Παρακολουθώ τη συζήτηση για τα πρακτικά της περίφημης σύσκεψης των αρχηγών το 2015, την επομένη του δημοψηφίσματος και άκρη δεν βρίσκω. Και ακούω πολλούς να λένε ευθαρσώς ότι δεν καταλαβαίνουν καν το νόημα κάποιων παρεμβάσεων.

Είπε, για παράδειγμα, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ότι δεν παρέλαβε ηχητικό ντοκουμέντο από τη σύσκεψη. Και πως οι διάλογοι που έχουν αποτυπωθεί σε χαρτί ήταν κάπου αλλού και όχι στο χρηματοκιβώτιο.

Και αναρωτιέμαι τι σημασία έχει όλο αυτό για να βγει να το διευκρινίσει η πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και να προκαλέσει και την αντίδραση του προκατόχου της, του Προκόπη Παυλόπουλου.

Έχει σημασία εάν υπάρχει ηχητικό υλικό, όταν είναι ξεκάθαρο και επιβεβαιωμένο ότι υπάρχουν καταγεγραμμένοι διάλογοι;

Έχει σημασία εάν ήταν στο ένα ή στο άλλο συρτάρι;

Έτσι κι αλλιώς άτυπη ήταν η σύσκεψη, ό,τι κρατήθηκε, κρατήθηκε – και όπως κρατήθηκε τέλος πάντων.

Διέρρευσε ένα μέρος αυτών και έγινε πολιτική χρήση από διάφορες πλευρές, αυτό είναι γεγονός.

Αλλά να διαπληκτίζονται – έστω εμμέσως, αλλά σαφώς – δημοσίως οι δύο πρώην πρόεδροι για τεχνικά θέματα, δεν έχει καμία σημασία.

Για να μην πω ότι η τοποθέτηση του Προκόπη Παυλόπουλου ήταν ξεκάθαρη και δίνει μία πραγματική εικόνα. Εκτός αν την πείραξε την Σακελλαροπούλου ο τρόπος που ο Παυλόπουλος χειρίστηκε την υπόθεση. Αλήθεια, την πείραξε και γιατί;

Διαβάστε επίσης:

Ο Άδωνις, οι σαγιονάρες και ο Μπέος

Μητσοτάκης: Η ανάρτηση στο TikTok για την ψηφιακή κάρτα εργασίας και η αύξηση 1.000% στον τομέα του τουρισμού

Τρολάρει με ΟΠΕΚΕΠΕ ο Άδωνις…