Ήταν το καλοκαίρι του 2021 όταν ο Αλέξης Τσίπρας στο πλαίσιο Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για το πρόγραμμα του κόμματος διακήρυσσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ για να κερδίσει το κέντρο «πρέπει να στρίψει αριστερά».

Κάτι που έμοιαζε με «γρίφο» όσον αφορά το πώς μεταφράζεται στην πράξη μια τέτοια διακήρυξη, ως εκ τούτου πέρασε σαν μια προσπάθεια με ένα σχήμα λόγου να κατευναστούν οι ανησυχίες στο εσωτερικό του κόμματος για την «πασοκοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τα λοιπά συνεχίστηκε η πορεία που είχε χαραχτεί με προσανατολισμό προς το κέντρο που συμβολίστηκε και σε οργανωτικό επίπεδο με τα ανοίγματα και τις αλλαγές στο κόμμα στο πλαίσιο του συνεδρίου λίγους μήνες αργότερα.

Λίγο πριν την προκήρυξη των εκλογών θα μπορούσε να πει κανείς (με μεγάλη διάθεση ειρωνείας σαφώς) πως εντοπίζονται κάποιες μίνιμουμ αναλογίες στην τακτική που έχει χαράξει ο πρωθυπουργός από την απέναντι όχθη: πορεία προς το κέντρο μέσω… ακροδεξιάς στροφής.

Κοινώς, αν και αναλυτές και φιλοκυβερνητικά έντυπα μας πληροφορούν αδιαλείπτως ότι στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η κυριαρχία στο εκλογικό ακροατήριο του κέντρου έναντι του Τσίπρα, εν τούτοις το τελευταίο διάστημα βλέπουμε να «ταϊζει» όλο και περισσότερο, όλο και πιο απροσχημάτιστα το συντηρητικό έως… υπερσυντηρητικό του ακροατήριο προκειμένου να αποτρέψει διαρροές προς πάσα ακροδεξιά κατεύθυνση.

Τα πιο τρανταχτά παραδείγματα

• η πρόσφατη αναζήτηση ισορροπιών στους χειρισμούς γύρω από την κηδεία του τέως βασιλιά Κ. Γλύξμπουργκ προς ικανοποίηση όσο το δυνατόν ψηφοφόρων αλλά και βουλευτών που επιθυμούσαν την απόδοση τιμών αρχηγού κράτους

• η αναφορά στο ΕΑΜ, τον κορμό δηλαδή της εθνικής Αντίστασης κατά των γερμανών, ως «μια από τις χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας» και στοιχείο διχασμού του πολιτικού κλίματος.

Αυτά μέσα σε ένα γενικότερο περιβάλλον χειρισμών γύρω από τις υποκλοπές με την αξιωματική αντιπολίτευση να εξαπολύει κατηγορίες περί «παρακράτους» και συνταγματολόγους να καταγγέλλουν την απομάκρυνση από τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Κι ακόμα, όλα αυτά μέσα σε ένα ευρύτερο περιβάλλον απαξίωσης και επίθεσης σε κάθε τι δημόσιο όπως ο Πολιτισμός, η εκπαίδευση και η δημόσια Υγεία.

Η αντίληψη που φαίνεται να κυριαρχεί στο μυαλό του πρωθυπουργού είναι πως το κέντρο είναι στο «τσεπάκι» της κυβερνώσας παράταξης, καθώς χάρη σε διάφορους αυτοματισμούς σε βάρος του «έξαλλου» ΣΥΡΙΖΑ, σε βάρος του «υδροκέφαλου» δημόσιου τομέα/κράτους που «κατατρώει» την ιδιωτική πρωτοβουλία, κλπ ε δεν θα αφήσει διάφορες ιδεολογικές σκληρύνσεις που προδίδουν δηλώσεις και πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού και των κυβερνητικών στελεχών να «θολώσουν» τη σκέψη του μπροστά στην κάλπη.

Το ξήλωμα καθετί δημόσιου, για τους σκληροπυρηνικούς κεντρώους είναι άλλωστε «εκσυγχρονισμός» του κράτους και για τους σκληροπυρηνικούς δεξιούς «ξήλωμα» του «αριστερού», του «ανδρεοπαπανδρεϊκού» ή του «μεταπολιτευτικού» κράτους. Τώρα, κάποιες «διχαστικές» ιδεολογικές αναφορές με άρωμα δεκαετίας του ’50 και του ’60  – που έχουν και την ιδιαιτερότητα πως ενώ είναι διχαστικές οι ίδιες χρεώνουν τον διχασμό στον απέναντι- πιθανόν να θεωρείται ότι «καταπίνονται» εύκολα  από ένα κεντρώο κοινό, ή του είναι αδιάφορες, ειδικά στην ζυγαριά με κάποια κριτήρια, αυτά της τσέπης, εν όψει της κάλπης (μείωση φόρων, επιδόματα).

Με άλλα λόγια οι σκληρές αυτές πρωθυπουργικές αναφορές και κινήσεις γίνονται με στόχο τη συγκράτηση των διαρροών ενός πιο φανατισμένου ιδεολογικά ακροατηρίου κυρίως μεγάλων ηλικιών, ανεξαρτήτως του αν θορυβούν έστω και λίγο το κέντρο. Τώρα, αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι το κέντρο είναι «απολίτικο» έως νεοφιλελευθερίζων και μένει ουσιαστικά ανεπηρέαστο από πολιτικές αναφορές στο μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να πιστεύει ότι αντιθέτως συλλήβδην οι κεντρώοι ψηφοφόροι κινητοποιούνται συναισθηματικά από τη μνήμη του «ανένδοτου» του Γεωργίου Παπανδρέου και της Ένωσης Κέντρου…

Μπλέξιμο. Που δείχνει ότι η έννοια του κέντρου είναι πολύ ευρεία και χωράει τα πάντα, δεν είναι σαφές όμως αν βοηθά και τα κόμματα να σχεδιάσουν με ορθολογικό τρόπο τις εκστρατείες τους ή απλώς «βοηθά» ο καθένας να προβάλει τις επιθυμίες του…

Διαβάστε επίσης:

Εξοπλιστικό πηγάδι δίχως πάτο

«Για μια κοινωνία ίσων ευκαιριών»

Οι πολίτες περιμένουν απαντήσεις για τη Greek Mafia