Οι θλιβερές ειδήσεις για την Κιβωτό ήρθαν για να μας συντρίψουν κυριολεκτικά ως σκληρή ειρωνεία, την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακοποίησης του Παιδιού.

Όχι τόσο με τον γνωστό ηθικό αποτροπιασμό με τον οποίο αντιδρά η κοινωνία σε παρόμοια εγκλήματα, όσο με την συντριπτική απώλεια πίστης, εμπιστοσύνης, ελπίδας… Η κοινωνία πλέον δεν πέφτει από τα σύννεφα αλλά βυθίζεται σε ένα κενό. Στο εμπόριο η απώλεια πίστης δημιουργεί χάος, στην κοινωνία, απελπισία δίχως σύνορα. Σαν συνέπεια όλων αυτών των φαινομένων αποσύρεται η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στον ίδιο της τον εαυτό.

Ο κόσμος λειτουργεί με παραδείγματα, καλά ή κακά. Όλο και πιο σπάνια, λοιπόν, μετά την απόσυρση της εμπιστοσύνης, θα αναλαμβάνει κάποιος να προσφέρει στον συνάνθρωπο, στην κοινωνία, στην ανθρωπιά. Κανείς δεν θα θέλει να «μπλέξει», αλλά και το χειρότερο, κάθε παρόμοια αποκάλυψη καταστρέφει και όλες εκείνες τις έντιμες και καθαρές προσπάθειες που γίνονται στην κοινωνία. Τελικά όσο πιο σιωπηλά συντελείται το καλό τόσο περισσότερο πιάνει τόπο. Αντίθετα, όσο πιο πολύ προβάλλεται με τυμπανοκρουσίες τόσο περισσότερο η προσοχή στρέφεται στα πρόσωπα κι όχι στο έργο. Δεν είναι τυχαίο ότι όπου εμπλέκονται κήρυκες της ηθικής και υπεράνω υποψίας «έντιμοι», τόσο πιο βαθύς είναι ο βούρκος.  

Τον πάτερα Αντώνιο και την σύζυγό του τους γνώριζα όπως οι περισσότεροι: για την πολυδιαφημισμένη ανθρωπιστική τους προσφορά. Θαύμαζα το έργο τους και στην είδηση των αποτρόπαιων αποκαλύψεων κλονίστηκα- δεν αιφνιδιάστηκα. Ωστόσο, δεν έτρεξα να καταγγείλω, να δικάσω και να καταδικάσω- ή το αντίθετο, να αθωώσω. Η υπερβολική έκθεση και προβολή της αγάπης δίχως σύνορα δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Γι’ αυτό, το μέτρο είναι πάντα ο σωστός οδηγός. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το μέτρο οφείλει να το δίνει η πολιτεία με την θεσμική της εποπτεία. Η βασική αρχή είναι: κανένας υπεράνω υποψίας, κανένας υπεράνω του νόμου, κανένας υπεράνω του έλεγχου και της αξιολόγησης. Αυτά δεν σημαίνουν αμφισβήτηση προσώπων ή έργων αλλά διασφάλιση από κάθε επιβουλή. Δεν καταργούν την παραβατικότητα των ανθρώπων αλλά την αποτρέπουν.

Ωστόσο, το σημαντικότερο ζήτημα που ενσκήπτει είναι το δίχως άλλο τι θα γίνει από εδώ και πέρα η δομή και τα παιδιά που φιλοξενούνται. Περιττό να τονίσω ότι η πρώιμη αντίδραση του κυρίου Σταϊκούρα ξένισε για την βιασύνη και την επιπολαιότητά της. Ωστόσο, αμέσως το λάθος μαζεύτηκε και σήμερα γίνεται αυτήν την ώρα συμβούλιο υπό τον πρωθυπουργό για να σταθμιστεί την κατάσταση και να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα.

Όσο περνούν οι ώρες, οι καταγγελίες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας για όσα λάμβαναν χώρα πίσω από τις κλειστές πόρτες της ΜΚΟ με θύτες, στελέχη της Οργάνωσης και θύματα ανήλικα παιδιά σε διάφορες δομές ανά την χώρα, είναι καταιγιστικές. Σαν κοινωνία δεν πρέπει να σταθούμε σ’ αυτό αλλά να πιέσουμε ώστε να μην ξανασυμβεί. Οι αρμόδιες αρχές γρήγορα και αποτελεσματικά πρέπει να ρίξουν άπλετο φως σε αυτή την υπόθεση  και όλοι μαζί να σταθούμε αρωγοί στην προσπάθεια να σωθούν αυτές οι δομές και να συνεχίσουν να λειτουργούν υγιώς.

Ήδη οι προτάσεις τόσο της κυρίας Δόμνας Μιχαηλίδου όσο και του ΠΑΣΟΚ όπως τις διατύπωσε ο κύριος Κεγκέρογλου σε πρωινή εκπομπή, συγκλίνουν προς την σωστή λύση. Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε την ζωή αυτών των παιδιών καλύτερη κι αυτό δεν γίνεται με τις κραυγές, ούτε με τις εκδηλώσεις ηθικής αγανάκτησης ή την κομματική εργαλειοποίηση, αλλά με ψυχραιμία και δημιουργικές προτάσεις. Θέλουμε λύσεις όχι καταγγελίες. Θέλουμε να ανασυρθεί από το βυθό η Κιβωτός και να ξαναπλεύσει!

Διαβάστε επίσης:

Ενισχύεται ο βούρκος του «ουδείς εξαιρείται των παρακολουθήσεων»!

«Κόκκινα» δάνεια: Τα μαύρα χάλια ενός αντιοικονομικού τραπεζικού συστήματος

«Επιμένω στο μια νύχτα θα έρθουμε ξαφνικά»