Καλημέρα σας

Δεν ξέρω πώς μπορεί να μετρήσει ως πολιτικό πόνημα, μανιφέστο, νέο ξεκίνημα και άλλα τέτοια.

Αλλά ως βιβλίο είναι όντως καλό.

Ανθρώπινο, γήινο, εύληπτο, αποκαλυπτικό, δραματουργικό, εξομολογητικό, συγκινητικό ενίοτε. Χωρίς φιοριτούρες, αμπελοφιλοσοφίες, περίπλοκες αναλύσεις και εξιστόρηση από «τα πάνω».  

Είναι σαν μία διήγηση – σχεδόν μυθιστορηματική – ενός ανθρώπου που κάθεται δίπλα μας, στην παρέα, και θέλει να μας τα πει όλα. Να «ξεγυμνωθεί», να παραδεχθεί, να «μαρτυρήσει», να πει τα πράγματα – και τα πρόσωπα – με το όνομά τους.

Πιθανόν δεν λέει τα πάντα. Ούτε καν όλη την αλήθεια. Αλλά σε όσα λέει και γενικώς η διάθεσή του, είναι του τύπου «θα σας πως τη δική μου ιστορία ανεπιτήδευτα, θα (με) καταλάβετε και κρατήστε ό,τι θέλετε».

– Και μόνο ότι πούλησε 33.000 βιβλία σε μία μέρα, δείχνει ότι συγγραφικά, το εγχείρημα πέτυχε. Πολιτικά θα το δούμε αργότερα.

Τα κύματα και ο μετασχηματισμός

Εκτιμώ, έχοντας διαβάσει σχεδόν το σύνολο του βιβλίου – αναμοχλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας το μέλλον, που θα έλεγε κι ο συγγραφέας – ότι ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να παραδέχεται ένα λάθος του κάθε δέκα σελίδες. Υπολογίστε τώρα ότι το βιβλίο έχει πάνω από 700 σελίδες, πόσα λάθη έχει αναγνωρίσει.

– Στη σελίδα 562 γράφει ότι η εκλογική ήττα του 2019 ήταν το αντίο σε μία αποχή, το κλείσιμο μίας εποχής και πως σκεφτόταν ήδη το μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μεγάλο κόμμα, κορμό της προοδευτικής παράταξης και τέτοια. Το παρουσιάζει όλο αυτό το σκηνικό – εκεί στο Σούνιο, ακούγοντας τα κύματα της θάλασσας, όπως γράφει – σαν την Ιθάκη. Φοβάμαι ότι αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη, όπως φάνηκε στη συνέχεια. Δεν είχε φτάσει στην Ιθάκη – στην Κέρκυρα τον ξέβρασαν τα κύματα και γι’ αυτό εκείνος ο μετασχηματισμός δεν ήρθε ποτέ.

Το Μαξίμου και ο Τσίπρας

Σε αυτή τη φάση πρέπει να σας πω ότι στο Μαξίμου παρακολουθούν με… αισιοδοξία – δεν λέω με ενθουσιασμό – την υπόθεση με το βιβλίο του Τσίπρα. Θεωρούν ότι σε πρώτο χρόνο τουλάχιστον, τους κάνει καλό: Επαναφέρει τα αντιΣΥΡΙΖΑ αντανακλαστικά, προκαλεί νέο χάος στο χώρο της αντιπολίτευσης και ότι δεν θα βοηθήσει σε ένα φοβερό come back του προέδρου Αλέξη. Αυτά λένε, αυτά μεταφέρω.

Όμως είναι νωρίς για πολιτικές προβλέψεις.

Ο Τσίπρας έτσι κι αλλιώς θα κάνει την όποια πολιτική κίνηση για κόμμα ή κίνηση σε κάνα εξάμηνο. Μέχρι τότε θα κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, πολλές σελίδες στην πολιτική ζωή και πάντως θα επέλθει μία ψύχραιμη προσέγγιση των όσων λέει στο βιβλίο του…

Ανάσα με την προϋπόθεση της… φερράρι

Στο μεταξύ η κυβέρνηση παίρνει μία μικρή ανάσα. Την πρώτη μετά το καλοκαίρι, όταν και εισέπραξε το πρώτο κόστος του ΟΠΕΚΕΠΕ – κι από τότε αγκομαχούσε.

Όμως η ακινησία στην αντιπολίτευση, αρχίζει να σπρώχνει ξανά τη ΝΔ προς τα πάνω. Ελαφρά μεν, σε χαμηλά ακόμα επίπεδα, αλλά προς τα πάνω. Αν συνεχίσει έτσι και δεν προκύψει κάτι δυσάρεστο πάλι, όπως μία νέα «βαριά» δικογραφία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, τότε θα κλείσει τη χρονιά με αισιοδοξία. Έστω συγκρατημένη…

– Πολλά θα εξαρτηθούν βέβαια από το πώς θα εξελιχθούν ορισμένα πράγματα, όπως η κατάθεση σήμερα της Πόπης «Ferrari» Σεμερτζίδου στην εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ.

