search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 12:36
MENU CLOSE

Ενσυνείδητος φόνος

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

τεύχος 2255
09/11/2022
13.11.2022 06:00
dusse_vivlio_new

Ο Βασίλης Κωστόπουλος μετέφρασε το βιβλίο του Κάρστεν Ντους με θέμα την ενσυνείδητη απόφαση ενός ποινικολόγου να σκοτώνει ανθρώπους.

Όταν πρωτοδιάβασα τον τίτλο του βιβλίου παραξενεύτηκα. Πώς γίνεται να προβαίνει κανείς σε φόνους, και μάλιστα λόγω ενσυνείδησης; Με ξένισε η ιδέα ότι ένας ενσυνείδητος και χαρισματικός ποινικολόγος σκοτώνει ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή αποφάσισε ξαφνικά να ακολουθήσει πιστά όσα τον συμβουλεύει στις συνεδρίες τους ο ψυχοθεραπευτής του με σκοπό να ενσωματώσει χρήσιμες τεχνικές και πρακτικές εξάσκησης της ενσυνείδησης στην καθημερινότητά του. Μόνο έτσι θα σωθεί κάτι από τον ίδιο και από τον γάμο του. Αυτό που θα εμπεδώσει φονεύοντας ο ήρωας του βιβλίου Μπγιορν Ντίμελ είναι ότι δεν υπάρχει σωστός ή λανθασμένος τρόπος για να καλλιεργήσεις την ενσυνείδηση. Απλώς την επιτελείς. Ξέραμε ότι για να σκοτώσει κανείς πρέπει είτε να είναι ψυχικά διαταραγμένος είτε να περιέλθει το ένστικτο σε οριακό σημείο. Δεν γίνεται να σκοτώνεις από ενσυνείδηση, επειδή τυχαίνει δηλαδή να ανακαλύπτεις τον εσώτερο εαυτό σου. Κι όμως γίνεται. Κατόπιν διαβάζω και τον υπότιτλο στο βιβλίο του Ντους: «Ένα επιβραδυνόμενο αστυνομικό μυθιστόρημα». Μπερδεύτηκα. Ο 43χρονος ήρωας, ξεκινώντας τις συνεδρίες του με τον Γιόσκα Μπράιτνερ, πείθεται να επιβραδύνει τις ιλιγγιώδεις και αλλοτριωτικές ταχύτητες στις οποίες τον εξαναγκάζει το αδηφάγο επάγγελμά του. Μέσω της ψυχοθεραπείας συνειδητοποιεί ότι όταν στέκεται μπροστά σε μια πόρτα και περιμένει, σημαίνει να στέκεται μπροστά σε μια πόρτα και να περιμένει· όταν τσακώνεται με τη γυναίκα του, σημαίνει να τσακώνεται με τη γυναίκα του. Αυτό το απλό πράγμα είναι η ενσυνείδηση. Αν τώρα πάλι, ενώ στέκεται μπροστά σε μια πόρτα και περιμένει, αναλώνεται επιπροσθέτως όλη αυτή την ώρα σ’ έναν νοερό τσακωμό με τη γυναίκα του, αυτό δεν είναι ενσυνείδηση. Αυτό είναι βλακεία…

Στις συνεδρίες της ενσυνείδησης ο Ντίμελ κατακτά σιγά – σιγά το βαθύτερο νόημα της ελευθερίας. Ο άνθρωπος που μονίμως κάνει ό,τι θέλει δεν είναι ελεύθερος. Και μόνο η ιδέα του να πρέπει να κάνουμε μονίμως κάτι μας κρατά τελικά φυλακισμένους. Μονάχα εκείνος που, έτσι απλώς, δεν κάνει ό,τι δεν θέλει, μόνον αυτός μπορεί να νιώσει ελεύθερος. Εμπόδιο στο να πραγματώσει στη ζωή του μια τόσο ενσυνείδητη νοηματοδότηση της ελευθερίας παραμένει ο Ντράγκαν, το ένα από τα δύο μεγάλα αφεντικά του οργανωμένου εγκλήματος που νέμονται την πόλη. Ο αρχιμαφιόζος, για κακή τύχη και των δύο, εκπροσωπείται νομικά από τον Ντίμελ. Ένεκα της αθεράπευτης ευήθειας του πελάτη του το σημαντικότερο έργο που έχει αναλάβει ο ποινικολόγος δεν είναι μόνο να ξελασπώνει στο δικαστήριο τον αδίστακτο μαστροπό, σωματέμπορο, μεγαλέμπορο ναρκωτικών και όπλων. Επί της ουσίας είναι ο άνθρωπος που οργανώνει τα πάντα προκειμένου η εγκληματική του οργάνωση να φαίνεται νόμιμη· είναι αυτός που έχει σκαρφιστεί και την τελευταία λεπτομέρεια στο να ξεπλένεται το άπλετο μαύρο χρήμα. Με την αχάριστη αυτή δουλειά ο Ντίμελ δεν έχει απαρνηθεί μονάχα τα ιδανικά της νιότης του, έχει παραμελήσει ολοκληρωτικά και την οικογένειά του, τη μικρή του κόρη και τη σύζυγό του.

