Αντιστρόφως ανάλογες προς τις πραγματικές εξελίξεις και τις κομματικές τακτικές είναι οι συζητήσεις σε πάνελ και τραπέζια για την ανάγκη συμπόρευσης των αριστερών δυνάμεων.

Η πιο κρίσιμη πρωτοβουλία του τελευταίου διαστήματος για συνεργασία, αυτή για την Προανακριτική, ναυάγησε ρίχνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην ανάγκη του Κασσελάκη και της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Είχε προηγηθεί τον χειμώνα η συνεργασία για την υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη ως ΠτΔ, που και αυτή έληξε κάπως άδοξα.

Μετά το ναυάγιο οι δύο πλευρές ανταλλάσσουν κατηγορίες και πετούν την ευθύνη ο ένας στον άλλο. Και οι δύο έδειξαν να βάζουν πάνω από την προοπτική της συνεργασίας τους τη δική τους αυτόνομη οπτική για το θέμα της Προανακριτικής, αλλά και το εσωκομματικό τους ζήτημα.

Οργή και αλληλοκατηγορίες

Στην Κουμουνδούρου προκάλεσε οργή η – και με τη βούλα, διά του Πολιτικού Γραφείου – απόφαση της Νέας Αριστεράς την περασμένη Πέμπτη να μην συνυπογράψει την πρόταση Προανακριτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό διότι το επιχείρημα που πρόταξε τελικά η Πατησίων – επικαλούμενη ως καθοριστικό δεδομένο που τα αλλάζει όλα, την πρόταση της Ν.Δ. – ήταν ότι κάθε πρόταση της αντιπολίτευσης θα οδηγήσει σε «πλυντήριο ευθυνών», καθώς με δεδομένο τον χαμηλό πήχη για πλημμέλημα Καραμανλή που βάζει η κυβερνητική πλειοψηφία θα απορριφθεί κλείνοντας την υπόθεση χωρίς δυνατότητα να επανέλθει αυτή η Βουλή, αν δεν υπάρξουν νέα στοιχεία.

Από την Κουμουνδούρου ειρωνικά εξέφραζαν την απορία «δεν γνώριζε η Νέα Αριστερά εξ αρχής τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς;» και επίσης εντόπιζαν αντίφαση μεταξύ της αρχικής συνεργασίας με στόχο να κατατεθεί πρόταση Προανακριτικής για τον Καραμανλή και της τελικής στάσης της (αφού μπήκε θέμα Μητσοτάκη, όπως έλεγαν) να μην κατατεθεί καμία πρόταση, γιατί όλες θα οδηγήσουν σε «πλυντήριο».

Κάποιοι σχολίαζαν ως πρωτοφανές για τα δεδομένα της Αριστεράς το παραπάνω σκεπτικό, προσάπτοντας λίγο – πολύ «αναχωρητισμό» στη Νέα Αριστερά: «Από τη στιγμή που τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν την πλειοψηφία, δεν πρέπει να θέτουν ζητήματα, δεν πρέπει να διερευνούν νομικά αδικήματα, δεν πρέπει να καταλογίζουν ευθύνες στους ιθύνοντες;» διερωτούνταν η αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου Νατάσα Γκαρά μιλώντας για αρνητική στάση που «ουσιαστικά βάζει άλλο ένα λιθαράκι στη συγκάλυψη που επιχειρεί ο κ. Μητσοτάκης». Σε ανάλογο μήκος κύματος ο εκπρόσωπος Τύπου Γιώργος Καραμέρος ανέφερε πως «με αυτό το σκεπτικό, η αντιπολίτευση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, πρέπει να είναι άπραγα μέχρι να έρθουν οι εκλογές και να μην κάνουν τίποτα, δεδομένου ότι υπάρχει η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία, που αναιρεί την όποια πρωτοβουλία».

Το χρονικό

Η Νέα Αριστερά, η οποία αρχικώς είχε απευθύνει την πρόσκληση στις δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης για κοινή στάση, διαφώνησε με την επιλογή Φάμελλου να προχωρήσει σε μια πρόταση που θα ενέτασσε στο κάδρο των ποινικών ευθυνών και τον Μητσοτάκη. Είδε σε αυτή την επιλογή αλλαγή στάσης του Σωκράτη Φάμελλου, μια εβδομάδα μετά την αρχική συμφωνία, την οποία απέδωσε σε εσωκομματική πίεση των Παππά και Πολάκη, οπότε αποτραβήχτηκε.

Από τη Νέα Αριστερά αρχικά δινόταν έμφαση στο ότι δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις στη δικογραφία που να τεκμηριώνουν ποινικές ευθύνες Μητσοτάκη – κάτι που βέβαια λεγόταν και από την Κουμουνδούρου, μέχρι που αποφασίστηκε αλλαγή πλεύσης στο Εκτελεστικό Γραφείο της 21ης Μαΐου. Η Έφη Αχτσιόγλου σε συνέντευξή της στις 15 Μαΐου, ώρες μετά την ανακοίνωση της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, σημείωνε σε σχετική ερώτηση για τον Μητσοτάκη πως «δεν πρέπει να γίνουν αβάσιμες νομικά ενέργειες που θα καταπέσουν στη συνέχεια» (Action24, 16.5.2025).

Το σκεπτικό πως αν οι κατηγορίες για τον Μητσοτάκη απορριφθούν από την κυβερνητική πλειοψηφία, τότε κλείνει η υπόθεση και η Βουλή δεν μπορεί να επανέλθει, στη συνέχεια γενικεύτηκε, με αποτέλεσμα στην τελική της απόφαση στο Πολιτικό Γραφείο να μην αποκλείει ποινικές ευθύνες για τον πρωθυπουργό, αλλά να ρίχνει το βάρος στο ότι κάθε πρόταση της αντιπολίτευσης θα απορριφθεί, καθώς ο Μητσοτάκης έβαλε πολύ χαμηλά τον πήχη της διερεύνησης ευθυνών σε σχέση με τις αρχικές του δηλώσεις.

Το διά ταύτα είναι πως η παρ’ ολίγον συνεργασία κατέληξε σε αλληλοκατηγορίες του ενός προς τον άλλον ότι βοηθά τη συγκάλυψη Μητσοτάκη, έστω ακουσίως, στο όνομα των εντυπώσεων. Κλίμα που δεν βοηθά τη συνολική πολιτική συνεργασία. Παρά ταύτα, αυτή τη στιγμή και οι δύο πλευρές αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα είναι κρίσιμα, επομένως το θέμα της σύγκλισης αφήνεται ανοιχτό για το μέλλον. Όπως άλλωστε είχε πει και η Έφη Αχτσιόγλου στην παραπάνω συνέντευξη, «εντελώς αντικειμενικά δεν είναι δυνατόν στις επόμενες εθνικές εκλογές 11 κόμματα να μπουν στη Βουλή. Άρα εδώ οι συγκλίσεις και οι συνεργασίες θα υπάρξουν ούτως ή άλλως» με την ίδια να εκφράζει τη θέση πως θα πρέπει να «επισυμβεί» η σύγκλιση (αλλά όχι συγκόλληση).

Διαβάστε επίσης:

Βρούτσης: «Οι τελικοί συνεχίζονται με την προσωπική δέσμευση των ιδιοκτητών για τη διασφάλιση ενός κλίματος ασφάλειας»

Γεραπετρίτης: Συμφωνήσαμε με την Αίγυπτο να εργαστούμε για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων της Μονής Σινά

Ισόβια χωρίς ελαφρυντικό στον Κορκονέα από το Εφετείο Λαμίας σε επεισοδιακή δίκη