«Τα παιδιά που ήμασταν μέσα στη φυλακή, μας έβαλαν μαζί με τους ενήλικους και γίνονταν διάφορα πράγματα εκεί μέσα. Τα μεγαλύτερα παιδιά έδερναν και βίαζαν τους μικρότερους. Και η αστυνομία ήξερε, αλλά δεν έκανε τίποτα».

Ιστορίες ανηλίκων που έζησαν την κόλαση των κρατητηρίων

«Τα παιδιά που ήμασταν μέσα στη φυλακή, μας έβαλαν μαζί με τους ενήλικους και γίνονταν διάφορα πράγματα εκεί μέσα. Τα μεγαλύτερα παιδιά έδερναν και βίαζαν τους μικρότερους. Και η αστυνομία ήξερε, αλλά δεν έκανε τίποτα».

O Oμάρ ήρθε 16 χρόνων μόνος του στην Ελλάδα, για να γλυτώσει από την οικογενειακή βεντέτα στην πατρίδα του, το Πακιστάν. Θύμα των δουλεμπόρων, κρατήθηκε όμηρος από ομοεθνείς του σωματέμπορους για τέσσερις ημέρες σε μια αποθήκη στη Λούτσα, κακοποιήθηκε και τον βίασαν. Κατάφερε όμως να αποδράσει και να καταγγείλει τους βασανιστές του στην αστυνομία και με τη μαρτυρία του να οδηγήσει τις διωκτικές αρχές στην εξάρθρωση του κυκλώματος και τη σύλληψη συνολικά επτά διακινητών.
Παρ’ όλα αυτά, ο Ομάρ συνελήφθη γιατί δεν είχε χαρτιά και τον έστειλαν στο κέντρο κράτησης στην Αμυγδαλέζα.
Παρά το γεγονός ότι ήταν ανήλικος, έμεινε έγκλειστός μαζί με άλλα παιδιά από 10 έως και 17χρόνων μαζί με πολλούς ενήλικες για περίπου τρεις μήνες, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες.
«Μας κλοτσούσαν και μας φώναζαν ‘‘ξυπνάτε για να φάτε’’. Πολλά από τα παιδιά ήταν μουσουλμάνοι, δεν έτρωγαν χοιρινό. Μας έφερναν χοιρινό, τους λέγαμε πως δεν μπορούμε να φάμε και αυτοί μας χτυπούσαν και μας κορόιδευαν. Δεν είχε καλοριφέρ. Έκανε πολύ κρύο εκεί μέσα. Αρρωσταίναμε, αλλά τη μία είχαμε γιατρό και την άλλη δεν είχαμε».

Στον ξενώνα
Συναντήσαμε τον Ομάρ στον Ξενώνα του Συλλόγου Μερίμνης Ανηλίκων, όπου λειτουργεί από το 1924 στα Εξάρχεια. Εκεί ζει τα δύο τελευταία χρόνια μαζί με 14 ακόμα ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
«Έχουμε αναφορές για παιδιά που ήταν σε κέντρα κράτησης και έχουν κακοποιηθεί. Βέβαια αυτά σύμφωνα με τα λεγόμενα των παιδιών. Οι περισσότερες περιπτώσεις αστυνομικής βίας αφορούν παιδιά που έμεναν σε πάρκα και πλατείες, κατά τη διάρκεια ελέγχων από την αστυνομία», λέει στο «Π» ο υπεύθυνος της Στέγης Φώτης Παρθενίδης.
Τα τελευταία 11 χρόνια στα οποία εργάζεται στο Φιλανθρωπικό Σωματείο της Στέγης του Ιδρύματος Μπενάκη έχει συναναστραφεί με δεκάδες παιδιά που ήρθαν στη χώρα μας, τα περισσότερα δίχως τους γονείς τους, μόνα σ’ ένα ξένο και αφιλόξενο περιβάλλον, έπειτα από ένα εφιαλτικό ταξίδι από τα βάθη της Ασίας ή της Μέσης Ανατολής.
Τα περισσότερα εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους λόγω είτε εμφυλίων πολέμων είτε θρησκευτικών πεποιθήσεων.
«Ειδικά οι χριστιανοί και οι κοσμικοί, φιλελεύθεροι μουσουλμάνοι τα τελευταία χρόνια υπόκεινται απίστευτες διώξεις από φανατικούς ομοθρήσκους τους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Πάρα πολλοί ασυνόδευτοι ανήλικοι πρόσφυγες προέρχονται πλέον από τη Συρία, αφού οι γονείς τους είτε σκοτώθηκαν πίσω στην πατρίδα τους είτε χάθηκαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού», αναφέρει ο Φ. Παρθενίδης.

