Κάλεσμα αγωνιστικό και ενωτικό απεύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της εκδήλωσης για το εργασιακό με τη συμμετοχή εκπρόσωπων εργατικών κέντρων από όλη την Ελλάδα, συνδικαλιστικών φορέων από τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, εργολαβικών εργαζομένων καθώς και εργαζόμενοι από τους κλάδους της βιομηχανίας, του τουρισμού – επισιτισμού, των μεταφορών, αλλά και του Πολιτισμού.

Σημείωσε ότι από τη μία η μάχη είναι όχι απλώς για να μην περάσει το νομοσχέδιο αλλά να μην κατατεθεί καν και από την άλλη για την υπεράσπιση του 8ωρου, των συλλογικών συμβάσεων και της πληρωμής των υπερωριών.

«Όταν η αυθαιρεσία και η αδικία γίνεται νόμος, η αντίστασή μας γίνεται καθήκον» διεμήνυσε, στέλνοντας σήμα κινηματικό. Για μία ακόμη φορά αναγόρευσε τη μάχη απέναντι στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη σε «μητέρα των μαχών» και σημείωσε πως «όταν κηρύσσεται πόλεμος, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να πολεμήσεις».

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ επιτέθηκε στον Κυριάκο Μητσοτάκη λέγοντας ότι «κηρύσσει τον πόλεμο στην εργασία και την κοινωνική πλειοψηφία» πάνω στην κορύφωση του δράματος της πανδημίας. Πρόσθεσε ότι είναι γνωστές οι προθέσεις της ελίτ και των διάφορων επιχειρηματικών τζακιών σε βάρος των εργαζομένων και της εργασίας, δεν τις έχουν εκφράσει τώρα και έχουν προσπαθήσει να τις περάσουν «με αφορμή τα μνημόνια και σύμμαχο τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ».

«Γνωρίζαμε» σημείωσε, «ότι η πανδημία θα αφήσει ανοιχτές κερκόπορτες, με τη καθιέρωση της τηλεργασίας που είναι πολύ πιο δύσκολο να μπορεί να ελέγχει κανείς το χρόνο εργασίας και τις υπερωρίες». Και πρόσθεσε πως «αυτό που δε γνωρίζαμε ήταν ο κυνισμός με τον οποίο ο κος Μητσοτάκης, θα επιχειρούσε να αξιοποιήσει τη πανδημία ως ευκαιρία για να ξεπληρώσει τις υποχρεώσεις του και να οδηγήσει την εργατική τάξη στην κόλαση της θεσμοθετημένης ασυδοσίας και τους εργαζόμενους στις ερπύστριες του οδοστρωτήρα, που είχε υποσχεθεί και προεκλογικά».

Συγκρίσεις

Αναφέρθηκε στα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ λέγοντας ότι τότε παρά τις πιέσεις της τρόικας η κυβέρνησή του δεν υποχώρησε στις πιέσεις δε κάναμε πίσω.

«Γυρίσαμε το κόσμο ανάποδα αλλά πίσω δε κάναμε» είπε. Ανέφερε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναζήτησε συμμαχίες στον ILO, στα ευρωπαϊκά κόμματα της αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας. Αλλά και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και στη Κομισιόν επικαλούμενοι το ευρωπαϊκό κεκτημένο, κι έτσι κατάφερε να αποκρούσει τον εργασιακό μεσαίωνα. Επιπλέον, παρά τις μνημονιακές δυσκολίες υπήρξαν και «θετικά βήματα μπρος».

Αναφερόμενος στα πεπραγμένα της ΝΔ σημείωσε ότι:

1. Με το που ανέλαβε την διακυβέρνηση

• Υποβάθμισε το ΣΕΠΕ, κίνηση που είχε δραματικά αποτελέσματα εξαιτίας της απουσίας αποτελεσματικών ελέγχων στους χώρους δουλειάς και απουσίας μέτρων προστασίας της υγείας των εργαζομένων από την πανδημία.
• Κατάργησε τον βάσιμο λόγο απόλυσης των εργαζομένων και των μέτρων προστασίας των εργολαβικών εργαζομένων.
• Νομοθέτησε τη διάλυση του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων καθώς και την κατάργηση του δικαιώματος προσφυγής των εργαζομένων στη διαιτησία, και προέβλεψε τη μείωση των προστίμων για παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας και την αύξηση του ορίου των νόμιμων υπερωριών κατά 60%.

«Δίνουν τη χαριστική βολή»

2. Και όταν ξέσπασε η πανδημία:

–Οδήγησε τους εργαζόμενους στην εκ περιτροπής εργασία και τη μείωση μισθού (ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ), στην αναστολή σύμβασης με επίδομα αναστολής 534 ευρώ ή στην ανεργία και με πρόσχημα την πανδημία έλαβε μια σειρά από «έκτακτα μέτρα» που παραβιάζουν τα εργασιακά δικαιώματα και καθιστούν αδύνατους τους ελέγχους, με προφανή επιδίωξη την μονιμοποίηση τους.

Αναφερόμενος πιο αναλυτικά, σημείωσε:

-Θεσπίστηκε η υποχρεωτική, χωρίς συμφωνία του εργαζομένου, μεταφορά προσωπικού σε άλλη επιχείρηση του Ομίλου.

–Ανεστάλη η υποχρέωση καταχώρησης στο ΕΡΓΑΝΗ των αλλαγών σχετικών με το ωράριο.

–Θεσπίσθηκαν οι απλήρωτες υπερωρίες για τους εργαζόμενους που τέθηκαν σε καραντίνα.

–Μειώθηκε το Δώρο Χριστουγέννων και του Πάσχα για τους εργαζόμενους σε αναστολή εργασίας .

-Δεν προβλέφθηκε καμία ρύθμιση και κανόνας για την τηλεργασία, που γενικεύθηκε λόγω της πανδημίας και κατέστη υποχρεωτική για το 50% των εργαζομένων.

Τώρα, τόνισε, η κυβέρνηση έρχεται και δίνει τη χαριστική βολή, αλλά ο κόσμος της εργασίας δεν πρέπει να το επιτρέψει, αντιθέτως έχει χρέος απέναντι στην ιστορία αλλά και απέναντι στο αύριο.