Η χώρα συγκλονίζεται από τις εξελίξεις στο σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, καθημερινώς αποκαλύπτονται κι άλλα στελέχη της ΝΔ, που εισέπρατταν επιδοτήσεις για βοσκοτόπια σε απίθανα μέρη ή για αιγοπρόβατα που δεν υπάρχουν.

Οι αποκαλύψεις είναι τέτοιες που το σύνηθες επιχείρημα του Μητσοτάκη «Δεν ήξερα», δεν πείθει κανέναν, τα πρόστιμα όμως της ΕΕ θα πέσουν στις πλάτες του ελληνικού λαού. Εντούτοις η κυβέρνηση στη δύσκολη γι’ αυτήν στιγμή σκληραίνει ακόμα περισσότερο την πολιτική της απέναντι στα λαϊκά στρώματα.

Προφανώς θέλει να δείξει στους οικονομικούς παράγοντες, ότι παραμένει ο άνθρωπός τους και γι’ αυτό πρέπει να εξακολουθήσουν να την στηρίζουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το νέο νομοσχέδιο Κεραμέως, που δίνει τη δυνατότητα για 13ωρη εργασία, δηλαδή για μεγαλύτερη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, που μπορεί να γίνεται και σε ετήσια βάση, παγιώνοντας ουσιαστικά την ευέλικτη εργασία, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να μην έχουν καμιά δυνατότητα προγραμματισμού της προσωπικής και οικογενειακής ζωής τους!

Η ρύθμιση αυτή είναι συνέχεια προηγουμένων νόμων που θεσμοθέτησαν τη 10ωρη εργασία (ν. Χατζηδάκη), την εργασία μέχρι 13 ώρες σε πολλούς εργοδότες (τάχα για ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων), τη 6ωρη εργασία και τώρα με το τελευταίο νομοσχέδιο ουσιαστικά καταργείται το 8ωρο και επιβάλλεται η 13ωρη εργασία, εάν και εφόσον το επιθυμεί ο εργοδότης!

Επιπλέον απαλλάσσει τους επιχειρηματίες από ασφαλιστικές εισφορές, όχι μόνο στην περίπτωση υπερεργασίας, υπερωριών, νυκτερινών και αργιών αλλά και για προσαυξήσεις, που προβλέπονται από συλλογικές συμβάσεις, ακόμα και για προσαυξήσεις που χορηγούνται οικιοθελώς από τον εργοδότη. Οι μειώσεις ή καταργήσεις ασφαλιστικών εισφορών (που παρουσιάζονται ψευδώς ως θετικό μέτρο), έχουν αρνητικότατες συνέπειες και για τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων αλλά και για τις συντάξεις αφού οδηγούν σε μεγάλη μείωση τους με δεδομένο ότι δεν θα γίνονται κρατήσεις στο σύνολο των μισθολογικών αποδοχών του εργαζόμενου.

Η κυβέρνηση δηλαδή προωθεί συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενους, που οδηγούν όχι μόνο σε εξόντωση των ίδιων αλλά και σε ατυχήματα, με συνέπεια για όλο το κοινωνικό σύνολο. Τα εργατικά δυστυχήματα είναι ένα θέμα που δεν θα το δούμε στις ειδήσεις, τα ΜΜΕ συνειδητά δεν το προβάλλουν, ποτέ δεν θα ακουστεί «ότι άνθρωπος πέθανε στη δουλειά!»

Κι όμως είναι μια τραγική πραγματικότητα, που είναι συνέπεια της εντατικοποίησης της εργασίας. Είναι πραγματικά μεγάλο θράσος της υπουργού Κεραμέως και της κυβέρνησης να ισχυρίζονται ότι οι ρυθμίσεις του νέου νομοσχεδίου (13ωρη εργασία, μεταφορά της άδειας κ.α.) είναι για να διευκολυνθούν εργοδότες και εργαζόμενοι, βάζοντας τους εργαζόμενους στην ίδια μοίρα με τον εργοδότη.

Γιατί διευκολύνεται ο εργαζόμενος με 13ωρη εργασία; Γιατί να θέλει να μεταφέρει την άδειά του; Απλούστατα γιατί εξαναγκάζεται από τον εργοδότη. Προχθές συγκρούστηκαν δύο λεωφορεία και ο οδηγός του ενός δούλευε 16ωρη βάρδια. Υπήρχαν τραυματίες ανάμεσα στο επιβατικό κοινό. Ήταν δυνατόν ο οδηγός να διάλεξε μόνος του την 16ωρη βάρδια; Ποιος μπορεί να οδηγεί 16 ώρες χωρίς να προκαλέσει ατυχήματα; Την τραγική κατάσταση αποτυπώνει ο αριθμός των νεκρών εργατών, ο οποίος αυξάνεται συνεχώς. Το 2023 υπήρξαν 179 δυστυχήματα, (79 περισσότερα από το 2022) το 2024 150 και μεγαλύτερος αριθμός σοβαρά τραυματισμένων, ενώ το 2025 προβλέπεται ρεκόρ 20ετίας, με δεδομένο ότι μόνο το α΄ εξάμηνο έχουν καταγραφεί 114 θάνατοι!

Πρόκειται για ακήρυκτο πόλεμο για τον οποίο δεν μιλάει κανείς. Το χειρότερο είναι ότι σχεδόν κανένα από αυτά τα δυστυχήματα – εγκλήματα δεν τιμωρούνται. Οι συγγενείς των θυμάτων μετά βιώνουν τον δικό τους Γολγοθά με δίκες που κοστίζουν πολύ και διαρκώς αναβάλλονται, με αποτέλεσμα οι υπεύθυνοι να μένουν ατιμώρητοι.

Γενικά ζούμε σε μια χώρα που η κυβέρνηση και οι επιχειρηματίες φίλοι της μοιράζουν μεταξύ τους τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης και τις συμβάσεις με τις απευθείας αναθέσεις, οι κολλητοί τους απομυζούν τις παράνομες επιδοτήσεις όπως του ΟΠΕΚΕΠΕ, που τα πρόστιμα θα πληρώσει ο ελληνικός λαός, ενώ οι εργαζόμενοι παλεύουν για το μεροκάματο και πολλές φορές πεθαίνουν γι’ αυτό. Απίστευτη αδικία. Για να αποδοθεί όμως δικαιοσύνη, πρέπει να τους ανατρέψουμε.

* Η Δέσποινα Σπανού είναι στέλεχος της ΛΑΕ ΑΑ και πρώην Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