Τα πολιτικά γεγονότα στην Ελλάδα, ειδικά τον τελευταίο μήνα, εξελίσσονται με «ταχύτητα φωτός».

Δεύτερον: Το νομοσχέδιο για την επιστολική ψήφο και το ενδεχόμενο επέκτασης της στις εθνικές εκλογές, που έφερε την «έκρηξη» της αντιπολίτευσης.

Η κυβέρνηση, βέβαια, δεν φαίνεται να διατρέχει ιδιαίτερο κίνδυνο ελλείψει αντιπάλου αλλά…

Πριν από τις τελευταίες εκλογές, που διατήρησαν τη ΝΔ ξανά στην εξουσία με συντριπτικά ποσοστά διαφοράς από τον ΣΥΡΙΖΑ, είχα πει ότι ο πραγματικός κίνδυνος στο μέλλον δεν ήταν πολιτικός αλλά η…ακρίβεια.

Το ίδιο είχα προβλέψει και πριν από δύο χρόνια, όταν ο πληθωρισμός δεν είχε πάρει ακόμη την ανηφόρα και οι τιμές στα σούπερ μάρκετ «εκτοξευθεί».

Πρότεινα, μάλιστα, να γίνονται περισσότεροι έλεγχοι στην αγορά και εκτός από τα πρόστιμα, που θα επιβάλλονταν στους παραβάτες να δημοσιοποιούνται και τα ονόματα των εταιρειών τους.

Τότε είχα φτάσει στο σημείο να κατηγορηθώ από ανθρώπους «πέριξ και εντός» του Μαξίμου, ότι «ασκώ αντιπολίτευση» στη κυβέρνηση, επειδή δεν βλέπω τη μεγάλη εικόνα, που είναι η οικονομική ανάκαμψη της χώρας, η οποία επιτυγχάνεται.

Σήμερα, η ακρίβεια έχει εξελιχθεί στο μείζον θέμα για τον ελληνικό λαό.

Ο Πρωθυπουργός σχεδόν καθημερινά, σε κάθε του δημόσια τοποθέτηση, χαρακτηρίζει κορυφαίο πρόβλημα για τη κυβέρνηση την αντιμετώπιση της.

Ο αρμόδιος υπουργός δεν ερωτάται, σχεδόν για τίποτε άλλο πλην, πέρα της πάταξης της ακρίβειας, ενώ την ίδια ώρα επιβάλλει πρόστιμα, ώστε να θέσει υπό έλεγχο την αισχροκέρδεια που «κάνει πάρτι».
Τα συμπεράσματα δικά σας.

Προσωπικά, με αφήνει αδιάφορο, αν δικαιώθηκα.

Είναι εύκολο να καταλάβεις τον απλό συμπολίτη σου, όταν συναναστρέφεσαι μαζί του κι’ ακούς τα ουσιαστικά προβλήματα του.

Όταν είσαι «σάρκα εκ σαρκός» από τη μεγάλη Λαϊκή, Δημοκρατική, Παράταξη όπως η Νέα Δημοκρατία του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Όταν δεν είσαι απλά ένας «επαγγελματίας» του περίφημου Κέντρου, που σήμερα «έχεις δουλειά» δεξιά κι’ αύριο μπορείς να «εργάζεσαι» αριστερά.

Εκείνο που με ενδιαφέρει, λοιπόν, είναι ενόψει των ευρωεκλογών του ερχόμενου Ιουνίου, να μη βρεθεί η Πατρίδα μου και ο Λαός μου, στη θέση άλλων κρατών, που έχουν αρχίσει και ζουν με τον εφιάλτη της Ακροδεξιάς, με την οικονομία να αποτελεί τον βασικό παράγοντα ασύμμετρης μεγέθυνσής της.

Μόλις, πριν από λίγες μέρες, σε έρευνα, η οποία εκπονήθηκε από τον Σάιμον Χιξ, καθηγητή της έδρας της συγκριτικής πολιτικής SteinRokkan στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, και τον καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, Κέβιν Κάνιγκχαμ, προβλέπεται το εξής:

Σε 9 χώρες (Αυστρία, Βέλγιο, Τσεχία, Γαλλία, Ουγγαρία, Ιταλία, Ολλανδία, Πολωνία και Σλοβακία), προβλέπεται ότι τα ακροδεξιά κόμματα θα αναδειχθούν πρώτη δύναμη και δεύτεροι ή τρίτοι σε άλλες 9 (Γερμανία, Βουλγαρία, Εσθονία, Φινλανδία, Λετονία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Ισπανία και Σουηδία)!

Αν δεν προσέξατε, ανάμεσα στις 18 χώρες είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία και η Αυστρία. Δηλαδή, η ευρωπαϊκή οικονομική «αφρόκρεμα»!

Όλα αυτά, δεν προκύπτουν τυχαία.

Κάπως έτσι, άραγε, δεν «γεννήθηκε» και η «δημοκρατία της Βαϊμάρης», με τα γνωστά βάρβαρα επακόλουθα για την ανθρωπότητα;

Επειδή πιστεύω ότι κανείς δεν θέλει να ζήσει ξανά τέτοιες αποφράδες μέρες στο μέλλον γι’ αυτό και μιλώ «έξω από τα δόντια».

Για να ξυπνήσουν κάποιοι, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη. Πριν να είναι αργά…

*O Νικήτας Κακλαμάνης είναι βουλευτής Α’ Αθηνών με τη ΝΔ

Διαβάστε επίσης:

Καρναβάλι κυβερνητισμού

Το σοβιετικό μοντέλο ζει… στην Ελλάδα (ΙΙ)

Δημογραφικό ζήτημα: Μια πυρκαγιά σε εξέλιξη