Μια χώρα σε πένθος, ένα ατέλειωτο μοιρολόι, αναμεμειγμένο με κραυγές θυμού και οργής, και ένα «γιατί» να συνοδεύει κάθε αναφορά στην τραγωδία. Η Βόρεια Μακεδονία κήδεψε, σήμερα, τους 59 νεκρούς της πυρκαγιάς σε νυχτερινό κέντρο του Κότσανι, τα ξημερώματα της περασμένης Κυριακής και αυτό είναι το μόνο θέμα όχι μόνο της επικαιρότητας αλλά και στις συζητήσεις μεταξύ των ανθρώπων στον δρόμο.

Σε βενζινάδικο μεγάλης αλυσίδας πετρελαιοειδών, λίγο πριν από τη Γευγελή, η ταμίας προσπάθησε με δυσκολία να συγκρατήσει τα δάκρυά της, όταν της ζητήσαμε κατευθύνσεις για το Κότσανι. «Χάσαμε τα παιδιά μας, είναι αδιανόητο αυτό που ζούμε» είπε, με τον υπάλληλο που λίγο πριν μας είχε γεμίσει το ντεπόζιτο να συμπληρώνει: «Ούτε πόλεμο να είχαμε, τέτοια τραγωδία».

Καθώς πλησιάζαμε στο Κότσανι, η παρουσία της αστυνομίας πλήθαινε, δίνοντας κατευθύνσεις σε όσους ήθελαν να προσεγγίσουν το νεκροταφείο, εκεί όπου παίχτηκε η τελευταία πράξη μιας τραγωδίας που όμοιά της δεν έχει δει η περιοχή, όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ κάτοικος της κωμόπολης αυτής, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100χλμ από την πρωτεύουσα, Σκόπια. «Σήμερα δεν είναι ώρα για λόγια, είναι ώρα σιωπής για τα νεκρά παιδιά μας» συμπλήρωσε, καθώς προχωρούσε εκεί όπου 24 τάφοι είχαν σκαφτεί ο ένας πλάι στον άλλο, για να υποδεχτούν τους νεκρούς. «Άλλοι 7-8 τάφοι είναι διάσπαρτοι πιο πάνω» μας εξήγησε και μας ζήτησε να είμαστε διακριτικοί στον πόνο των συγγενών, καθώς υπάρχει διάχυτη ενόχληση εξαιτίας κάποιων φωτογραφιών που, όπως είπε, είδαν το φως της δημοσιότητας τα προηγούμενα 24ωρα. Κάτι που διαπιστώσαμε καθώς προχωρούσαμε προς τον ειδικό χώρο που έχει οριοθετηθεί σε μια γωνιά του νεκροταφείου για τους εκπροσώπους των ΜΜΕ αφού στη θέα της κάμερας, ένα αυτοκίνητο σταμάτησε καταμεσής του δρόμου και με φωνή δυνατή είπε: «No photos!» (όχι φωτογραφίες).

Δίπλα στους φρεσκοσκαμμένους τάφους είχε στηθεί μια εξέδρα, ενώ καμιά 20ρια εργάτες περίμεναν υπομονετικά σε μια γωνιά. Την ίδια ώρα ομάδες του Ερυθρού Σταυρού ήταν σε ετοιμότητα για ό,τι τυχόν προκύψει, ενώ δημοσιογράφοι και άλλοι επαγγελματίες των ΜΜΕ από γειτονικές χώρες συμπλήρωναν το σκηνικό στο νεκροταφείο, με τους αστυνομικούς να δίνουν συνεχώς οδηγίες.

Τα περισσότερα από τα 59 θύματα της τραγωδίας ήταν από το Κότσανι, όπου σήμερα το μεσημέρι, σε ιδιαίτερα βαρύ κλίμα έγινε η κηδεία τους, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Βόρειας Μακεδονίας, Στεφάνου. Οι κηδείες ορισμένων εκ των θυμάτων έγιναν μία ώρα νωρίτερα στο Στιπ. «Το σίγουρο είναι ότι η πληγή αυτή δεν θα κλείσει σύντομα. Και δεν θα ξεχάσουμε» έλεγε κάτοικος του Κότσανι, μεταξύ των πολλών εθελοντών στον χώρο, που φορούσαν μαύρες μπλούζες, που έφεραν την επιγραφή: «Αναπαύσου εν ειρήνη, αγαπημένε μου άγγελε».

Οι ανθρώπινες ιστορίες πίσω από την τραγωδία

Το πρωί της Κυριακής ο Τόνι Αΐτοφσκι (Τoni Ajtovski) ήταν στο αστυνομικό τμήμα του Κότσανι, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη η συνέντευξη Τύπου για την τραγωδία που είχε σημειωθεί λίγες ώρες νωρίτερα σε νυχτερινό κλαμπ της πόλης, όταν το τηλέφωνό του άρχισε να χτυπά επίμονα. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν η σύζυγός του, που τον ενημέρωνε πως ο νονός του γιου τους, ο οποίος ήταν στο κλαμπ, δεν απαντούσε στις τηλεφωνικές κλήσεις της μητέρας του.

«Αμέσως έτρεξα στο νοσοκομείο για να ψάξω αν ήταν μεταξύ των τραυματιών που είχαν διακομιστεί εκεί», αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Τόνι Αΐτοφσκι, ανταποκριτής του πρακτορείου ειδήσεων ΜΙΑ στην περιοχή.

