Είναι πλέον πασιφανές, πασίδηλο και πανθομολογούμενο: Η ΝΔ έχει τους δικούς της «νόμους». Ή, ακριβέστερα, προσαρμόζει τους νόμους στις δικές της ανάγκες, κάνει λάστιχο οποιοδήποτε νομικό πλαίσιο, ανάλογα με το πολιτικό (και όχι μόνο) συμφέρον της, έχει κατασκευάσει ένα δικό της «νομικό κόσμο».

Και κυρίως έχει μετατρέψει τη χώρα σε «ειδική περίπτωση» στα ευρωπαϊκά νομικά χρονικά.

Με το δεύτερο άκυρο που έριξε σε αίτημα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών δύο υπουργών της έχει πάρει διαζύγιο και την κανονική Ευρώπη.

Το «μένουμε Ευρώπη» – μέρες που είναι – έχει γίνει «παραμονεύουμε στην Ευρώπη». Ήτοι, είμαστε μέσα για τα κονδύλια και τις λοβιτούρες, είμαστε έξω όταν είναι για τους κανόνες της.

Για οποιονδήποτε πολίτη, μία εισαγγελική έρευνα θα είχε συγκεκριμένη διαδικασία και πορεία: Θα υπήρχε κάθε δυνατή διερεύνηση τυχόν αδικημάτων, θα επιβάλλονταν κάθε δυνατότητα που παρέχει ο νόμος για να ερευνηθούν οι πράξεις του. Συχνά με αυστηρότητα και πάντως με όλες τις προβλέψεις του ποινικού κώδικα.

Όλα αυτά ισχύουν για τους κοινούς θνητούς, τους απλούς πολίτες.

Όχι όμως για τους πολιτικούς της ΝΔ.

Αυτοί είναι ξεχωριστή κατηγορία. Γι’ αυτούς ισχύουν άλλοι κανόνες, άλλοι νόμοι. Ισχύει μία επιλεκτική εφαρμογή των νόμων, που οδηγεί στην ανομία, την ασυδοσία και την ατιμωρησία.

Σε ποια κανονική, ευρωπαϊκή χώρα θα απορρίπτονταν εισαγγελικά αιτήματα για διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών; Και μάλιστα δύο φορές – είχε προηγηθεί του ΟΠΕΚΕΠΕ, η υπόθεση με την 717 για τα τρένα.

Και σε ποια ευρωπαϊκή ώρα, την ευθύνη για τη μη διερεύνηση καν μίας υπόθεσης θα την έκρινε ο Φώντας ο Μπαραλιάκος, σύμβουλος επιχειρήσεων λέει, από την Πιερία – τυχαίο το παράδειγμα – ή η γνωστή για την… αντικειμενικότητα και την ευθυκρισία της, Σοφία Βούλτεψη – καθόλου τυχαίο το παράδειγμα.

Σε ποια χώρα κανονική και ευρωπαϊκή θα δινόταν η δυνατότητα να βάζουν εμπόδια σε έρευνα της ευρωπαϊκής εισαγγελίας για τη δράση εγκληματικής οργάνωσης με κοινοτικά κονδύλια, οι υφυπουργοί και οι βουλευτές που είχαν μπλέξει στο κουβάρι των ρουσφετιών και του… μαδήματος των επιδοτήσεων από ημέτερους;

Σε ποια κανονική χώρα θα επιτρέπονταν οι ελεγχόμενοι να είναι και ελεγκτές;

Σε ποιο σημείο του δυτικού κόσμου, με το επίπεδο δημοκρατίας και το νομικό πολιτισμό που τον διέπει, θα εφάρμοζαν τα… «μοντέλα» απονομής (μάλλον μη απονομής εδώ) δικαιοσύνης, όπως τους συμφέρει;

Τη μία να ισχύει το «μοντέλο Τριαντόπουλου» – επειδή φτιάχνουν μόνοι τους το κατηγορητήριο – και την άλλη να απορρίπτεται αυτό το «μοντέλο» – επειδή θα πήγαιναν στο δικαστικό συμβούλιο με το κατηγορητήριο της ευρωπαϊκής εισαγγελίας.

Σε ποια κανονικά χώρα και όχι στη γαλάζια Ζιμπάμπουε της Μεσογείου – συγνώμη εκ των προτέρων στην Ζιμπάμπουε – θα απαγόρευαν a priori σε πολίτες να διεκδικήσουν το δίκιο τους στα δικαστήρια, όπως έγινε με τους συγγενείς των θυμάτων στα Τέμπη;

Τέτοια απροσχημάτιστη απαρέσκεια και επιδεικτική άρνηση της ισονομίας, σε ποια χώρα θα μπορούσε να γίνει;

Ζητούν άσυλο για όλες τις πράξεις τους ως υπουργοί και ασκούντες εκτελεστική, κρατική εξουσία, επειδή, λέει, αν κινδυνεύουν να τιμωρηθούν δεν θα υπογράφουν τίποτα. Ζητούν δηλαδή να ασκούν μία εξουσία χωρίς λογοδοσία, χωρίς να υπόκεινται σε νόμους. Πλήρης ασυδοσία στις πράξεις τους, προνόμια, αλλά όχι ευθύνες και επιπτώσεις. Ακόμα κι όταν σκοτώνονται άνθρωποι από αδιαφορία και κακές επιλογές, ή όταν καταληστεύονται τα δημόσια ταμεία από εγκληματικές οργανώσεις κομματικών φίλων.

Ο μόνος κανόνας τους είναι ο εξής: Κάνουν ό,τι θέλουν επειδή μπορούν. Ούτε επειδή το επιβάλλει ο νόμος, ούτε επειδή οι πράξεις τους υπακούν σε κανόνες.

Δεν κάνουν ό,τι θέλουν, μόνο όταν δεν μπορούν.

Θα έλεγα ότι είμαστε χώρα μπανανία. Αλλά θα προσβάλω τον Όλυμπο, ο οποίος μάθαμε ότι είναι γεμάτος μπανανιές!

Διαβάστε επίσης:

Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης ναυάγησε στο λιβυκό

Όταν η Ανθρώπινη Ύβρις ανασταίνει τους «Τιτάνες»

Συνώνυμη της βίας η Γάζα