Ο εσκεμμένα «ανορθόγραφος» Rohtko εντυπωσίασε στην άκρως εικονοκλαστική παράσταση του Lukasz Twarkowski, που ανέβηκε για δεύτερη χρονιά στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Μια ιδιαίτερη παράσταση τρεισήμισι ωρών που, έχοντας ως κεντρικό θέμα τον σπουδαίο εξπρεσιονιστή Μαρκ Ρόθκο και την πλαστογραφία ενός έργου του (εξ ου και ο αναγραμματισμός στο όνομα του τίτλου), το οποίο πουλήθηκε για 8,5 εκατομμύρια δολάρια και αποτέλεσε το μεγαλύτερο σκάνδαλο πλαστογραφίας στην Αμερική (2011), «βυθίζοντας» την γκαλερί Knoedler έπειτα από 165 χρόνια λειτουργίας, εστίασε στη σύζευξη θεάτρου, κινηματογράφου, video art και ηλεκτρονικής μουσικής.

Ο Πολωνός σκηνοθέτης, εξάλλου, ήταν επί δεκαετία υπεύθυνος των βιντεο-προβολών στις παραστάσεις τού, επίσης Πολωνού, εμβληματικού δημιουργού Κρίστιαν Λούπα και γνώριζε πολύ καλά το αντικείμενό του.

Και χρησιμοποιώντας την εμπειρία του, κατάφερε να δημιουργήσει με ευφάνταστο τρόπο την οργανική σύνδεση των παραστατικών και των εικαστικών τεχνών με τα πολυμέσα.

Κατ’ επέκταση δύο παραστάσεις τρέχουν ταυτόχρονα: μία κινηματογραφική και μία θεατρική. Σ’ αυτές, τα οπτικά στοιχεία (μέσω τρισδιάστατων εικόνων βίντεο που «τραβούσαν» live πολυάριθμοι τεχνικοί, μεγεθύνοντας τις εκφράσεις των ηθοποιών), η σκηνική δράση και οι έντονες ηλεκτρονικές ηχητικές παρεμβολές δεν ήταν μόνο τεχνικά άρτιες, αλλά απόκτησαν μια νέα διάσταση. Φυσικά η δουλειά του απέχει παρασάγγας από τα φτωχά multimedia θεάματα που βλέπουμε στη χώρα μας, καθώς τις περισσότερες φορές στερούνται έμπνευσης και χρήματος.

Η παράσταση, που ανέβηκε σε συμπαραγωγή του λετονικού Dailes Teatris και του TeatrOpole της Πολωνίας, θέτει μια σειρά ερωτήματα: την εμπορευματοποίηση της τέχνης ως αποτέλεσμα του καπιταλισμού, τη σχέση της με την κινεζική και τη δυτική κουλτούρα αλλά και με τα σημερινά ψηφιακά NFTs, την έννοια της πρωτοτυπίας στη δημιουργία, τον ορισμό της αξίας της κ.ά.

Η ιστορία, χωρίς αρχή, μέση και τέλος, εξελίσσεται μέσα σε έναν πολύπλευρο σκηνικό χώρο, που περιλαμβάνει ένα πολύχρωμο κινέζικο εστιατόριο με τους μάγειρες, τα νουντλς και τα ενυδρεία, μια γκαλερί τέχνης με ζωγράφους, δημοσιογράφους, αδίστακτους γκαλερίστες, γκαρσόνες, και πελάτες-μαικήνες, το διπλό κρεβάτι του Ρόθκο και οθόνες ύψους επτά μέτρων.

Ωστόσο η δραματουργία της Anka Herbut, που στηρίχτηκε σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα, καλύπτοντας ταυτόχρονα και καθοριστικές στιγμές από τη ζωή του Λετονού ζωγράφου – όπως τις καλλιτεχνικές αγωνίες του ή το γνωστό γεγονός ότι ακύρωσε τη συμφωνία του με το νεοϋρκέζικο εστιατόριο Four Seasons λόγω των ταξικών χαρακτηριστικών του, επιστρέφοντας τα χρήματα και δωρίζοντας έπειτα τα έργα του στην Tate Gallery του Λονδίνου – ήταν ιδιαίτερα απλή, επαναληπτική, θα έλεγα ανεπαρκής.

«Το στοίχημα είναι να χτίσουμε περίπλοκες πραγματικότητες, υβριδικές φόρμες και να κατασκευάσουμε μια μοναδική εμπειρία», έχει πει ο σκηνοθέτης.

Και με τον Rohtko κέρδισε το στοίχημα.

Διαβάστε επίσης:

«Furiosa: A Mad Max Saga»: Anya Taylor-Joy και Chris Hemsworth πρωταγωνιστούν στο νέο επικό τρέιλερ (video)

Ο Ποπάι επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη!

«Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;»: Η θρυλική σειρά που έμεινε στη… μέση γίνεται ταινία – Η επίσημη ανακοίνωση