Πληθαίνουν οι ανακοινώσεις δυτικών χωρών για την πρόθεσή τους να αναγνωρίσουν παλαιστινιακό κράτος στον ΟΗΕ το φθινόπωρο. Ύστερα από τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά, ανακοίνωση έκανε η Αυστραλία, ενώ ανοιχτό αφήνει το ενδεχόμενο και η Νέα Ζηλανδία. Πιθανότατα θα ακολουθήσουν κι άλλες.

Σίγουρα όλες αποσκοπούν στην άσκηση πίεσης προς το Ισραήλ ώστε να σταματήσει τις πρακτικές εθνοκάθαρσης. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η πρωτοβουλία της Γερμανίας να σταματήσει την εξαγωγή προς το Ισραήλ όσων όπλων μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη Λωρίδα της Γάζας.

Προφανώς οι πρωτοβουλίες αυτές έχουν συμβολικό χαρακτήρα και δεν επιφέρουν ουσιώδες αποτέλεσμα, αφού η αναγνώριση ενός κράτους προϋποθέτει την ύπαρξή του – δηλαδή των δομών και των θεσμών που το συγκροτούν, κάτι που στην περίπτωση των Παλαιστινίων, ιδιαίτερα της Γάζας, δεν υφίσταται.

Δεν είναι όμως εντελώς ασήμαντες, καθώς υποδηλώνουν ότι το Ισραήλ έχει υπερβεί πολλά όρια και πλέον κινδυνεύει να χάσει την εμπιστοσύνη πολλών στη Δύση.

Βεβαίως η πρόθεση αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους – έστω και μόνο συμβολικής – δεν σημαίνει διακοπή διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ. Αυτά λέγονται μόνο στο ελληνικό πολιτικό καφενείο. Μπορεί όμως να επιταχύνει την ανάληψη πρωτοβουλιών.

Για παράδειγμα, η πρόταση Μακρόν για το Παλαιστινιακό είναι προϊόν της συνεργασίας Γαλλίας – Σαουδικής Αραβίας.

Η δε πρωτοβουλία Κατάρ και Αιγύπτου για κατάπαυση του πυρός και την αποχώρηση των IDF από τη Γάζα, ύστερα από την απελευθέρωση όλων των Ισραηλινών αιχμαλώτων, έχει ελκύσει το ενδιαφέρον κι άλλων χωρών του Κόλπου και ίσως εξελιχθεί σε μια συνολική πρόταση για τον τερματισμό του πολέμου και τις μεταπολεμικές διευθετήσεις.

Το ερώτημα που μας αφορά άμεσα είναι αν η Ελλάδα σκοπεύει να πάρει θέση σε αυτό το μεγάλο παιχνίδι.

● Ο Μητσοτάκης διατηρεί την πάγια ελληνική θέση περί λύσης δύο κρατών.

● Επίσης τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση συνέπλευσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με Ηνωμένο Βασίλειο, Δανία, Γαλλία και Σλοβενία για την καταδίκη της επέκτασης των ισραηλινών πολεμικών επιχειρήσεων στη Γάζα, την αντίθεση σε τυχόν προσάρτηση των εδαφών στο Ισραήλ, την ανάγκη για άμεση παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας, την άμεση και δίχως όρους απελευθέρωση όλων των ομήρων από τη Χαμάς και, βεβαίως, τη λύση δύο κρατών με εγγύηση του δικαιώματος του Ισραήλ στην ασφαλή και ειρηνική ύπαρξη.

Το αν αυτές οι κινήσεις προαναγγέλλουν τη συμμετοχή της Ελλάδας σε μια ευρύτερη και πιο ουσιαστική πρωτοβουλία παραμένει, προς το παρόν, ασαφές.

Είναι πάντως μια ευκαιρία παρέμβασης και ανάδειξης του πολυδιαφημισμένου διεθνούς ρόλου της χώρας…

Διαβάστε επίσης:

Γάζα: «Απόφαση υψηλού ρίσκου με διεθνείς αντιδράσεις» – Διεθνείς αντιδράσεις κατά της απόφασης Νετανιάχου

Όραμα για τη χώρα ή διαχείριση της μιζέριας;

Εκλογές στην Βολιβία: Ο εμφύλιος στην Αριστερά ευνοεί την Ακροδεξιά και τον Τραμπισμό