Καλημέρα και καλή εβδομάδα

Υπουργικό συμβούλιο σήμερα με αντικείμενο κυρίως το νομοσχέδιο για τον «νέο ΟΣΕ» – και όχι κάποια άλλα θέματα, που έδωσαν κάποιοι από την κυβέρνηση, είτε γιατί δεν γνώριζαν, είτε γιατί ήθελαν να μπερδέψουν τα πράγματα.

Κάποιες από τις προβλέψεις του νομοσχεδίου είναι και σωστές και αναγκαίες και άργησαν επίσης.

Βλέπω δε την κυβέρνηση να έχει τη διάθεση να διαφημίσει τις αλλαγές και τις νέες ρυθμίσεις.

Δεν το βρίσκω φρόνιμο – είναι το πιο επιεικές που μπορώ να πω.  

Όσο περισσότερο και όσα περισσότερα «διαφημίσουν» ότι κάνουν τώρα, αποδεικνύουν ότι κακώς άργησε η κυβέρνηση και πως είναι και δικές παραλείψεις και λάθη μέχρι το 2023, αλλά και μέχρι τώρα, το 2025.

Θέλει προσοχή, προνοητικότητα και αυτογνωσία δηλαδή, μήπως κομπορρημονώντας για όσα κάνει προωθεί τώρα, ταυτόχρονα αναδεικνύει και τι δεν έκανε, που θα έπρεπε να κάνει ήδη εδώ και χρόνια.

Μην ξεχνάμε ότι αυτές τις παραλείψεις και τις αμέλειες ερευνά η δικαιοσύνη για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών…

Συμπέρασμα: Ας κάνουν ό,τι είναι να κάνουν η κυβέρνηση και ο Κυρανάκης, χωρίς μεγαλοστομίες και αυτοθαυμασμούς.

Επίσημη αναδίπλωση για το καλώδιο

Μία φράση του Γιώργου Γεραπετρίτη για το έργο του καλωδίου προς Κύπρο ήρθε να σβήσει την όποια αισιοδοξία είχαν οι αιθεροβάμονες. Και ταυτόχρονα να προσθέσει νέες επιφυλάξεις και να ενισχύσει κριτικές φωνές για το τι πραγματικά θα (ή θέλει να) κάνει η κυβέρνηση με την περίφημη ηλεκτρική διασύνδεση με Κύπρο.

Το έργο «θα συνεχιστεί στον κατάλληλο χρόνο» είπε ο υπουργός Εξωτερικών, παραπέμποντας μάλιστα στην ανάγκη να υπάρξουν… «πολλαπλές συνέργειες με την ανάδοχο εταιρεία, τα συναρμόδια υπουργεία και φορείς».

Αυτό που θέλει να πει ο Γεραπετρίτης λέγεται με πολλούς τρόπους, αλλά ο συνηθέστερος στις λαϊκές κουβέντες είναι… βράσε όρυζα…

Κλείνει ο κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ;

Δεν έρχονται καλά νέα για τον ΣΥΡΙΖΑ από το νέο κύκλο των δημοσκοπήσεων.

Το κόμμα που κάποτε ήταν αξιωματική αντιπολίτευση και εκουσίως αποδυναμώθηκε – για να… προστατέψει το «σπίτι» του – κινείται εξαιρετικά χαμηλά στην πρόθεση ψήφου, αλλά το κυριότερο είναι πως δεν δείχνει καμία δυναμική να πάει προς τα πάνω. Το διψήφιο ποσοστό παραμένει ουτοπία και η βασική επιχειρηματολογία της εκδίωξης Κασσελάκη – «είναι βαρίδι και μόλις φύγει θα απογειωθούμε» – διαψεύδεται παταγωδώς.

Οι δε πρωτοβουλίες για συνεργασίες στην κεντροαριστερά πέφτουν στο κενό – στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουν όλοι τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ ως… τοξικό!

Το εντελώς νέο ξεκίνημα του Αλέξη

Γιατί έχουν σημασία όλα αυτά; Διότι απ’ όλα αυτά μπορεί να εξαρτηθεί η ανάγκη, ο τρόπος και ο χρόνος επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα.

Ο πρώην πρωθυπουργός δεν θέλει να φανεί ότι το ψάχνει, αλλά το ψάχνει το θέμα…

Και τα ψάχνει με μία διάθεση να ξεκινήσει κάτι εντελώς νέο – όσο πιο νέο γίνεται τέλος πάντων.

Δεν τον ενδιαφέρει δηλαδή να επιστρέψει ως… Φάμελλος στη θέση του Φάμελλου, για να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους ο Καραμέρος, ο Κεδίκογλου, ο Γιαννούλης και ένας Ανδρέας Παναγιωτόπουλος από την Αχαγιά.

Τον ενδιαφέρει να αλλάξει τους όρους με τους οποίους εξελίσσεται το πολιτικό παιχνίδι. Να υπάρξει δηλαδή «game change»…

Αρχικά προς τις επόμενες εκλογές, αλλά και την επόμενη ημέρα από αυτές… Και ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί με έναν νέο φορέα, κάτι που όμως δεν είναι εύκολο για προφανείς λόγους.

Οι game changers στην κεντροαριστερά

Ο Τσίπρας βλέπει λοιπόν τον εαυτό του ως «game changer». Και η αλήθεια είναι ότι δύο παράγοντες μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα της κεντροαριστεράς: Το ΠΑΣΟΚ και ο Τσίπρας.

