Τη συμφωνία του Ιουλίου επικαλείται η κυβέρνηση για να υπερασπιστεί τη θέση της για το µείγµα και το ύψος των µέτρων της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου µνηµονίου. Τους στόχους της ίδιας συµφωνίας επικαλούνται οι εκπρόσωποι του ∆ΝΤ για να πιέσουν για περισσότερα µέτρα, κι ας ξέρουν ότι οι Ευρωπαίοι – που βάζουν τα λεφτά του τρίτου µνηµονίου – συµφωνούν µε τους χαµηλότερους στόχους.

Τους στόχους της ίδιας συµφωνίας για 50 δισ. από τις ιδιωτικοποιήσεις επικαλείται και η Γερµανία, κι ας ξέρουν στο Βερολίνο ότι αυτός ο στόχος είναι άπιαστος και ότι θα αποµακρύνεται όλο και περισσότερο, όσο η χώρα βυθίζεται στον βάλτο της στασιµότητας.

Τον στόχο της µείωσης του χρέους επαναλαµβάνει το ∆ΝΤ, παρότι η Γερµανία δεν πρόκειται να συµφωνήσει στο ορατό µέλλον – και πιθανότατα όχι στον χρόνο ζωής της νυν κυβέρνησης.

Στόχοι επί στόχων, καυγάδες σε όλους τους δυνατούς συνδυασµούς, αλλά το µόνο που παράγεται είναι ένα πολιτικό και επικοινωνιακό χάος. Το µόνο βέβαιο είναι ότι καµιά οργανωµένη συζήτηση δεν γίνεται για το πώς η χώρα θα βγει από τον βάλτο. Ούτε µεταξύ κυβέρνησης και δανειστών ούτε στο εσωτερικό µέτωπο. Όλοι είναι στα χαρακώµατα, αλλά ουσία µηδέν.

Η χώρα βρίσκεται αντιµέτωπη όχι µόνο µε έναν Γολγοθά δηµοσιονοµικού και φορολογικού τύπου ακόµη µια φορά, αλλά και µε µια πελώρια µαύρη τρύπα στο µεταναστευτικό / προσφυγικό, καθώς η Τουρκία είναι ο αποφασιστικός παίκτης, ο οποίος µάλιστα δεν αισθάνεται – αντίθετα µε την Ελλάδα – ότι λογοδοτεί στην Ευρώπη, συνεπώς µπορεί να λειτουργεί µε όσες δόσεις ανατολίτικου τσαµπουκά της κάνει κέφι.

Την ίδια ώρα τα ξένα «αφεντικά» παίζουν κατά το δοκούν, πότε µαζί µας και πότε εναντίον µας, ανάλογα µε τα βραχυπρόθεσµα συµφέροντά τους. Το ΔΝΤ για να βάλει τους κανόνες του, η Γερµανία για να διασφαλίσει ότι ελέγχει το ευρωπαϊκό µαγαζί.

Στην Ελλάδα οι πολιτικές ηγεσίες κινούνται και αυτές – παραδοσιακά – χωρίς µπούσουλα, «βλέποντας και κάνοντας», χωρίς να γνωρίζουν τι τους ξηµερώνει.

Όσο όµως τα βουβάλια πλακώνονται µέσα στον δικό µας βάλτο – σκηνικό που επαναλαµβάνεται µονότονα τα τελευταία έξι χρόνια -, ένα είναι σίγουρο: εµείς δεν µπορούµε και δεν θέλουµε να είµαστε τα δύσµοιρα βατραχάκια τα οποία θα τσαλαπατήσουν οι βούβαλοι.

Σε αυτή τη φάση βγήκαµε στην όχθη και περιµένουµε, αλλά δεν µπορούµε να κρατήσουµε για πολύ τη στάση αναµονής. Αν δεν συµµορφώσουµε τα του οίκου µας, µε κριτήριο τη βιωσιµότητα της χώρας, αν δεν σχεδιάσουµε την έξοδό µας από την κρίση, µοιραία θα γίνουµε… βατραχάκια. Και µοιραία θα µας τσαλαπατήσουν.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.