Μπορεί όλοι οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί και τα όργανα της ΕΕ να καλούν τις χώρες να ξοδέψουν για να αποκρούσουν τις συνέπειες της πανδημίας, αλλά ο Σόιμπλε… το χαβά του.

Αν και πλέον, ως πρόεδρος της γερμανικής Κάτω Βουλής (Bundestag), o Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν έχει κάποια ειδική αρμοδιότητα να μιλά για την πορεία των δημοσιονομικών και του χρέους, το «γεράκι της λιτότητας» που, πλέον αποδεδειγμένα, με τις πολιτικές που επέβαλλε προκάλεσε τεράστια ζημιά στην οικονομία της ευρωζώνης και καθυστέρηση στην ανάκαμψη, φαίνεται ότι δεν ξεχνά τις εμμονές του.

Με άρθρο που του δημοσιεύτηκε στο Project Syndicate, o πρώην ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας υποστηρίζει ότι η Ευρώπη πάσχει πλέον από υπερβολική δόση δημοσιονομικής και νομισματικής στήριξης και επαναφέρει το δόγμα της λιτότητας. «Η δόση του φαρμάκου έχει αυξηθεί στο σημείο που απειλεί τον ασθενή» γράφει στο άρθρο του και αφήνει σαφείς αιχμές κατά της προέδρου της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ και του Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι διότι, όπως λέει, «η λύση δεν είναι η αμοιβαιοποίηση των χρεών».

Αντιθέτως, κατά τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε η λύση, για να μην επέλθει η περιβόητη «ηθική χαλάρωση», είναι ένα νέο μνημόνιο, το οποίο ο ίδιος βαφτίζει «Σύμφωνο Εξόφλησης Χρεών». Και προτείνει, για την εγγυημένη εφαρμογή τους, την πλήρη εκχώρηση του πολιτικού ελέγχου των χρεών, άρα και της δημοσιονομικής πολιτικής των χωρών-μελώ της ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι μια λύση είναι να αναλάβουν οι Βρυξέλλες «τον πολιτικό έλεγχο του προβλήματος χρέους, με βάση την πρωτοβουλία που είχε προτείνει προς δεκαετίας το γερμανικό Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων: ένα Σύμφωνο Εξόφλησης Χρεών».

Για την ώρα, σχεδόν οι πάντες αγνοούν φωνές σαν του Σόιμπλε και ενθαρρύνουν τις χώρες να ξοδέψουν όσο περισσότερα μπορούν για να αμβλύνουν τις τεράστιες συνέπειεις της πανδημίας του κορωνοϊού στις οικονομίες. Ωστόσο, πίσω από τον Σόιμπλε υπάρχουν πολλοί που καλοβλέπουν τη λιτότητα ως μέρος της λύσης. Άλλωστε, ένα μεγάλο κομμάτι των διαπραγματεύσεων για το ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης αναλώθηκε στο ποσοστό των επιχορηγήσεων και των δανείων από τον ESM, δάνεια τα οποία επισύρουν και «προγράμματα προσαρμογής».