Κυριακάτικη συνήθεια, άτυπος «θεσμός» τείνουν να γίνουν οι αποκαλύψεις στον κυριακάτικο Τύπο για τις παρακολουθήσεις, με μικρές δόσεις πλέον και εν τω μέσω της εβδομάδας, καθώς φαίνεται πως όσο περνά ο καιρός «στόματα ανοίγουν» με αποτέλεσμα το κουβάρι να ξετυλίγεται όλο και περισσότερο.

Η εικόνα που συντίθεται λίγο λίγο και δείχνει τον κεντρικό ρόλο Μαξίμου – ΕΥΠ σε μια όχι μικρής έκτασης δράση καθιστά λίγο δύσκολη την προσπάθεια στεγανοποίησης του πρωθυπουργού: γινόταν ο «κακός χαμός» κάτω από τη μύτη του και δεν είχε πάρει χαμπάρι; Συντηρούταν ένας ολόκληρος παρακρατικός μηχανισμός μέσα στο Μαξίμου ο οποίος διαχειριζόταν απίστευτη ροή πληροφορίας κάθε είδους, καθιστώντας εκβιαζόμενους πλήθος παραγόντων της πολιτικής, δημοσιογραφικής και οικονομικής ζωής και ο πρωθυπουργός ο οποίος είχε στην αρμοδιότητά του την ΕΥΠ θεωρεί ότι μπορεί να παριστάνει τον εγγυητή της εθνικής και δημόσιας ασφάλειας, και της θεσμικής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος;

Μπορεί ακόμη να μην έχει εμφανιστεί το ντοκουμέντο εκείνο που θα καταστήσει αδιάψευστα όσα εδώ και καιρό έρχονται στη δημοσιότητα μέσω των ρεπορτάζ, ωστόσο η πολιτική φθορά είναι εμφανής και μόνο από το γεγονός ότι στο χορό των αποκαλύψεων δεν κινούνται μόνο μέσα φιλικά προς την αντιπολίτευση, αλλά πρωτοστατούν και συστημικά μέσα, εκ των στυλοβατών της κυβέρνησης το προηγούμενο διάστημα. Το αν οι σχέσεις τους με την κυβέρνηση «τραυματίστηκαν» από την υπόθεση των παρακολουθήσεων και αντιδρούν με δημοσιεύματα και ρεπορτάζ δε σημαίνει ότι αυτά τα δημοσιεύματα και τα ρεπορτάζ είναι «πλαστά». Η ίδια η κυβέρνηση καταγγέλλει άλλωστε ως μυθεύματα μόνο τα όσα δημοσιεύει η εφημερίδα Documento, αποφεύγοντας να εκδηλώσει τις ίδιες αντιδράσεις για το Bήμα, την Καθημερινή, τα Νέα, το Inside Story. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση παραπέμπει στην Δικαιοσύνη η οποία θα ερευνήσει τα κατά τα άλλα «μυθεύματα», τα «παραμύθια» και τις «εξιστορήσεις» κι ενώ καταγγέλλεται από τον εκδότη του Documento Κώστα Βαξεβάνη για «σαλαμοποίηση» της υπόθεσης ώστε η έρευνα να μην καταλήξει πουθενά.

Το δε νομοσχέδιο για την ΕΥΠ επικρίνεται από παντού, μεταξύ άλλων (αλλά όχι μόνο) για μεγαλύτερη οχύρωση της κυβέρνησης από τις αποκαλύψεις όσον αφορά τις παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων τα οποία σύμφωνα με τις διατάξεις του θα μπορούν να ενημερωθούν ότι υπήρξαν στόχοι μετά από 3 χρόνια κι ενώ τα στοιχεία θα έχουν καταστραφεί μετά την παρέλευση 6 μήνου από το τερματισμό της παρακολούθησής τους.

Αν οι αποκαλύψεις συνεχιστούν με αυτούς τους ρυθμούς και ακόμα κι αν δεν εμφανιστεί αυτό το θεωρούμενο από την κυβέρνηση ως ισχυρό ντοκουμέντο που θα κάνει τη διαφορά, το ερώτημα είναι πώς θα συνεχίσει να κυβερνά, δεδομένου ότι διαρκώς θα τη στοιχειώνει ο φόβος των αποκαλύψεων, ενώ ο κατακερματισμός στο εσωτερικό της θα διευρύνεται.

Μπορεί να θεωρεί ότι η επικοινωνιακή διαχείριση του όποιου κυβερνητικού έργου, διάφοροι αντιπερισπασμοί και οι οξείες επιθέσεις στην αντιπολίτευση αρκούν για να μπορεί να «κλωτσάει το τενεκεδάκι» όλο και πιο πέρα και ως τις εκλογές (όποτε και αν αυτές αποφασιστεί να γίνουν), ελπίζοντας μάλλον σε ξεφούσκωμα ή ακόμα και μια ρελάνς κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πιθανότατα όμως μαζί ξεφουσκώνει και το αφήγημα του καλύτερου διαχειριστή πρωθυπουργού όλων των εποχών. Αφενός γιατί, ακόμη και αν πάρουμε στα σοβαρά ότι δεν ήξερε, κάποιος που δεν μπορεί να ελέγξει τα του οίκου του την ώρα που αυτός έχει μετατραπεί σε κατασκοπευτικό μηχανισμό, πώς θα εγγυηθεί για την ακεραιότητα της χώρας και της εθνικής οικονομίας. Και αφετέρου γιατί τα διάφορα κέντρα με το οποία πλέον βρίσκεται σε ανοιχτή ή συγκαλυμμένη αντιπαράθεση αρχίζουν και αποδομούν το όποιο κυβερνητικό έργο: παρέλαβε στρωμένη οικονομία από τον ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε τυχερός στις διάφορες κρίσεις, δεν έχει να παρουσιάσει σπουδαίες μεταρρυθμίσεις πλην ψηφιακού κράτους κι αυτό με την βοήθεια της πανδημίας…

Διαβάστε επίσης:

Να ανασυρθεί από το βυθό η Κιβωτός και να ξαναπλεύσει!

Ενισχύεται ο βούρκος του «ουδείς εξαιρείται των παρακολουθήσεων»!

«Επιμένω στο μια νύχτα θα έρθουμε ξαφνικά»