Με την «ψυχή στο στόμα» είδε η Κλαυδία -το ίδιο συνέβη και με πολλούς στην Ελλάδα- να περνά στην τελική φάση της Eurovision, έπειτα από μια ολίγον θριλερική διαδικασία ανακοίνωσης αποτελεσμάτων ψηφοφορίας, από τα οποία ανατράπηκαν προγνωστικά και ίσως έκανε στοιχηματικές να σκίσουν τα «πτυχία» τους.

Τα στοιχηματικά πρακτορεία της Ευρώπης εκτιμούσαν- μετά μεγάλης βεβαιότητας- ότι, ας πούμε, η Δανία ή η Λετονία δεν θα ήταν «ούτε με σφαίρες» στον τελικό του Σαββάτου. Το ίδιο και η Αρμενία. Ε, θα είναι.

Ο ημιτελικός αυτός πάντως ήταν αν μη τι άλλο ιδιαίτερος. Όπως και ο περσινός στον οποίον συμμετείχε το Ισραήλ. Στη διοργάνωση της EBU με κύριο χορηγικό (εδώ και πολύ καιρό) την ισραηλινή επιδραστική φίρμα καλλυντικών πολυτελείας «Morocan Oil», η επιλογή της -ανεξάρτητης, όπως ρητώς επιβεβαιώνει η EBU– κρατικής ραδιοτηλεόρασης του Ισραήλ, ΚΑΝ, η Γιουβάλ Ραφαέλ τραγούδησε το «New Day Will Rise».

Δείτε τώρα μια σειρά από εντελώς τυχαία στοιχεία, ασύνδετα και ασυνδύαστα μεταξύ τους. Η ΚΑΝ και το Ισραήλ εκπροσωπούνται στον διαγωνισμό από την Ραφαέλ η οποία είναι επιζήσασα του μακελειού που προκάλεσε η Χαμάς στο μουσικό φεστιβάλ Nova Sukkot Gathering στο κοσμοπολιτικό κιμπούτς  Ρεΐμ στις 7 Οκτωβρίου 2023. Τότε η Ραφαέλ, κρύφτηκε σε καταφύγιο Θανάτου στο κιμπούτς Μπεερί με καμια 50αριά ανθρώπους ακόμα. Τη γλίτωσε -ήταν μια από τους 11 που επέζησαν, έχοντας κρυφτεί κάτω από πτώματα για οκτώ ώρες- με τραύματα από θραύσματα χειροβομβίδων που πετάχτηκαν στο καταφύγιο.

Το «New day will rise» θεωρητικά είναι- λέει- ένα τραγούδι που μιλά για την απώλεια αγαπημένου προσώπου αλλά προτάσσει την ελπίδα. Λέει αυτό που θέλει να πει με υπαινικτικό τρόπο. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Μια ματιά στους στίχους αρκεί για να γίνει αντιληπτή η επιχειρούμενη «εξίσωση».

Δίπλα από το Ισραήλ, στο «χείλος» του λιμού και του αφανισμού,  ίσως να σκέφτονται «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία». Πιθανόν να μην γνωρίζουν ότι υπάρχει και συνέχεια: «αλλά η αλήθεια πρώτη».

Πώς, άραγε, φθάνει το παγκόσμιο μήνυμα ελπίδας για το «ξημέρωμα» μιας νέας ημέρας, μιας νέας αρχής, όταν σε ένα σημείο της Γης ο αέρας αντί για αντηλιακό υψηλών προδιαγραφών μυρίζει θάνατο.

Η πρόκριση του Ισραήλ- σιγά που δεν θα προκρινόταν- ως είδηση ήταν μαζί με τις ειδήσεις ότι η Γάζα βρίσκεται στα πρόθυρα λιμού με έκταση συνεδρίαση του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ και ότι μεγάλη ΜΚΟ των ΗΠΑ ετοιμάζεται να «κατέβει» στη -αποκλεισμένη για τον «έξω κόσμο»- Γάζα για να παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια.

Πάντως πάμπολλοι πρέπει να αιφνιδιάστηκαν με την απολύτως πειθαρχημένη (ή μήπως φοβισμένη) συμπεριφορά των χιλιάδων που ήταν εντός της St Jakobshalle.

Έχοντας κατά νου όσα είχαν συμβεί πέρσι στο Μάλμε με τις αποδοκιμασίες του Ισραήλ και τους διοργανωτές να «πνίγουν» τον περιβάλλοντα ήχο στα μικρόφωνα και στα ηχεία, αρκετοί σχολιαστές, όπως μετέδωσαν χθες τη νύχτα Μαρία Κοζάκου και Γιώργος Καπουτζίδης, έβγαλαν τα ακουστικά τους κι «έστησαν αυτί» μπας και εκδηλώνονταν αντιδράσεις από το συγκεντρωμένο πλήθος. Από τα μικρόφωνα δεν «πέρασε» ούτε ένα «ού», αν εκστομίστηκε.

Η EBU έχει (από καιρό) πολιτικοποιήσει τον θεσμό της Eurovision με τη στάση της, ιδίως από πέρσι, όσο και να διατείνεται ότι είναι μη πολιτικός, αμιγώς μουσικός – καλλιτεχνικός.

Χθες το βράδυ οι αλαλαγμοί χαράς, τα σφιχταγκαλιάσματα και οι πανηγυρισμοί, υπογράμμισαν τη «σιωπή» για την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.

Διαβάστε επίσης:

Eurovision 2025: Έξι άτομα με σημαίες και σφυρίχτρες διέκοψαν την πρόβα του Ισραήλ

Έρωτας «αγιασμένος» με την κορυφή της τηλεθέασης (14/5)

Eurovision 2025: Η Κλαυδία ζητά τη στήριξη του κόσμου λίγες ώρες πριν τον Β’ Ημιτελικό