα είναι μπαγιάτικο και δηλητηριασμένο από την πολιτική αναισχυντία που διέπει το πολιτικό κατεστημένο. Όλα μοιάζουν με τριτοκοσμικό σίριαλ όπου οι μοιρασμένοι ρόλοι των καλών και των κακών αντανακλούν την αναχρονιστική άποψη της κοινωνίας για την πολιτική. Το πολιτικό σύστημα εγκλωβίζει τους ψηφοφόρους πολίτες σε ένα αδιέξοδο όπου η ψήφος αποσπάται με τις πιο αστείες αιτιάσεις. Άλλοι ποντάρουν στις παροχές, άλλοι στην εκδίκηση, άλλοι σε παρωχημένες μουσειακές ιδεολογίες και άλλοι στις νεκραναστάσεις. Κανένας δεν προσφέρει στον πολίτη τα στοιχειώδη εχέγγυα ώστε να αποκτήσει συνολικά την εμπιστοσύνη του.

Έτσι, ψηφίζουμε Ν.Δ. όχι γιατί μας αρέσει η Ν.Δ., αλλά γιατί φοβόμαστε ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ όλα θα γίνουν ακόμα χειρότερα. Ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ, όχι γιατί μας αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί στοιχηματίζουμε ότι αποκλείεται να είναι χειρότεροι από τη Ν.Δ. Ψηφίζουμε Χρυσή Αυγή όχι γιατί πιστεύουμε ότι θα κυβερνήσει, αλλά γιατί θέλουμε να εκδικηθούμε θανάσιμα τους πολιτικούς εκλέγοντας κακοποιούς. Ψηφίζουμε ΚΚΕ γιατί… ένα είναι το κόμμα.

Τελικά ψηφίζουμε εν μέρει, με εκπτώσεις, με παραδοχές, με άτυπες συμφωνίες, έτσι που να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχουμε στις πολιτικές διεργασίες και εξελίξεις. Η μαύρη αλήθεια είναι ότι με την ψήφο μας συμμετέχουμε στις πολιτικές καριέρες των απίθανων μετριοτήτων που απαρτίζουν το Κοινοβούλιό μας. Τελειώνοντας διαπίστωσα ότι ξέχασα τον λόγο που ψηφίζουμε το ΠΑΣΟΚ, για να καταλάβω πως μνήμη λανθάνουσα ό,τι θυμάται χαίρεται!