Στόχος η ένταξη
Βασικός σκοπός της λειτουργίας του ξενώνα, πέρα από την παροχή στέγης και μιας αξιοπρεπούς καθημερινότητας σε αυτά τα παιδιά, είναι η ομαλή ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο.
Όλα πηγαίνουν σχολείο και πολλά από αυτά όχι μόνο επιτυγχάνουν να περάσουν στο πανεπιστήμιο, αλλά έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους και σήμερα είναι επιτυχημένοι επαγγελματίες στην Ελλάδα ή το εξωτερικό.
Όμως οι δυσάρεστες αναμνήσεις από τα όσα έζησαν έως ότου καταλήξουν να ζητήσουν άσυλο και να βρουν ασφαλές κατάλυμα σε μια από τις κοινωνικές δομές φιλοξενίας ανηλίκων παραμένουν ακόμα ζωντανές.
Ο Γιαβά είναι 17 χρόνων και ζει τα δύο τελευταία χρόνια στον ξενώνα. Σπουδάζει σε σχολή μαγειρικής και όνειρό του είναι να γίνει επαγγελματίας σεφ. Έφυγε από το Αφγανιστάν κυνηγημένος από τους Ταλιμπάν πληρώνοντας 3.000 ευρώ στους δουλεμπόρους στη Σμύρνη.
«Ήμασταν 52 πάνω σε μια φουσκωτή βάρκα, που χωρούσε 25 άτομα. Ξεκινήσαμε 12 το βράδυ και φθάσαμε το πρωί στη Λέσβο. Μόλις είδαμε την αστυνομία, σκάσαμε το φουσκωτό για να μην μας γυρίσουν πίσω και τρέξαμε να κρυφτούμε στο βουνό».
Ο 15χρονος Ααρόν μένει στον ξενώνα τα τέσσερα τελευταία χρόνια, μαζί με τα άλλα δύο αδέλφια του από την Ερυθραία. Ήρθαν στην Ελλάδα μαζί με τη μητέρα τους, η οποία όμως μην μπορώντας να τους εξασφαλίσει φαγητό τα έστειλε στον ξενώνα. Εκείνη ζει σήμερα στην Ελβετία και ο Ααρόν έχει μπει ήδη στο πρόγραμμα επανασύνδεσης οικογενειών προσφύγων. Έχει όμως κι αυτός να θυμάται μια άσχημη εμπειρία από τη συνάντησή του με τις ελληνικές διωκτικές αρχές, όταν λιμενικοί εντόπισαν το δουλεμπορικό να πλέει ανοικτά της Λέσβου. Ήταν μόλις 8 χρόνων.
«Μας ζητούσαν λεφτά, μας έβαλαν τα χέρια πίσω από το κεφάλι, μας ξάπλωσαν στο έδαφος και μας πατούσαν. Και εγώ φώναζα και ο άλλος μου έλεγε στα αγγλικά ‘‘σκάσε’’».
Πριν από λίγες ημέρες 43 παιδιά αφέθηκαν ελεύθερα από την Αμυγδαλέζα και μεταφέρθηκαν με μέριμνα της πολιτείας σε δομές φιλοξενίας σε όλη την Ελλάδα. Κανείς όμως δεν ξέρει τι θα απογίνουν όσοι ασυνόδευτοι ανήλικοι δεν μπορέσουν να βρουν μια θέση σε ξενώνα, με τα κυκλώματα των δουλεμπόρων να παραμονεύουν.
Ένας από τους φορείς που έχει αναλάβει τη μεταφορά των ανήλικων προσφύγων από τα κέντρα κράτησης στις στέγες φιλοξενίας είναι η ΜΚΟ «ΜΕΤΑδραση». Από το 2011 εξειδικευμένοι κοινωνικοί λειτουργοί έχουν συνοδεύσει 1.732 ανήλικους από τα κέντρα κράτησης ή τον… δρόμο (αστεγία) προς δομές φιλοξενίας σε διάφορες πόλεις της χώρας.
Παρ’ όλα αυτά, το πρόγραμμα το οποίο έως πρότινος υποστηριζόταν από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων έπαψε να επιδοτείται με αποτέλεσμα η συνέχισή του να βασίζεται αποκλειστικά στην προσπάθεια και την οικονομική συμμετοχή των εργαζομένων στη ΜΕΤΑδραση, προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα μεταφοράς και σίτισης των παιδιών.
«Χιλιάδες ασυνόδευτα ανήλικα έρχονται στην Ελλάδα από τρίτες χώρες κάθε χρόνο. Όταν εισέρχονται στη χώρα, συνήθως οδηγούνται σε κάποιον χώρο κράτησης. Παρά τη λειτουργία κατάλληλων δομών φιλοξενίας γι’ αυτά τα παιδιά ανά την Ελλάδα, για πολλά χρόνια κανείς δεν αναλάμβανε την ευθύνη για τη συνοδεία τους. Το αποτέλεσμα ήταν τα παιδιά να παραμένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στα κρατητήρια λέει στο «Π» η υπεύθυνη προβολής και επικοινωνίας της ΜΕΤΑδρασης Μαρή – Λώρα Καποδίστρια.
Με σκοπό τη συνέχιση της παροχής βοήθειας στους ανήλικους πρόσφυγες και τη μεταφορά τους σε ασφαλείς συνθήκες στέγης και διαμονής, η ΜΚΟ απευθύνει έκκληση τόσο ως προς την πολιτεία όσο και προς τους κοινωνικά ευαισθητοποιημένους πολίτες.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο σχετικό έντυπο της ΜΕΤΑδρασης, στο site της ΜΕΤΑδρασης, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter), καθώς και στα τηλέφωνα 210-5201792 και 210-5147425.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.