Με όλα τα απίθανα των απίθανων που συνέβησαν και ξεσυνέβησαν την εποχή της κρίσης, η πιο διαδεδομένη  έκφραση του λαϊκισμού που εμπεδώθηκε ως «φιλοσοφικό – πολιτικό» απόσταγμα είναι το λίαν αντιδραστικό συμπέρασμα ότι «όλοι το ίδιο είναι». Η φράση δίνει και παίρνει στα στόματα των «φιλοσόφων» και «αναλυτών» των καφενείων και τσιπουράδικων. Αυτή η εύκολη  όσο και επικίνδυνη γενίκευση – ισοπέδωση δημιουργεί ένα κλίμα απαξίωσης της πολιτικής, διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και καταστρατηγεί την λογική. 

Ταυτόχρονα χαρίζει στον λαϊκιστή το ψευδοπιστοποιητικό της δήθεν αντικειμενικότητας που τον βολεύει ηθικά -να φταίνε πάντα οι άλλοι-  και την ικανοποίηση του εμβριθούς αυτοδίδακτου (απ’το πανεπιστήμιο της ζωής) αναλυτή που δεν μπαίνει καν στο κόπο να αντιληφθεί την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης  και την συνθετότητας της κοινωνίας. Δεν υπάρχουν σαφείς διαφορές ούτε αποχρώσεις στο «όλοι ίδιοι είναι». Δεν είναι η μοναδική φορά που η απόλυτη βλακεία  προβάλεται ως μεγάλη αλήθεια  που ικανοποιεί τις μονοσήμαντες απαιτήσεις ενός ηλίθιου. 

«Όλοι ίδιοι είναι» γιατί κάθε διαφορά συγκροτεί ανισότητα σύμφωνα με την εμπεδωμένη αριστερή προοδευτική αντίληψη που έχει βαλθεί να καταστρέψει ανθρώπους και κοινωνίες. Ίδιος είναι ο επιστήμονας που ανακαλύπτει το φάρμακο κατά του καρκίνου με τον δολοφόνο που βάζει βόμβες και σκοτώνει στο νεφελώδες  όραμα ενός δήθεν καλυτέρου κόσμου. Ίδιος είναι ο επαγγελματίας που έχει ένα μαγαζάκι κι ιδρώνει μέρα νύχτα να δημιουργήσει συνθήκες ευημερίας για τον εαυτό του και την κοινωνία με τον αλήτη που του το σπάει σε κάθε επαναστατική επέτειο που έχει επινοήσει το διαταραγμένο του μυαλό. 

«Γιατί; Οι άλλοι ήταν καλύτεροι;» ακουγόταν όλο και συχνότερα η φράση από τις πρώτες κιόλας μέρες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Στην ουσία, ήταν η απαρχή μιας έμμεσης παραδοχής της αποτυχίας του και ο σκοπός της ήταν ο συμψηφισμός. Με την πάροδο του χρόνου παρά την εργώδη συστηματική προσπάθεια  καταστρατήγησης της κοινής λογικής και βάναυσης παραποίησης της πραγματικότητας, όπου η μέρα γινόταν νύχτα και το άσπρο μαύρο κατά το δοκούν, «οι άλλοι» έγιναν «ίδιοι». 

Σήμερα λοιπόν μετά τα τεσσεράμιση εφιαλτικά και καταστροφικά χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, οι περισσότεροι απελευθερώθηκαν  από τα δεσμά του παραλογισμού και δηλώνουν ξεκάθαρα: ναι, οι άλλοι ήταν καλύτεροι, πολύ καλύτεροι, ασύγκριτα καλύτεροι σε όλα!