Πρακτικοποιώντας την ενσυνείδηση θα μάθει να επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο σε ό,τι απολύτως τον αφορά. Δυστυχώς, η μέρα που ο Ντράγκαν θα του ζητήσει να τον κρύψει στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του φυγαδεύοντάς τον κρυφά από την πόλη, λόγω του ότι έκαψε ζωντανό το νούμερο δύο της αντίπαλης μαφίας, και υπό την ευγενή πάντα απειλή ότι θα ξεπαστρέψει το μονάκριβο βλαστάρι του, θα συμπέσει με την πρώτη – ενσυνείδητη πλέον – υπόσχεση του πατέρα προς την κόρη να περάσουν μαζί ένα Σαββατοκύριακο ταΐζοντας ψαράκια στη λίμνη. Από το σημείο αυτό και ύστερα οι αναγνώστες γίνονται μάρτυρες της όλο και πιο ενσυνείδητης επιβράδυνσης του Ντίμελ σε ό,τι αφορά την ανάκτηση του χαμένου του εαυτού και συγχρόνως της εκτόξευσής του σ’ ένα φονικό σύμπαν, έμπλεο αποτροπιαστικής σκληρότητας και βιτριολικού χιούμορ.

Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς ποια είναι άραγε η ηθική στάση του συγγραφέα απέναντι σε όλα όσα επιτρέπει να συμβούν. Γιατί τέτοια κατερείπωση αρχών και αξιών; Στη μεταμοντέρνα συνθήκη του ύστερου καπιταλισμού που ζούμε, σ’ έναν κόσμο όπου τα πάντα επιτρέπεται να συμμειχθούν, ο συγγραφέας δεν βρίσκεται εδώ για να ενσαρκώσει τον ρόλο του ηθικολόγου παρά για να κάνει τον αναγνώστη του να συνειδητοποιήσει τις συνέπειες ενός άκρατου ατομικισμού, ο οποίος νομιμοποιεί ηθικά ακόμα και τον φόνο, αρκεί αυτός να επιφέρει στο κατακερματισμένο εγώ του πρόσκαιρη ανακούφιση. Ο οδηγός ενσυνείδησης που έχει συγγράψει ο ψυχοθεραπευτής του Ντίμελ κλείνει με την εξής ειρωνική, μπεκετικής κοπής, και συνάμα οδυνηρή δηκτικότητα για το πόσο λίγο νόημα δίνουμε στη ζωή μας:

«Όλοι θεωρούν τον θάνατο κάτι κακό. Ο θάνατος όμως είναι ο καλύτερός σας φίλος. Μπορείτε να τον εμπιστευθείτε εκατό τοις εκατό. Του είναι παντελώς αδιάφορο τι πετύχατε στη μέχρι τώρα ζωή σας. Και –ακόμα καλύτερα: του είναι παντελώς αδιάφορο και όλα όσα παραλείψατε να κάνετε στη μέχρι τώρα ζωή σας. Ο θάνατος σας αποδέχεται λοιπόν όπως ακριβώς είστε. Παρ’ όλα αυτά, γιατί την ίδια ώρα αρνούμαστε πεισματικά στη ζωή να μας αποδεχτεί κι αυτή με τον ίδιο τρόπο;».

Διαβάστε επίσης:

Deep Purple: Το θρυλικό συγκρότημα έρχεται το καλοκαίρι στο Rockwave Festival – Μαζί τους οι Saxon

Πέθανε ο Λέσλι Φίλιπς, ηθοποιός που «χάρισε» τη φωνή του στις ταινίες «Χάρι Πότερ» (Photos/Video)

«Ο άνθρωπος απ’ το Παντόλσκ», του Ντμίτρι Ντανίλοφ

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 12:36