Ο Χρύσανθος κινείται

Απόφαση οριστική δεν φαίνεται να έχει πάρει ο Αντώνης Σαμαράς για το νέο κόμμα.

Μαθαίνω όμως ότι ο εκ των συνεργατών του, Χρύσανθος Λαζαρίδης μαζεύει υπογραφές για το κείμενο των «Ομάδας Πολιτών 91», που είχαν ζητήσει την ανασύνταξη του πολιτικού σκηνικού με κόμματα που θα δίνουν έμφαση «σε εθνικά και γεωπολιτικά ζητήματα». Στις «ηγετικές προσωπικότητες με εμπειρία, ακεραιότητα, παιδεία και αποδεδειγμένο πατριωτισμό» από τις οποίες περιμένουν πρωτοβουλίες, πολλοί είδαν να «φωτογραφίζονται οι Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής.

Η Ντόρα… (δεν) κάνει την Κινέζα  

Ακόμα η κυβέρνηση προσπαθεί στην πραγματικότητα να επαναπροσδιορίσει την ισορροπία στο τρίγωνο «Ελλάδα – Ηνωμένες Πολιτείες – Κίνα».

Προς το παρόν υπερισχύουν εκείνες οι τάσεις που θέλουν… απόσταση από τους Κινέζους για να μην δυσαρεστηθούν οι Αμερικάνοι.

Γι’ αυτό και στην εκδήλωση που έκανε προ ημερών το Ελληνοκινεζικό Επιμελητήριο για τη συμπλήρωση 30 ετών του, η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε σε επίπεδο γενικού γραμματέα υπουργείου – πήγε ο Σκάλκος του ΥΠΕΞ. Ούτε ένας υπουργός ή υφυπουργός!

Κάποιοι θυμούνται ακόμα την Ντόρα Μπακογιάννη να λέει το 2016 διάφορα… σινο-επικά κατά της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είχε τολμήσει να επανεξετάσει κάποιες πλευρές της παρουσίας της Cosco στον Πειραιά. Και τι δεν είπε τότε η Μπουμπουλίνα Ντόρα – «κλεφτοκοτάδες» είχε πει τους Συριζαίους.

Σήμερα που η κυβέρνηση της ΝΔ κοιτάζει με μισό μάτι τους Κινέζους, η Ντόρα αγνοείται…     

Μόδα οι… ασφαλιστικές;

Φαίνεται πως στις διοικήσεις των τραπεζών έχει πέσει νέο dress code: κοστούμι, γραβάτα και… μία ασφαλιστική εταιρεία υποχρεωτικά στο χαρτοφυλάκιο. Γιατί αλλιώς, πώς να σταθείς στον τραπεζικό κόσμο του 2025; Μετά τις τέσσερις συστημικές – που η μία μετά την άλλη είτε εξαγόρασαν είτε ετοιμάζονται να εξαγοράσουν ασφαλιστικές – τώρα έρχεται και η Credia Bank να φωνάξει δυνατά «παρούσα» σε αυτόν τον ιδιότυπο πλειστηριασμό.

Και να σκεφτεί κανείς ότι πριν από λίγα χρόνια οι ίδιες τράπεζες ξεπουλούσαν μπιρ παρά όχι μόνο ασφαλιστικές που είχαν στα ντουλάπια τους, αλλά και συγγενικές δραστηριότητες στο εξωτερικό. Τότε θεωρούσαν ότι «βαραίνουν» τους ισολογισμούς τους. Σήμερα μάλλον φοβούνται μην μείνουν εκτός… μόδας.

Τελικά, πολλά αλλάζουν στις αγορές, στις στρατηγικές και στα αφηγήματα. Ένα όμως παραμένει σταθερό: ότι η ζωή κάνει κύκλους. Και στον τραπεζικό χάρτη, αυτοί οι κύκλοι φαίνεται πως γυρίζουν όλο και πιο γρήγορα.

Διαβάστε επίσης:

Οι πρώτες εντυπώσεις από το βιβλίο του Τσίπρα, το φάουλ με την Φώφη, το μετέωρο βήμα του Χριστοδουλάκη η κοινή εμφάνιση Καραμανλή – Βενιζέλου

Η εσωκομματική κυριαρχία Μητσοτάκη, η επιστροφή Δημητριάδη, η στόχευση του βιβλίου Τσίπρα, το ρίσκο του ΠΑΣΟΚ και η βελόνα Γερουλάνου, που δείχνει… ανατολή

Το ενεργειακό όνειρο και τα γκάλοπ, ο Πιερρακάκης και το Eurogroup, η βελόνα από τον Παύλο στην Άννα, η Ζαχαράκη… δήμαρχος (;), ο «άσσος» του Μητσοτάκη