Ήδη, όλοι οι επιστήμονες είχαν σχεδόν προεξοφλήσει ότι το τέλος του καλοκαιριού θα μας έβρισκε αντιμέτωπους  με την επιθετικότητα της μετάλλαξης Δέλτα η οποία θα επιβεβαιώσει με την επιστροφή των εκδρομέων  στην πρωτεύουσα ένα ακόμα εφιαλτικό σενάριο.

Το καλοκαίρι, όπως και να το κάνουμε, είναι εποχή εφησυχασμού, ξεγνοιασιάς, ξεκούρασης, όπου όλοι θέλουν να το ρίξουν έξω, πόσω μάλλον όταν δυο χρόνια τώρα ζούμε μέσα σε ένα περιβάλλον αυστηρών υγειονομικών περιορισμών και ψυχολογικής πίεσης.

Ο κόσμος έχει κουραστεί, τα μέτρα έχουν εξαντληθεί, η πολιτεία έχει φτάσει στα όρια των δυνατοτήτων της, και κυρίως αυτή η αβεβαιότητα  σε συνδυασμό με το φόβο έχουν δημιουργήσει μιαν αδιέξοδη κατάσταση η οποία θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται από τις πρώτες κιόλας μέρες του Σεπτεμβρίου.

Στο μεταξύ, ο μόνος που δεν έχει πάει διακοπές και συνεχίζει κανονικά την εργασία του, είναι  ο κορωνοϊός με τις μεταλλάξεις του.

Το μεγάλο, ωστόσο, πρόβλημα παραμένει με το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που είτε από φόβο είτε από προκαταλήψεις, αντιστέκεται πεισματικά στον εμβολιασμό που αποτελεί και τον μοναδικό τρόπο  αντιμετώπισης όλης αυτή της κατάστασης.  

Δίπλα σ’ αυτούς, συντάσσονται άμεσα και έμμεσα, έκτος από κάτι απίθανες  παραθρησκευτικές οργανώσεις (η επίσημη Εκκλησία έχει πάρει σαφή και ξεκάθαρη θέση υπέρ του εμβολιασμού), κάτι ακροδεξιοαριστερές  οργανώσεις και διάφορες πολιτικές δυνάμεις οι οποίες -η κάθε μια για λογαριασμό της- ελπίζουν να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη από την πανδημία.

Όσο κι αν αυτό ακούγεται εξωφρενικό, το αντιεμβολιαστικό κίνημα  σε ολόκληρη την Ευρώπη μοιάζει να  ιδεολογικοποιεί  μια πανδημία, δηλαδή τον θάνατο!

Και ενώ η μοναδική απάντηση είναι ο εμβολιασμός, σε πολλά μέρη του κόσμου οι κυβερνήσεις δυσκολεύονται να κτίσουν το περίφημο τείχος ανοσίας. Πρόκειται για μιαν ιστορικά πρωτόγνωρη κατάσταση αν σκεφτεί κανείς ότι σήμερα υπάρχει τρόπος με τα εμβόλια να αντιμετωπιστεί η πανδημία.

Όχι βέβαια και οι προκαταλήψεις…  Οι σύγχρονες κοινωνίες συνεπώς έρχονται αντιμέτωπες με τους ηλίθιους που παράγουν κι από ότι φαίνεται όχι μόνο είναι πολλοί αλλά παίζουν και καθοριστικό ρόλο ακόμα και σε ζητήματα ζωής και θανάτου.  Και αυτή την πραγματικότητα  ο σύγχρονος κόσμος θα κληθεί να την αντιμετωπίσει την επόμενη μέρα. Η κάθε κοινωνία θα πρέπει πλέον να υπολογίζει όλους τους ιδεοληπτικούς πολίτες που με όπλο την δημοκρατία -ένα επικίνδυνο όπλο στα χέρια ανεπίδεκτων μάθησης- καταφέρνουν να έχουν κύριο λόγο πάνω στις ζωές της μεγάλης αλλά αδύναμης πλειοψηφίας.

Μέχρι στιγμής πάντως από ότι φαίνεται, ούτε τα συντάγματα ούτε οι νόμοι της πολιτείας μπορούν να περιορίσουν  το «δικαίωμα» των ανεμβολίαστων να μολύνουν ελεύθερα και ανεμπόδιστα την κοινωνία. Η   επιστήμη μπόρεσε να επιτύχει σε απίθανους χρόνους το τεράστιο επίτευγμα των εμβολίων αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει έναν μεσήλικα κακομαθημένο συνδικαλιστή  να τινάζει στον αέρα όλη την εμβολιαστική διαδικασία.  Τα όπλα της δημοκρατίας πλέον μοιάζουν  να έχουν πέσει στα χέρια των Ταλιμπάν, για να εικονοποιήσουμε σύμφωνα με την επικαιρότητα τα λεγόμενα μας…  

Με δυο λόγια, κατά μιαν έννοια, αυτό που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δεν είναι η μετάλλαξη Δέλτα αλλά η  υπεροπλία των ψεκασμένων…   

Διαβάστε επίσης:

Υπάρχει και ο Ρωσοκινέζικος παράδεισος!

Η κλιματική αλλαγή πέρα από ιδεοληψίες

Η επανεμφάνιση των Ταλιμπάν δεν τερματίζει το αιματηρό «παιχνίδι»