«Άρχισα να ρωτάω, αν υπήρχε κάποιος εκεί με το όνομα Αλεξάντερ Εφρέμοφ. Στο νοσοκομείο υπήρχε ήδη ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων και παντού ακούγονταν ουρλιαχτά και φωνές», περιγράφει ο Αΐτοφσκι, ο οποίος ανήμπορος να βρει κάποιον να πάρει τις πληροφορίες που ζητούσε, αποτάθηκε στον Ερυθρό Σταυρό.

Ο νονός του γιου του, ο Αλεξάντερ Εφρέμοφ (Aleksandar Efremov) ήταν ο επίσημος φωτογράφος της συναυλίας του δημοφιλούς συγκροτήματος DNK, στο νυχτερινό κλαμπ, που έπιασε φωτιά τα ξημερώματα της περασμένης Κυριακή οδηγώντας στον θάνατο 59 άτομα. Από την ώρα που έγινε γνωστό το συμβάν, η μητέρα του τον καλούσε επανειλημμένα, με τα τηλεφωνήματά της, ωστόσο, να μένουν αναπάντητα.

«Στο νοσοκομείο οι γιατροί έτρεχαν ασταμάτητα. Έδωσα το όνομά του σε κάποιους εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού προκειμένου να τον γράψουν στον κατάλογο και να τον αναζητήσουν. Μου είπαν ότι θα έβλεπαν αν ήταν στο νοσοκομείο εδώ, στο Κότσανι, ή αν τον είχαν μεταφέρει αλλού. Κανείς δεν ήξερε αν ήταν ζωντανός ή αν είχε τραυματιστεί σοβαρά», συνεχίζει την αφήγηση ο Αΐτοφσκι.

Καθώς η κατάσταση παρέμενε συγκεχυμένη και εν αναμονή κάποιας πληροφορίας για την τύχη του κουμπάρου του, αποφάσισε να επιστρέψει στη συνέντευξη Τύπου και να ακολουθήσει τις εξελίξεις στο πεδίο της ενημέρωσης.

«Σε κάποια στιγμή, με κάλεσε η σύζυγός μου και μού είπε πως την κάλεσαν στο νοσοκομείο για αναγνώριση (από φωτογραφίες). Προσευχόμουν να μην είναι αλήθεια και να μην είναι αυτός στις φωτογραφίες. Κατευθυνθήκαμε και οι δύο προς το νοσοκομείο. Εκείνη έφτασε νωρίτερα. Με κάλεσε στο τηλέφωνο και μου είπε “είναι αυτός, με το νούμερο 25 στην μπλούζα του”. Τα μάτια μου σκοτείνιασαν, κόντεψε να μου φύγει το μυαλό», θυμάται ο Αΐτοφσκι.

Στο νοσοκομείο, όπου έφτασε λίγη ώρα αργότερα, εκτυλίσσονταν ήδη σκηνές που θύμιζαν αρχαία τραγωδία. «Το πλήθος ήταν ακόμη μεγαλύτερο καθώς άρχισαν να καταφτάνουν και άλλοι συγγενείς που είχαν εντοπίσει τους δικούς τους ανθρώπους, τα παιδιά τους. Βρήκα τη σύζυγό μου ανάμεσα στο πλήθος, καταβεβλημένη και άφωνη από την εξέλιξη. Και εγώ δεν ήξερα τι να πω… Και το ερώτημα ήταν ποιος θα το έλεγε στους συγγενείς αυτό που εμείς ήδη ξέραμε. Μας ήταν αδύνατο να το κάναμε. Ζητήσαμε από έναν εθελοντή να τους πει να έρθουν από το Στιπ, όπου μένουν, στο νοσοκομείο του Κότσανι, χωρίς να τους εξηγήσουν, όμως, την κατάσταση. Μέσα σε μισή ώρα είχαν φτάσει και έψαχναν τη σύζυγό μου και εμένα. Τους πλησίασα και τους αγκάλιασα… Τα κατάλαβαν όλα. Σκοτάδι και σιωπή».

Λίγη ώρα αργότερα, η οικογένεια του Εφρέμοφ, ο οποίος δεν πρόλαβε καλά-καλά να συμπληρώσει τρεις δεκαετίες ζωής, έμπαινε στο δωμάτιο όπου ήταν η σορός του, ξεσπώντας σε ατελείωτο θρήνο.

«Σήμερα θα πάμε στην κηδεία ενός όμορφου νέου, που σε λίγους μήνες θα ντυνόταν γαμπρός», λέει ο Αΐτοφσκι ως επίλογο μιας από τις 59 ξεχωριστές ιστορίες των ανθρώπων που τόσο άδικα έφυγαν από τη ζωή.

Διαβάστε επίσης:

Απανθρακωμένα οστά στο Μεξικό: «Η αλήθεια θα αποκαλυφθεί», υπόσχονται οι αρχές

Σφαγή δίχως τέλος στη Γάζα: Πάνω από 70 νεκροί σε νέες επιθέσεις του Ισραήλ – Οι IDF ξεκίνησαν και χερσαίες επιχειρήσεις

Ελεφαντίνα θρηνεί τον θάνατο της επί 25 χρόνια φίλης της – Σπαρακτικό βίντεο