Η κατάσταση είναι απλή και γνωστή, την έχουμε άλλωστε ξαναζήσει: Οι δανειστές βαράν τους ζουρνάδες και η κυβέρνηση χορεύει. 

Η κατάσταση είναι απλή και γνωστή, την έχουμε άλλωστε ξαναζήσει: Οι δανειστές βαράν τους ζουρνάδες και η κυβέρνηση χορεύει.

 

Οι επόπτες δίνουν εντολές και οι υπουργοί εκτελούν. Οι «θεσμοί» απειλούν και οι πρωθυπουργοί προσαρμόζονται. Κάπως έτσι περνά η χώρα την τελευταία πενταετία, κάπως έτσι η κυβερνήσεις της τα δίνουν όλα. Για τη δόση… 

 

Και κάπως έτσι, προκειμένου να οικοδομηθεί  το πολιτικό πρόσχημα και η δικαιολογία, αναπτύσσεται το «επιχείρημα» της εκάστοτε κυβέρνησης πως δίνει τη μάχη «για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις», «για να μην χρεοκοπήσει η χώρα», «για να μην μας πετάξουν έξω από το ευρώ».  Έτσι λειτουργεί το …κόλπο που έχει στηθεί από το 2010, έτσι «χόρεψαν» οι κυβερνήσεις Παπανδρέου- Παπαδήμου- Σαμαρά- Βενιζέλου. Μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο, σ’ αυτόν τον ρυθμό των δανειστών, χοροπηδά και η κυβέρνηση της αριστεράς του Τσίπρα. 

 

Αφαιρώντας από τα μάτια μας το «γράσο» της προπαγάνδας και από τα αυτιά μας τις έξυπνες φρασούλες αριστεροσύνης η πραγματικότητα εμφανίζει την πανάσχημη γύμνια της: το κουαρτέτο σήμερα εξετάζει τους υπουργούς της κυβέρνησης, ως προς τον βαθμό της αποφασιστικότητάς τους να συνεχίσουν την ισοπέδωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Καμία διαπραγμάτευση δεν υπάρχει, καμία μάχη δεν γίνεται κανένα παράλληλο σχέδιο δεν μπορεί  να υλοποιηθεί. Αυτό που υπάρχει είναι οι απαιτήσεις των δανειστών και οι αποφασισμένοι να τις υλοποιήσουν αριστεροί υπουργοί.

 

Αυτή η από πρώτη ματιά παράλογη πολιτική της καταστροφής που επιβάλλεται στη χώρα από το 2010  με τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια, δεν είναι τελικά ακατανόητη. Αρκεί κάποιος να κάνει μια βασική αρχική παραδοχή: ότι οι δανειστές, όπως ακριβώς οι κοινοί τοκογλύφοι, δεν έχουν στόχο τη σωτηρία και της διάσωση της χώρας. Στόχος είναι η είσπραξη και η αέναη ανακύκλωση του χρυσοφόρου (για αυτούς) χρέους. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί πως όλοι αυτοί οι φωστήρες της οικονομίας και τα τρομακτικά σε εύρος γνώσης επιτελεία τους επιμένουν σε μια περιοριστική, φορομπηχτική αντι- αναπτυξιακή πολιτική. 

 

Με τον τρόπο αυτό οι δανειστές, κρατούν δεμένη την πολιτική εξουσία του τόπου και την μετατρέπουν μαριονέτα για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.   Στην προκειμένη περίπτωση η «αριστερή μαριονέτα» φροντίζει για την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος των τιμαλφών (ιδιωτικοποιήσεις) για τη συγκέντρωση της ιδιωτικής περιουσίας (κατασχέσεις μέσα από τη διευθέτηση των κόκκινων δανείων) και απρόσκοπτη καταβολή ρευστού (10 με 15% του ΑΕΠ) στους τοκογλύφους.

 

Αυτή είναι- για όποιον θέλει να δει και να ακούσει- η σκληρή μάχη που δίνει η κυβέρνηση Τσίπρα με τους δανειστές για να πάρει τη δόση. Για αυτήν τη «δόση» ανακύκλωσης της μιζέριας και της καταστροφής, η κυβέρνηση Τσίπρα, όπως ακριβώς και οι προηγούμενες, δεν δίνει καμία μάχη.

 

Κάνει τούμπες…