Κι αν για τον Τσίπρα τα πράγματα είναι μετρημένα και δεδομένα, για το ΠΑΣΟΚ είναι πιο περίπλοκα.

Ή θα καταφέρει ο Νίκος Ανδρουλάκης να επαναφέρει το ΠΑΣΟΚ σε δυναμική ανοδική τροχιά ή θα τεθούν κάποια στιγμή θέματα θεαματικών πρωτοβουλιών και αλλαγών.

Δεν μπορώ να φανταστώ δηλαδή ότι η πορεία θα είναι ευθύγραμμα όταν φτάνει η Άννα Διαμαντοπούλου να συμφωνεί με τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πάει καλά και ότι το σημερινό Πολιτικό Κέντρο, που καθοδηγεί το Κίνημα δεν τα έχει καταφέρει. Και μιλάμε για τη νούμερο 2 στο ΠΑΣΟΚ, την πιο στενή σύμμαχο του προέδρου Νίκου.

Αν έχουμε και τέτοια, α λα «Βρούτου» φαινόμενα, καταλαβαίνει κανείς ότι τα δύσκολα έρχονται… 

–      Σας έχω ενημερώσει εδώ και καιρό ότι κάποιοι γοητεύονται με την ιδέα να δουν «διαρχία» στο ΠΑΣΟΚ: Ο Νίκος πρόεδρος και η Άννα υποψήφια πρωθυπουργός.

«Επιταχυντής» η Ζωή

Ας σημειωθεί μέσα σε όλα αυτά ότι λειτουργεί ως… «επιταχυντής» των όποιων εξελίξεων η Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ακούσια βέβαια, αλλά έτσι λειτουργεί. Διότι εάν η Πλεύση Ελευθερίας «καπακώσει» ένα ισχυρό διψήφιο ποσοστό, οι διεργασίες για την κεντροαριστερά θα έχουν στενά όρια και πάντως θα λαμβάνεται καθοριστικά υπόψη ο δικός της ρόλος στο όλο σκηνικό.

Μαθαίνω επίσης ότι η Ζωή αρχίζει να συμφιλιώνεται με την ιδέα να βγουν μπροστά και δύο τρία στελέχη της Πλεύσης – δεν εννοώ τον Μπιμπίλα, που έτσι κι αλλιώς έχει το δικό του κομμάτι προβολής – ώστε να φανεί ότι το κόμμα της αποκτά και διάρθρωση κανονικού πολιτικού οργανισμού…

Οι τραπεζικές προμήθειες που επιστρέφουν από … την πίσω πόρτα

Οι τράπεζες, παρά τη μείωση των προμηθειών που ανακοίνωσαν μετά από πάνω από πέντε χρόνια, βρήκαν γρήγορα άλλες “λύσεις” για να αναπληρώσουν τις απώλειες εσόδων. Πακέτα που προσφέρουν δήθεν μικρότερες προμήθειες, αλλά στην πραγματικότητα κρύβουν άλλες χρεώσεις ή όρους που τις καθιστούν σχεδόν αόρατες για τον πελάτη. Επίσης, εμφανίζονται χρεώσεις σε λογαριασμούς που ξαφνικά “πετάγονται” από το πουθενά, χωρίς να υπάρχει εξήγηση. Και φυσικά, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις συνδρομές σε κάρτες που έρχονται κάθε μήνα σαν κεραυνός και τις περισσότερες φορές περνάνε απαρατήρητες.

Όλα αυτά έρχονται μετά από πέντε χρόνια που οι προμήθειες ήταν πιο υψηλές από ποτέ. Κι ενώ οι τράπεζες προσπαθούν να δημιουργήσουν την εικόνα της «ευεργεσίας», στην πραγματικότητα τα κέρδη τους παραμένουν αλώβητα, με τον καταναλωτή να καλείται και πάλι να πληρώσει το τίμημα.

Και φυσικά, η κατάσταση στην Ελλάδα παραμένει αμετάβλητη. Όταν δεν υπάρχει πραγματική κυβερνητική βούληση, οι εξαγγελίες μοιάζουν με αέρα κοπανιστό. Ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Κωστής Χατζηδάκης, με τις βαρύγδουπες υποσχέσεις του για μείωση των προμηθειών, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να επαναλαμβάνει λόγια που ακούγονται υπέροχα, αλλά μένουν χωρίς ουσία. Οι μισές αλήθειες και οι επικοινωνιακές φιέστες συνεχίζονται, ενώ ο κόσμος συνεχίζει να πληρώνει.

Στο τέλος, όλα αυτά θυμίζουν μία προσφορά που ποτέ δεν έρχεται. Σε λίγο, ίσως να μας μοιράζουν και καθρεφτάκια για να μας παραπλανήσουν, όπως παλιά στους ιθαγενείς, και εμείς θα χειροκροτούμε την «πρόοδο» που μας προσφέρουν. Γιατί, αν δεν υπάρχει βούληση για πραγματική αλλαγή, η μόνη λύση είναι να συνεχίσουμε να βλέπουμε τα ίδια έργα, μόνο με διαφορετικό τίτλο.

Διαβάστε επίσης:

Συνεδριάζει τη Δευτέρα το Υπουργικό Συμβούλιο – Τα 5 θέματα που θα ζητηθούν

Ανδρουλάκης: «Η κυβέρνηση έχει πάρει διαζύγιο από την ηθική και το κράτος δικαίου»

Κωστής Χατζηδάκης: Νέα μέτρα στήριξης για τη μεσαία τάξη τον Σεπτέμβριο