Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις άρσεις του απορρήτου των επικοινωνιών αποτελεί συνέχεια της όλης στάσης της ΝΔ απέναντι στις υποκλοπές: όχι απλά συγκάλυψη της αλήθειας και των ευθυνών της, αλλά προκλητική προσπάθεια να εμφανιστεί μάλιστα ως η «καθαρή δύναμη», που θα δώσει τις «σύγχρονες λύσεις», και στη δυσώδη υπόθεση των παρακολουθήσεων.

Στην πραγματικότητα, με το νομοσχέδιο η ΝΔ δεν επιχειρεί απλώς να βάλει «τίτλους τέλους» στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Υπηρετούνται βαθύτερες στοχεύσεις, που δεν αφορούν στην ενίσχυση ενός «παρακράτους» ή «αδιαφανούς» κράτους «παρά τω Πρωθυπουργώ», όπως με απλοϊκό και ρηχό τρόπο παρουσιάζεται. Με το νομοσχέδιο δυναμώνει το αντιδραστικό πλαίσιο της μαζικής κρατικής παρακολούθησης και καταστολής, θωρακίζεται το κράτος για τους στρατηγικούς σκοπούς του κεφαλαίου.

Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις επισφραγίζουν το διαχρονικό κρατικό δόγμα του «ουδείς εξαιρείται των παρακολουθήσεων». Διατηρούνται και ενισχύονται όλες οι επικίνδυνες για τα λαϊκά δικαιώματα διατάξεις για την άρση του απορρήτου.           

Χαρακτηριστική είναι η διατήρηση της πρόβλεψης για «χωρικές»/μαζικές άρσεις για λόγους εθνικής ασφάλειας, δηλαδή με μία διάταξη να παρακολουθούνται ακόμα και ολόκληρες περιοχές και βέβαια χωρίς αναλυτική αιτιολογία. Παραμένει επί της ουσίας η δυνατότητα αυτές οι παρακολουθήσεις να ανανεώνονται επ’ αόριστον. Επισφραγίζεται έτσι η απαράδεκτη κατάσταση των χιλιάδων άρσεων κάθε χρόνο, που αυξάνονται διαχρονικά με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Σε αυτό το ζοφερό φόντο, οι λαϊκές ελευθερίες δεν μπορούν να προστατευτούν με θεσμικές «δικλείδες ασφαλείας». Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να ισχυριστεί, για παράδειγμα, ότι επί θητείας της λειτούργησε η ενημέρωση του θιγόμενου, για την οποία γίνεται τόσος λόγος, ως δήθεν «δημοκρατική εγγύηση».

Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο επιχειρεί να αναβαθμίσει τη δράση της ΕΥΠ και των μηχανισμών παρακολούθησης. Εισηγείται μέτρα για την πιο αποτελεσματική λειτουργία και διοίκηση της ΕΥΠ (προσόντα Διοικητή, Μονάδα Εσωτερικού Ελέγχου κα) και την «επιστημονική» αναβάθμιση του αντιδραστικού έργου της. Αυτόν τον σκοπό υπηρετεί η υπό σύσταση Ακαδημία Πληροφοριών και Αντικατασκοπείας προς εκπαίδευση του προσωπικού της ΕΥΠ. Τον ίδιο σκοπό υπηρετεί και το πολυσυζητημένο ΚΕΤΥΑΚ (Κέντρο Τεχνολογικής Υποστήριξης, Ανάπτυξης και Καινοτομίας), που αναλαμβάνει την προώθηση της «εφαρμοσμένης έρευνας» και ανάπτυξης τεχνολογικών και μεθοδολογικών εργαλείων για λογαριασμό της ΕΥΠ και άλλων φορέων του δημοσίου. Το δε Γραφείο Τύπου & Επικοινωνίας, για την «προβολή του έργου της ΕΥΠ … την ενημέρωση της κοινωνίας για τις δράσεις της Υπηρεσίας και για κινδύνους για την εθνική ασφάλεια» αποτελεί πλευρά της προσπάθειας «δημοκρατικής νομιμοποίησης» και ευρύτερης λαϊκής αποδοχής του έργου της υπηρεσίας. 

