Σε λίγες μέρες, στις 20 Ιουνίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, που φέτος σημαδεύεται από ορισμένα αμείλικτα και ανατριχιαστικά δεδομένα: 100 εκ. ξεριζωμένοι για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, 275 εκ. άνθρωποι να κινδυνεύουν από την πείνα λόγω της επαπειλούμενης παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης!

Οι απολογητές του σάπιου καπιταλισμού που θριαμβολογούσαν μετά από την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, «καταπίνουν την γλώσσα τους». Αυτός είναι ο κόσμος της «ειρήνης και της ασφάλειας», της «ελευθερίας και της δημοκρατίας» που τάχα θα επικρατούσε μετά από την διάλυση της ΕΣΣΔ.

Ένας κόσμος πολέμων σε δεκάδες γωνιές του πλανήτη και με τον κίνδυνο γενίκευσης της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, φτώχειας και εξαθλίωσης για τους λαούς και αμύθητου πλούτου για μια χούφτα καπιταλιστές, μετανάστευσης και προσφυγιάς.

Η συζήτηση για το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο της ΕΕ, που διεξάγεται όλη την τελευταία περίοδο και αναζωπυρώθηκε μετά από τους 6 εκ. Ουκρανούς πρόσφυγες, είναι αποκαλυπτική. Τα κράτη μέλη δεν τσακώνονται για τις αξίες της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» και του «ανθρωπισμού», αλλά για τον διαμοιρασμό της καταστολής και της εκμετάλλευσης των ξεριζωμένων για λογαριασμό των μονοπωλίων τους.

Δυστυχώς, το δράμα των Ουκρανών προσφύγων, θυμάτων του ιμπεριαλιστικού πολέμου ανάμεσα στα δύο μεγάλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα που συγκρούονται για τις σφαίρες επιρροής,  ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ από τη μια πλευρά και Ρωσία με τους συμμάχους της από την άλλη πλευρά, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της λεγόμενης «εργαλειοποίησης» του προσφυγικού.

Η αναγκαία προστασία που δόθηκε σ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι έκφραση της συμμετοχής της ΕΕ στον πόλεμο με το ένα από τα δύο στρατόπεδα ληστών και συνοδεύτηκε από τις απαράδεκτες ρατσιστικές δηλώσεις για τους «πραγματικούς, λευκούς, ομόδοξους» πρόσφυγες σε αντίθεση με τους «μελαμψούς και αλλόδοξους» πρόσφυγες από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή.

Ωστόσο, ακόμα κι αυτή η αναγκαία προστασία, μέσω της ενεργοποίησης της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας  του 2001 για πρώτη φορά, είναι εντελώς στοιχειώδης. Σήμερα, μάλιστα, ορισμένα κράτη απειλούν με την διακοπή της, εφόσον δεν δοθεί περαιτέρω χρηματοδότηση από τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Ενώ σε άλλη κράτη, μιλούν για την ευκαιρία να καλυφθούν τα «κενά» σε φθηνά εργατικά χέρια που έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις. Στην Ελλάδα, η είσοδος των Ουκρανών προσφύγων έγινε από την πρώτη στιγμή μαζί με τα προσκλητήρια του τουριστικού κεφαλαίου για την εργασία στις 50.000 κενές θέσεις, ακόμα και με δηλώσεις του ίδιου του Υπουργού Τουρισμού Β. Κικίλια.

Περαιτέρω, η «εργαλειοποίηση» του προσφυγικού από την τουρκική προκλητικότητα που αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, είναι επίσης έκφραση του deal των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή μας. Σήμερα, εκδηλώνεται στο πλαίσιο του κεντρικού στόχου για την διατήρηση της συνοχής της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, που δίνει αέρα στα πανιά της Τουρκίας. Αυτός ήταν ο χαρακτήρας της κατάπτυστης Κοινής Δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας, που αξιοποιείται από την τελευταία και νομιμοποιεί τα pushbacks.

