«Φύγετε μόλις δείτε τα πρώτα σημάδια. Η κατάσταση μόνο χειρότερη θα γίνει. Ο δρόμος της αξιοπρέπειας είναι ο δρόμος του χωρισμού». Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει σε όλες τις γυναίκες που ζουν με τον κακοποιητή τους, μια 63χρονη που για πολλά χρόνια παρέμενε με το σύζυγό της, που την κακοποιούσε λεκτικά, ψυχολογικά και σωματικά. Σήμερα με την ψυχολογική υποστήριξη των ειδικών της Υπατίας, σχεδιάζει τη ζωής της από την αρχή.

Δηλαδή, σε αντίθεση με άλλες γυναίκες, είχε όλες τις προϋποθέσεις και τις δυνατότητες να πάρει τη ζωή στα χέρια της και να ζήσει μακριά από έναν σύζυγο, που και εκείνος ήταν δυσαρεστημένοςαπό αυτό το γάμο γιατί ένιωθε κατώτερος, όπως η ίδια  αποκαλύπτει στο topontiki.gr. Ωστόσο παρέμεινε: «Στα 60 μου αναρωτιόμουν τι θα απογίνω. Προσπαθούσα να σώσω τον γάμο μου, να κρατήσω ενωμένη την οικογένειά μου. Ποτέ δεν σκεφτόμουν εμένα».

Και ίσως είναι και αυτός ένας από τους πολλούς λόγους που τελικά εγκλωβίζουν τις γυναίκες σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον γιατί σκέφτονται όλους τους άλλους, εκτός από τον εαυτό τους.
Η ιστορία εκτυλίχθηκε σε μία μικρή επαρχιακή πόλη στην Βόρεια Ελλάδα. Το 2022, σε ηλικία 59 ετών και με δύο κόρες της, 18 και 22 χρονών, κατάλαβε για πρώτη φορά πως η κατάσταση στον γάμο της είχε ξεφύγει οριστικά από κάθε έλεγχο.

«Ήταν Χριστούγεννα. Γυρνούσαμε από ένα δείπνο φίλων· ο σύζυγός μου είχε πιει παραπάνω και, όταν διαφώνησα μαζί του για κάτι ασήμαντο, τράβηξε απότομα το χειρόφρενο και άρχισε να με βρίζει. Μόλις φτάσαμε σπίτι, μου έκλεισε την πόρτα αφήνοντάς με έξω, ενώ μέσα ήταν τα παιδιά μας. Η μικρή μου κόρη άνοιξε την πόρτα και τότε εκείνος άρχισε να φωνάζει: “Θα πάρω διαζύγιο! Επιτέλους θα πάρω διαζύγιο!”. Εκείνη ήταν η στιγμή που ένιωσα πως κάτι είχε πια σπάσει οριστικά μέσα μου», μας είπε.

Προειδοποιητικά σημάδια υπήρχαν πολλά, όπως σε όλες τις περιπτώσεις κακοποίησης: «Ήμασταν μαζί από τα 27 μου, εκείνος πέντε χρόνια μεγαλύτερος. Από την αρχή φαινόταν η νευρικότητά του. Το πρώτο πραγματικά ανησυχητικό περιστατικό συνέβη το 2014, όταν βγήκε στη σύνταξη. Τότε αποφάσισε να απομονωθεί και να μην ζει πια μαζί μας. Μετακόμισε σε ένα δωμάτιο που ένωνε το σπίτι με την αποθήκη. Μια μέρα προσπάθησα να σώσω τον γάμο μας μεταφέροντας τα πράγματά του πίσω στο δωμάτιό μας. Εκείνος εξαγριώθηκε, με έβρισε και αμπάρωσε το δωμάτιό του με καρφιά και μια ξύλινη διπλή πόρτα.

Μετά από την πρώτη ψυχολογική και λεκτική επίθεση, το 2014, συνειδητοποίησα πόσο εκτός ελέγχου είχε βγει η κατάσταση και πόσο επικίνδυνος θα μπορούσε να γίνει. Μετρούσα ήδη πολλά χρόνια υπομονής, γνωρίζοντας ότι ο γάμος μας είχε λήξει. Ήξερα πως έπρεπε να αποδεχτώ την πραγματικότητα και να κινηθώ αναλόγως».

Όλοι της έλεγαν να φύγει

«Εξ αρχής μοιραζόμουν τις τραυματικές καταστάσεις που βίωνα με τους οικείους μου. Είχα ένα δυνατό υποστηρικτικό δίκτυο: τις δύο αδερφές μου, τους γονείς μου, τα παιδιά μου και τις φίλες μου. Με κατέκλυζαν οι ενοχές όμως δεν άντεχα να το περνάω μόνη μου. Όλοι με συμβούλευαν να φύγω. Μια φίλη ψυχολόγος, μάλιστα, μου είχε πει ότι τα πράγματα θα γίνονταν μόνο χειρότερα και ότι θα έπρεπε να κινηθώ γρήγορα».

Πότε είπε «ως εδώ»

Το 2021, καθισμένη σε ένα παγκάκι στο Λονδίνο, ενώ η μικρή της κόρη ανάρρωνε από μια επικίνδυνη καρδιοχειρουργική επέμβαση, αναρωτήθηκε αν ήθελε πραγματικά τον σύζυγό της δίπλα της σε αυτή τη δύσκολη στιγμή.