Αυτοί οι ευρύτεροι, αντιδραστικοί σκοποί, η συνολικότερη αναβάθμιση των λειτουργιών του αστικού επιτελικού κράτους (όπως π.χ. με τη διαμόρφωση Επιτροπής Συντονισμού για θέματα Κυβερνοασφάλειας με συμμετοχή των αρμόδιων Διευθύνσεων του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, του ΓΕΕΘΑ, της ΕΥΠ και της ΕΛΑΣ) εξοβελίζονται από τη συζήτηση, από τη στιγμή που αυτή στρέφεται ή επικεντρώνεται μόνο σε υπαρκτές μεν, αλλά επιμέρους όψεις του «σκοτεινού» θεσμικού πλαισίου, όπως είναι πχ οι «αμαρτωλές» συμβάσεις και οι «αδιαφανείς» όροι λειτουργίας του ΚΕΤΥΑΚ.

Αντίστοιχα, στη συζήτηση για τα κατασκοπευτικά λογισμικά, δεν μπορεί κανείς να «εξαφανίζει» το γεγονός ότι το εμπόριό τους έχει απλωθεί σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση,   αφού υπάρχει μεταξύ άλλων Κανονισμός της ΕΕ (821/2021), που «απελευθερώνει» την παραγωγή και διάθεση τέτοιων κατασκοπευτικών «ειδών», ψηφισμένος από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η ουσία των εξελίξεων βρίσκεται στην ίδια την έννοια, το πρόσημο και την κατεύθυνση της «εθνικής ασφάλειας», για την προάσπιση της οποίας δρα η ΕΥΠ, άλλες υπηρεσίες και μηχανισμοί. Παρά τις διαφωνίες για τον ακριβή ορισμό της «εθνικής ασφάλειας», υπάρχει πλέον συσσωρευμένη πείρα που αποδεικνύει τον αντιλαϊκό της ρόλο στη νομιμοποίηση της επίθεσης στις λαϊκές ελευθερίες. Η ιστορική και πρόσφατη πείρα επίσης φωτίζει, ότι η στρατηγική για την «εθνική ασφάλεια» δεν αφορά στην ασφάλεια του λαού, υπονομεύει ακόμα και τα κυριαρχικά δικαιώματα τη χώρας, αφού εντάσσεται στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ, τροφοδοτώντας επικίνδυνες αντιθέσεις και ιμπεριαλιστικά «παζάρια» σε βάρος του λαού μας και των άλλων λαών.

Τα σκάνδαλα που βγήκαν στο φως δεν πρέπει να παραγραφούν στη συνείδηση του λαού, ούτε να αξιοποιηθούν για πολιτικές διεργασίες, που στρώνουν το δρόμο στην επόμενη κυβέρνηση για να παραλάβει την αντιλαϊκή «αλυσίδα» μέτρων και να προσθέσει τους δικούς της κρίκους.

Ο λαός μπορεί να δώσει τη λύση, δυναμώνοντας το ΚΚΕ και τους αγώνες ενάντια στο «δίκτυ» των παρακολουθήσεων, της καταστολής και της χειραγώγησης, που υφαίνεται σε επίπεδο ΕΕ. Ενάντια στο σύστημα που μέσα από τα διάφορα «σκάνδαλα» φανερώνεται ως αυτό που είναι: ένας καπιταλιστικός βούρκος που δεν χωρά δήθεν «δημοκρατικά» περιτυλίγματα, αλλά πρέπει να ανατραπεί συθέμελα.

*Η Μαρία Κομνηνάκα είναι βουλευτής Λέσβου του ΚΚΕ

Διαβάστε επίσης:

«Κόκκινα» δάνεια: Τα μαύρα χάλια ενός αντιοικονομικού τραπεζικού συστήματος

«Επιμένω στο μια νύχτα θα έρθουμε ξαφνικά»

Ήρθε η ώρα των 120 δόσεων: Αναγκαία για την επιβίωση των μικρομεσαίων η ρύθμιση του συνόλου των χρεών