Οι προτάσεις που ακούγονται (Ισπανία), ότι η μετανάστευση και η προσφυγιά θα πρέπει να συμπεριληφθούν στις λεγόμενες «υβριδικές απειλές» στον οδικό χάρτη πολιτικής του ΝΑΤΟ, είναι απαράδεκτες.

Τις κατευθύνσεις της ΕΕ στο Προσφυγικό-Μεταναστευτικό ακολουθούν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κώδικας Υποδοχής Προσφύγων, που πρόσφατα έφερε για ψήφιση στην Βουλή η κυβέρνηση της ΝΔ, αποτελείται κυρίως από τη νομοθεσία που έφερε η ενσωμάτωση ευρωπαϊκών οδηγιών από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Όλες οι αστικές κυβερνήσεις ανταποκρίνονται στο ρόλο του χωροφύλακα των ευρωπαϊκών συνόρων και συμφωνούν στην ανάθεση της φύλαξης των συνόρων της χώρας, που αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμά της, στον διακρατικό κατασταλτικό μηχανισμό της Frontex. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ο διπλός εγκλωβισμός των προσφύγων στην Ελλάδα, από την ντροπή της Μόρια και της Ειδομένης μέχρι τις υπερσύγχρονες υπερδομές-φυλακές τύπου ΝΑΤΟ στα νησιά και τον Έβρο.

Πάνω σ’ αυτό το διαχρονικά διαμορφωμένο έδαφος, ξετυλίγεται η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, που έφερε νέα άδικα μέτρα σε βάρος των μεταναστών και των προσφύγων και μπήκε μπροστά στην καταστολή των δίκαιων αγώνων των νησιωτών ενάντια στις υπερδομές – φυλακές, που διεκδικούν να μην γίνει ο τόπος τους αποθήκη απελπισμένων ψυχών.

Επιπλέον, εμβληματικό δείγμα της πολιτικής για τη λεγόμενη «εύτακτη» μετανάστευση της ΕΕ είναι η συμφωνία που έχει υπογράψει η κυβέρνηση της ΝΔ με το Μπαγκλαντές, προωθώντας αντίστοιχες συμφωνίες με το Πακιστάν και την Αίγυπτο, για τη λεγόμενη μετάκληση εργατών για εποχική εργασία, κυρίως εργατών γης.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Πρωθυπουργού και του αρμόδιου Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου στο γνωστό συνέδριο για το δημογραφικό, που έφτασαν να διαφημίζουν τις συμφωνίες του σύγχρονου σκλαβοπάζαρου στα πρότυπα της επιτυχίας της μεταναστευτικής πολιτικής των χωρών του Κόλπου, είναι ντροπιαστικές. Στις χώρες του Κόλπου είναι που έχουν καταμετρηθεί τα εκατομμύρια κακοποιημένων εργατών, οι χιλιάδες δολοφονημένοι «αγνώστου ταυτότητας» από εργατικά ατυχήματα.

Συμπερασματικά, ο ξεριζωμός προκαλείται από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Δεν είναι ούτε μια «φυσιολογική μετακίνηση πληθυσμών στην ιστορία της ανθρωπότητας», όπως ισχυρίζονται οι εκπρόσωποι του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, ούτε ο τυχοδιωκτισμός της παράνομης μετανάστευσης, όπως ισχυρίζονται άλλοι εθνικιστές, απαιτώντας την ένταση της καταστολής.

Το πολύχρωμο ποτάμι χιλιάδων Ελλήνων και ξένων εργατών που χύθηκε στους δρόμους της Νέας Μανωλάδας πριν από λίγες εβδομάδες διεκδικώντας δουλειά και ζωή με δικαιώματα, είναι το πιο φωτεινό και αισιόδοξο μήνυμα της ταξικής αλληλεγγύης και ενότητας στην κοινή πάλη των λαών ενάντια στη ληστρική πολιτική του κεφαλαίου.

*Η Κατερίνα Γεράκη είναι Υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για τα Δικαιώματα των Μεταναστών και Προσφύγων

Διαβάστε επίσης

Η μοιραία «κοινή γνώμη»!

Το δυνατό μήνυμα των εργαζόμενων νέων

Ουκρανία: Η τελευταία ΝΑΤΟϊκή αρπαχτή