Τίτλος ταινίας: Είμαι ακόμη εδώ (I’m still here)
Σύνοψη: Από την οικογενειακή ευτυχία, μια πολυμελής, ευκατάστατη οικογένεια στο Ριο ντε Τζανέιρο βρίσκεται αντιμέτωπη με τη βαρβαρότητα της δικτατορίας, στα 1970.
Το φιλμ βασίζεται στα απομνημονεύματα του μεγάλου γιου της οικογένειας, με τα οποία μεταφερόμαστε στο σήμερα.
Σκηνοθεσία: Βάλτερ Σάλλες
Παίζουν: Φερνάντα Τόρρες, Φερνάντα Μοντενέγκρο, Μέλλον

Τα πρόσωπα και τα κοντινά τους πλάνα αποτελούσαν πάντοτε τη μεγάλη αρετή της κάμερας του Σάλλες (τα Ημερολόγια μοτοσικλέτας, κυρίως, και ο Υπεραστικός σταθμός έχουν δώσει τα καλύτερα δείγματα) κι αυτήν τη φορά είναι  η Μιράντα Φλόρες που τα εκφράζει. Η γλυκειά γεύση της οικογένειας, η ανησυχία για τα παιδιά της, η μέριμνα για την καθημερινότητά της, το ευχάριστο κανάκεμα από τον μηχανικό-σύζυγό της, η αστική κοινωνικότητά της, γρήγορα αντικαθίστανται από το ξάφνιασμα της εισβολής των ασφαλιτών στο σπίτι της, την ανησυχία για την τύχη του συλληφθέντα συζύγου της, την αγωνία για την τύχη των παιδιών της,  την απορία για το τι συμβαίνει, την άσκηση της υπομονής της μπροστά στο άγνωστο. Ένα περίτεχνο κινηματογραφικό ξάφνιασμα, με την κάμερα να κόβει σα μαχαίρι το πρόσωπό της Μιράντα Φλόρες σε οξείες γωνίες. Σίγουρα δικαιούται την υποψηφιότητα που έλαβε για το Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου και δε θα είναι ανάλογο το ξάφνιασμα, αν το κατακτήσει.

Λίγες φορές έχει κινηματογραφηθεί η βία της δικτατορίας με τέτοιο τρόπο που να νοιώθεις ότι ο ίδιος ο σκηνοθέτης είναι θύμα της. Παρά το ότι ο Σάλλες δηλώνει εμμέσως τις κινηματογραφικές του αγάπες, μέσα από  έμμεσες και άμεσες αναφορές στον Γκοντάρ, τον Χίτσκοκ, το συνομήλικο με την εποχή Blow up του Αντονιόνι, ακολουθεί μια πιο ασφαλτοστρωμένη οδό. Έστω κι έτσι, η συγκίνηση και η οργή που γεννιούνται, δεν μπορεί παρά να είναι ευπρόσδεκτες από το θεάτη. Αυτό βοηθάει στη υποψηφιότητα Όσκαρ της καλύτερης ταινίας -αφού ανταποκρίνεται στα ακαδημαϊκά αφηγηματικά πρότυπα -, αλλά και στην επικοινωνία με το μέσο κοινό, χωρίς περίπλοκα σχήματα.

Τελικά, είναι η ίδια η Βραζιλία που απεικονίζεται στο πρόσωπο της Μιράντα Φλόρες, είναι αυτή που τραυματίζεται, είναι η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη, με τη βαρβαρότητα της εξουσίας να την απειλεί καθημερινά. Ο,τι απομένει είναι το τραύμα και κυρίως αυτό της μνήμης. Η απώλειά της ισοδυναμεί με απώλεια ταυτότητας. Ευτυχώς, διασώζει τα στοιχεία ο Πάιβα με τα Απομνημονεύματά του και ο Σάλλες, φέρνοντας στην τελευταία σκηνή την πραγματική μητέρα της πρωταγωνίστριας, υποψήφια κάποτε κι αυτή για Όσκαρ. Ο,τι διαγράφει ο φόβος του ανθρώπου από μέσα του, το φέρνει στο φως η άξια τέχνη.

Διαβάστε επίσης:

Ταινίες Πρώτης Προβολής: Δράμα, κωμωδία και «Είμαι Ακόμη Εδώ» (Videos)

Κρίστοφερ Νόλαν: Η νέα ταινία του με τίτλο «The Odyssey» θα γυριστεί στη Μεσσηνία

Green Day: Στα σκαριά κωμική… ταινία εμπνευσμένη από το διάσημο συγκρότημα