Καλημέρα σας

Χωρίς εκπλήξεις, αλλά με κάτι από νέα μέτρα για το στεγαστικό, είχε το πέρας της συζήτησης για τον προϋπολογισμό, που υπερψηφίστηκε από ευρεία πλειοψηφία, καθότι στους 156 γαλάζιους προστέθηκαν και 3 πρώην Σπαρτιάτες. Τους οποίους το Μαξίμου δεν θέλει, όμως εκείνοι επιμένουν να ψηφίζουν.

Όπως και να έχει πέρασε κι αυτό για την κυβέρνηση.

Αν δεν ήταν πάντως το θετικό γεγονός της εκλογής Πιερρακάκη στο Eurogroup και το σκληρό για την κυβέρνηση θέμα των αγροτικών μπλόκων, η συζήτηση θα ήταν μάλλον ανιαρή.

–      Μετά τον προϋπολογισμό έχουμε πει ότι ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση για τον ανασχηματισμό. Επειδή όμως έχουμε ακόμα χρόνο μέχρι τουλάχιστον τα μέσα Ιανουαρίου και έρχονται γιορτινές μέρες, κατά τις οποίες δεν πρέπει να… στεναχωριόμαστε, θα αφήσουμε το ρεπορτάζ γι’ αργότερα.

Η ανάλυση των γκάλοπ

Από τις φανερές και κρυφές δημοσκοπήσεις αυτών των ημερών ένα συμπέρασμα ως προς την προτεραιότητα της κυβέρνησης βγάζουν οι πιο εχέφρονες: Να κερδίσει ο Μητσοτάκης τη… συστημική ψήφο. Για την οποία, πέρα από την αποχή, ουσιαστικά έχει (ή δεν έχει;) αντίπαλο μόνο το ΠΑΣΟΚ. Άντε και λίγο τον Αλέξη Τσίπρα αν κρίνουμε από το πώς φιλοτεχνεί το νέο (μετριοπαθές) προφίλ ο πρώην πρωθυπουργός.

Κερδίζοντας τη λεγόμενη συστημική ψήφο (που ενδιαφέρεται για τη σταθερή διακυβέρνηση, φοβάται μην απολέσει ό,τι έχει κερδίσει και νιώθει ασφάλεια με την ευρωπαϊκή παρουσία της χώρας) εξασφαλίζει το κατώφλι του 30%.

–      Αυτό λοιπόν είναι το σχέδιο: Η σαρωτική επικράτηση στον «συστημικό» ή αλλιώς κεντρώο χώρο ή όπως θέλετε πείτε τον.  

–      Μπορεί να τον ανακόψει το ΠΑΣΟΚ; Δεν φαίνεται ικανό με τα δεδομένα που υπάρχουν.

Συστημικός – αντισυστημικός

Γιατί η προσοχή είναι στον συστημικό χώρο; Και γιατί είναι αυτός που κρίνει τον νικητή;

Διότι στον αντισυστημικό ή αλλιώς αντικυβερνητικό και πάει λέγοντας, κινούνται ήδη πολλοί παίκτες και έρχονται και περισσότεροι. Και όσο μεγαλύτερος είναι ο κατακερματισμός, τόσο λιγότερο επικίνδυνος είναι αυτός ο χώρος σε μία εκλογική αναμέτρηση.

Ο Αλέξης…

Κατ’ αρχάς έρχεται ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος πάντως λανσάρει εξ αντικειμένου και μία κυβερνησιμότητα, καθότι έχει διατελέσει πρωθυπουργός – άρα δεν στηρίζεται μόνο στον… ανένδοτο.

Ο πρόεδρος Αλέξης δείχνει να βιάζεται, όχι κυρίως επειδή φοβάται έναν εκλογικό αιφνιδιασμό Μητσοτάκη, αλλά διότι ο ανταγωνισμός στον αντιπολιτευτικό χώρο αυξάνει.

… η Μαρία…

Η Μαρία Καρυστιανού μπαίνει επίσης στο σκηνικό, όπως δείχνουν οι τελευταίες δηλώσεις της. Πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο ότι θα κατέλθει στον πολιτικό στίβο, πλην εξαιρετικού απροόπτου. Και μάλλον ως επικεφαλής, αφού πρόσωπα με το ανάλογο κύρος για ηγεσία δεν βρίσκονται εύκολα.

Η Καρυστιανού έχει να αντιμετωπίσει βέβαια τις επικρίσεις από τους άλλους συγγενείς των θυμάτων στα Τέμπη, που διαφωνούν με την εμπλοκή της στην πολιτική. Παράλληλα να δείξει την «ομάδα» της. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτή η «ομάδα» θα… ενθουσιάσει – όση σημασία έχει αυτό για τη στάση των ψηφοφόρων.

–      Αν πάντως ισχύουν αυτά τα παρασκηνιακά ότι ο Πάνος Καμμένος παίζει κάποιο ρόλο στις διεργασίες για το νέο κόμμα, πραγματικά δεν θα το αντέξω, ιδίως μετά το «τσουνάμι» με τον Καραχάλιο. Ή αν δω αυτή την παρέα του Κούβελα και ενός Πατσίκα από τη Θεσσαλονίκη να είναι πρωτοπαλίκαρα. Θα μας αναγκάσουν να φωνάξουμε… «Γρατσία γύρνα πίσω» στο τέλος.

…και η Ζωή

Από την άλλη, υπάρχει η «παλιά» η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η οποία έχει ξανά  εντυπωσιακή άνοδο στις δημοσκοπήσεις, δίνοντας ρεσιτάλ στην υπόθεση με τον ΟΠΕΚΕΠΕ.

