Γιάννης Ξανθούλης

Μαρινέλλα

Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελ.: 270

Μια σημαντική τραγουδίστρια, που έγραψε τη δική της προσωπική ιστορία στο ελληνικό τραγούδι με την ξεχωριστή της προσωπικότητα, διατηρώντας άφθαρτη την εικόνα της, πράγμα διόλου εύκολο στον καλλιτεχνικό χώρο, που έχει τον τρόπο του να έλκει το δημόσιο ενδιαφέρον, εμπιστεύεται την ιστορία της σε έναν συγγραφέα, τον έξοχο Γιάννη Ξανθούλη! Δεν θα υπήρχε ιδανικότερη επιλογή, πράγμα που αποδεικνύει ότι η Μαρινέλλα δεν άφησε την τύχη της ούτε τη φωνή της ούτε τον τρόπο που την ανέδειξε μέσα από μια σειρά επιλογών, αποδεικνύοντας για μιαν ακόμα φορά ότι ξέρει να διαλέγει!

Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία, μας το αποκαλύπτει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ο ίδιος ο Ξανθούλης:

«‘‘Θα έπρεπε να γράψετε ένα βιβλίο για τη μαμά’’. Κουβέντα από την Τζωρτζίνα στα γενέθλια της Μαρινέλλας, πριν από χρόνια. Το άκουσα, το ξέχασα. Δεν το πήρα αψήφιστα, αλλά ήξερα πως είμαι ακατάλληλος για βιογράφος, εξαιτίας του ύφους που γράφω. Καλώς ή κακώς. Από αλλού ξεκινώ και αλλού βρίσκομαι, παρεμβαίνει το θυμικό μου, νευριάζω με τους ήρωές μου, κάνω αυτά που κάνω, ώστε να μη συμπεριλαμβάνομαι στους τρέχοντες κολοσσούς της λογοτεχνίας. Δεν παραληρώ για τα αποδεκτά ‘‘πολιτικώς ορθά’’ και de facto απυρόβλητα μείζονα θέματα.

Με τέτοιον χαρακτήρα πώς να αναλάβω μια Μαρινέλλα, με την οποία ναι μεν μας συνδέουν μερικές ενδιαφέρουσες δεκαετίες, αλλά δεν θα μου προέκυπταν φωτοστέφανα και θαυμαστικές κορόνες για τον μελωδικό κόσμο της νύχτας.

‘‘Ξέρετε, εγώ…’’. Έφερνα αντιρρήσεις, ξέροντας τον χαρακτήρα μου. Η άλλη πλευρά επέμενε: ‘‘Κάνετε λάθος…’’. ‘‘Μα είμαι ολόκληρος ένα κινούμενο λάθος’’, απαντούσα. Τελικά, ο βιογράφος ‘‘εάλω’’…

‘‘Εσύ με ξέρεις’’ η Μαρινέλλα.

‘‘Εγώ σ’ αγαπώ, αλλά φοβάμαι ότι εσύ δεν με ξέρεις’’, απαντούσα.
Τσούλησε ένα διάστημα με ‘‘σε ξέρω’’, ‘‘δεν με ξέρεις’’, ώσπου να το πάρουμε απόφαση και να ξεκινήσουν τα μεσημεριανά συμπόσια εις μνήμην του Πλάτωνα και άλλων συγγενών ανάλογων συμποσιακών εμπειριών.

Έτσι προχωρήσαμε, φωτίζοντας με μεσημβρινό φως νύχτες ή και μέρες μιας ζωής από χώμα, φωνή, έρωτα, μόχθο και πολλή αγάπη. Κι έγινε ένα βιβλίο που, χωρίς να είναι a priori βιογραφία, άρχισε να μοιάζει με μυθιστόρημα δικό μου».

---

Yves Bonnefoy

Σε αναζήτηση τοπίου

Επιλογή, εισαγωγή, επίμετρο: Θανάσης Χατζόπουλος

Εκδόσεις: Στερέωμα

Σελ.: 230

Ο Yves Bonnefoy είναι ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ποιητές της μεταπολεμικής περιόδου. Ο κλασικισμός της ποίησής του είναι ενσωματωμένος στα πιο εξελιγμένα μοντερνιστικά επιτεύγματα της ευρωπαϊκής ποίησης, ενώ ο μοντερνισμός του εκτοξεύεται στα υψηλότερα πεδία της κλασικής ποίησης. Μας δίνει ένα έργο που μιλάει με καθαρότητα τόνου, ενώ γνωρίζει καλά την τέχνη της πρότασης σε συνομιλίες με σημαντικούς προκατόχους, από τον Baudelaire και τον Rimbaud μέχρι τον Pierre Jean Jouve, τον Yeats και τον Shakespeare. Η ποίησή του είναι μια συνομιλία που επεκτείνεται πέρα ​​από την ποίηση στη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη μουσική και τη φιλοσοφία, δημιουργώντας ένα ποιητικό κράμα που κινείται σταθερά από την αίσθηση στη σκέψη, όπου το αισθητήριο και το διανοούμενο συμπλέκονται άρρηκτα σε έναν ποιητικό λόγο ευθείας στόχευσης των φαινομένων. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Διαβάστε επίσης:

Βιβλιο: Ο δαιδαλώδης κόσμος της ύπαρξης

Βιβλία: Οι προτάσεις της εβδομάδας

Βιβλίο: Οι προτάσεις της εβδομάδας