«Έμεινα 3 μήνες στο Λονδίνο στο πλευρό της κόρης μου. Εκείνος ήταν στην Ελλάδα και η μόνη του ασχολία ήταν να πηγαίνει στις καφετέριες. Είχα πάρει πάνω μου όλες τις ευθύνες και τις ανησυχίες. Εκείνος δεν ήταν πουθενά. Η αδιαφορία του προς τον πόνο της κόρης μου ήταν που με έκανε να πω έως εδώ».

Η απειλή με το μαχαίρι και τη σπασμένη πιατέλα

Τελικά το Φεβρουάριο του 2023 αποφάσισε να φύγει. Είχε προηγηθεί ένας ακόμα βίαιος καυγάς για ασήμαντή αφορμή που λίγο έλειψε να εξελιχθεί σε τραγωδία.

«Με απείλησε με μαχαίρι, έσπασε μια πιατέλα και άρχισε να βρίζει εμένα και τη μικρή μας κόρη. Η κόρη μου κάλεσε την αστυνομία. Ήμουν κλαμένη, έδιωξα τους αστυνομικούς και αποφάσισα να μην κάνω μήνυση. Δεν άντεχα άλλη ψυχική φθορά και το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει αυτός ο γάμος. Από εκείνη τη μέρα άρχισα να φεύγω. Πηγαινοερχόμουν στη Θεσσαλονίκη, που είχα δικό μου σπίτι».

Το 2023 τον Απρίλιο, ενώ ήδη είχε απομακρυνθεί, προσέλαβε δικηγόρο. Ο σύζυγός της είχε καταθέσει ασφαλιστικά μέτρα για να διώξει την 60χρονη, την κόρη τους, αλλά και τα εγγόνια τους από το σπίτι.

«Τα κατάφερε, γιατί το σπίτι ήταν στο όνομά του, παρ’ όλο που αποκτήθηκε εντός γάμου που είχα επενδύσει όλα μου τα χρήματα για να φτιαχτεί. Το φαντάζεστε; Εκείνος έκανε ασφαλιστικά εναντίον μου. Εκείνος ήταν το θύμα».

Η οικονομική ανεξαρτησία και το σπίτι της στη Θεσσαλονίκη, ήταν το κομβικό σημείο για να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει μακριιά, ωστόσο ψυχολογικά ήταν δύσκολο: «Από το 2022 έβλεπα ψυχολόγο και ψυχίατρο και ξεκίνησα αντικαταθλιπτική αγωγή ενόσω ήμουν στον γάμο. Είχα κοντά μου τις αδερφές μου, τους γονείς μου, τα παιδιά μου και τις φίλες μου. Το καλοκαίρι του 2024 έμεινα στο σπίτι των γονιών μου που ήταν τότε 80 και 88 ετών. Με στήριξαν όσο μπορούσαν. Ένιωσα πως κάποιος νοιάζεται για μένα και με φροντίζει όπως υποτίθεται θα έπρεπε να κάνει ένας σύζυγος».

Η ζωή της στην Υπατία

«Σήμερα η ζωή μου έχει μια νέα δομή. Έρχομαι τακτικά στην Υπατία από την αρχή της λειτουργίας της. Μέσα από τις ομάδες, γνώρισα γυναίκες με αντίστοιχα βιώματα και δημιούργησα φιλίες. Αποτελεί φάρο στο ταξίδι μου. Έχω λάβει αγάπη, κατανόηση και κατάλαβα ότι δεν είμαι μόνη, ή η μόνη. Πρόσφατα ξεκίνησα να πηγαίνω παραδοσιακούς χορούς».

Το μήνυμα που στέλνει στις γυναίκες  μετά τη δική της εμπειρία είναι: «Φύγετε μόλις δείτε τα πρώτα σημάδια. Η κατάσταση μόνο χειρότερη θα γίνει. Ο δρόμος της αξιοπρέπειας είναι ο δρόμος του χωρισμού» μας λέει.

Οι ενοχές

«Έχω ακόμη ενοχές, ακόμη κλαίω. Πέρασαν χρόνια και αναρωτιέμαι γιατί δεν έφυγα νωρίτερα. Παρόλο που είχα υποστηρικτικό περιβάλλον, δυσκολευόμουν να φύγω. Στα 60 μου αναρωτιόμουν τι θα απογίνω. Προσπαθούσα να σώσω τον γάμο μου, να κρατήσω ενωμένη την οικογένειά μου. Ποτέ δεν σκεφτόμουν εμένα.

Με τον καιρό κατάλαβα ότι κι εκείνος καταπιεζόταν μέσα σε αυτό τον γάμο· ένιωθε κατώτερος, καθώς ήμασταν διαφορετικοί σε όλα: στην επικοινωνία, στις παρέες, στο μορφωτικό επίπεδο. Μου είπε μετά από χρόνια ότι φορούσε “μάσκα” μέσα στον γάμο και πως μετά την σύνταξη αποφάσισε να είναι επιτέλους ο εαυτός του. Τότε δηλαδή που ξεκίνησε και η βία. Κατάλαβα ότι δεν ήταν κάτι που μπορούσα να λύσω εγώ.

Σήμερα κάνω μικρά βήματα κάθε μέρα. Και συνεχίζω»…

Διαβάστε επίσης:

Πρώτη επιτυχημένη επέμβαση αλλαγής χρώματος οφθαλμών με τη μέθοδο FLAAK στην Ελλάδα

Η υπνική άπνοια μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση Πάρκινσον, σύμφωνα με νέα μελέτη

Βία κατά των γυναικών: Γιατί μένουν; Τι πρέπει να γίνει; Μιλάει στο topontiki.gr ο ψυχολόγος της ΙΑΣΙΣ Στέφανος Αλεβίζος