Η Ζωή ασκεί μία περίεργη γοητεία σε ένα κομμάτι ψηφοφόρων – ιδίως στους νέους – και κανείς δεν μπορεί να την ξεγράψει. Η δοκιμασία γι’ αυτήν θα είναι η εμφάνιση Καρυστιανού, αλλά στις τωρινές συνθήκες, απειλεί ακόμα και το ΠΑΣΟΚ, όχι απλά τον Βελόπουλο.

–      Με 60.000 like στην ανάρτηση που πίνει τσίπουρο χειμωνιάτικα στην παραλία με τον Καραναστάση, είναι άφρων όποιος την υποτιμήσει.   

Πράσινος μύλος

Και το ΠΑΣΟΚ κύριε, πού είναι το ΠΑΣΟΚ;

Το ΠΑΣΟΚ είναι το μεγάλο ερώτημα σε όλη αυτή την εξίσωση.

Αν καταφέρει να απωθήσει την επίθεση Τσίπρα θα πρέπει να ετοιμαστεί για την έφοδο της Καρυστιανού. Κι αν αντέξει και σε αυτή, πρέπει να αποτρέψει τις πάντα επικίνδυνες φυγόκεντρες προς τη ΝΔ τάσεις. Οι οποίες τάσεις μπορεί να ενισχυθούν εξ αντανακλάσεως υπό την επίκληση της απειλής «Τσίπρα» από τον Μητσοτάκη.

Αίμα και άμμος, που λένε. Δηλαδή.

Επειδή όμως το ΠΑΣΟΚ ήδη πιέζεται στις δημοσκοπήσεις θα περιοριστώ σε δύο επισημάνσεις:

–      Πρώτη, το κλίμα στο εσωτερικό του Κινήματος θυμίζει μέρες «ομάδας 4». Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε – αρκεί να θυμηθεί τα γεγονότα του… 1995.

–      Δεύτερη, βλέπω βουλευτές να είναι… αλλού – ο Παρασκευαίδης τα βάζει με τον Δουδωνή, ο Παραστατίδης βλέπει μάταιο το να κατέβει ξανά για βουλευτής, ο Κουκουλόπουλος κάνει τον Κινέζο παρότι πέρασε η 15^η Δεκεμβρίου που είχε θέση ως όριο για να γίνει κουβέντα εάν το ΠΑΣΟΚ παραμένει στάσιμο, ενώ ο Κωνσταντινόπουλος διασκεδάζει με όσα διαρρέουν κάποιοι ότι μπορεί να… κοπεί από τα ψηφοδέλτια.

Αυτά τα ωραία.

Αμυντική βιομηχανία με ταχύτητα… και μνήμη που δεν πρέπει να κοντύνει

Στον επιχειρηματικό κόσμο –και ειδικά στους κύκλους που κινούνται γύρω από τη βιομηχανία και τις μεγάλες προμήθειες– συζητιέται έντονα το τελευταίο διάστημα ότι η αμυντική βιομηχανία μπαίνει σε φάση ταχύτατης ανάπτυξης. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις, σε συνδυασμό με τα ευρωπαϊκά προγράμματα SAFE, ανοίγουν τον δρόμο για σημαντικές χρηματοδοτήσεις, συμπράξεις και επενδύσεις, καλλιεργώντας την αίσθηση μιας μεγάλης ευκαιρίας για την εγχώρια παραγωγική βάση.

Ωστόσο, όσοι γνωρίζουν καλά την αγορά και έχουν ζήσει προηγούμενους «κύκλους ανάπτυξης» κρατούν μικρό καλάθι. Διότι στην Ελλάδα, η αμυντική βιομηχανία έχει βαρύ παρελθόν, με υποθέσεις που άφησαν πίσω τους σκιές, υπερκοστολογήσεις και αποφάσεις που εξυπηρέτησαν περισσότερο μεσάζοντες και συμφέροντα παρά έναν συνεκτικό εθνικό σχεδιασμό.

Τα ευρωπαϊκά κονδύλια, όπως το SAFE, λειτουργούν ήδη ως μαγνήτης. Και όταν το χρήμα γίνεται ορατό, δεν αργούν να εμφανιστούν οι πρόθυμοι που αυτοπαρουσιάζονται ως «παίκτες» της επόμενης μέρας: εταιρείες-σφραγίδες, σύμβουλοι και ενδιάμεσοι που υπόσχονται γρήγορα αποτελέσματα, παρουσιάζοντας φιλόδοξα σχέδια χωρίς ουσιαστικό παραγωγικό αντίκρισμα.

Το πραγματικό στοίχημα, λοιπόν, δεν είναι απλώς η απορρόφηση των ευρωπαϊκών πόρων. Είναι αν η αναμενόμενη ανάπτυξη θα στηριχθεί σε πραγματική βιομηχανική δυναμική, τεχνογνωσία και διαφάνεια ή αν, για ακόμη μία φορά, κάποιοι θα σπεύσουν να πουλήσουν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες, αφήνοντας το κόστος να φανεί εκ των υστέρων.

Διαβάστε επίσης:

Φάμελλος: Κοινωνικά άδικος ο προϋπολογισμός με λιτότητα τύπου Σόιμπλε – Δεν υπάρχουν περιθώρια για μοναχικές πορείες στον προοδευτικό χώρο

Φάμελλος: Στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα της Αυτοδιοίκησης – Η κυβέρνηση κλείνει την «κάνουλα» στους Δήμους

Ψήφισμα διαβίβασε η ΚΕΔΕ στον ΠτΒ και τα κόμματα