Στην αρχή είπαν ότι τα κοσμήματα που «έφυγαν» στη μεγάλη επιχείρηση κατά του Λούβρου, ήταν της ιδιοκτησίας του Ναπολέοντος του Α’, δηλαδή του Μεγάλου Ναπολέοντα…

Εκ των υστέρων όμως απεδείχθη ότι το εξαιρετικά πολύτιμο στέμμα που βρίσκονταν μεταξύ των κλοπιμαίων ανήκε στον Ναπολέοντα τον Γ’, οι δε αμφιβολίες αναφέρονται στον τρόπο με τον οποίο περιήλθε σ’ αυτόν.

Είναι γνωστό ότι ο Ναπολέων ο Α’ ο Κορσικανός, πρόγονος του Ναπολέοντα Γ’, ήταν γόνος μεσαίας οικογένειας, που ήταν αδύνατο να κατέχει και να μεταβιβάσει τέτοια αντικείμενα…

Η λεία πάντως ήταν «βασιλική», σ’ αυτήν συμπεριλαμβάνονταν κολιέ από 8 ζαφείρια και 631 διαμάντια καθώς και η τιάρα της αυτοκράτειρας Ευγενίας, εξήχθη δε ομαλώς από το Λούβρο και χάθηκε μέσα στο πέλαγος της παρισινής κυκλοφορίας από 4 ανθρώπους «που ξέραν από βέσπα», χρησιμοποιώντας 2 σκούτερ.

Από εδώ και πέρα μόνο εικασίες μπορούν να διατυπωθούν για την κίνηση των κοσμημάτων: Το σίγουρο είναι ότι οι 4 θα τα εκποιήσουν σε βασιλική τιμή, αφού προηγουμένως τα περάσουν από ενδιάμεσους κλεπταποδόχους.

Το κύρος της Γαλλίας ετρώθη σε απερίγραπτο βαθμό, καθώς σημείωσε ο Ζεράρ Νταρμανέν, υπουργός Δικαιοσύνης στον γαλλικό ραδιοσταθμό France Inter.

Ερώτημα: Τα κοσμήματα αυτά τελικά θα παραμείνουν στην κατοχή (πλουσίων) ατόμων επί μακρόν ή και μονίμως, για να μπορούν αυτοί να επαίρονται για την ιδιοκτησία τους; Ή θα ρευστοποιηθούν και θα πωλούνται με δόσεις, ακόμη κι ένα προς ένα;

Δηλαδή, όπου πας, όποιαν πέτρα να κινήσεις, όποια κλεψιά και κομπίνα συναντήσεις, θα πρέπει να αναζητάς πλούσιους;

Διαβάστε επίσης:

Ευημερία εναντίον ΑΕΠ

Διέσχισαν την ορεινή Ελλάδα σε 56 ημέρες

Τρεις σημαντικές φωτογραφίες