Οι συνήθεις ύποπτοι, που θεωρούν το «μεταναστευτικό» πεδίον δόξης λαμπρό για να αλιεύσουν εκλογική πελατεία, έχουν μετατρέψει σε αντικείμενο φθηνής προπαγάνδας, ένα παγκόσμιο πρόβλημα, αυτό των εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων.

Οι συνήθεις ύποπτοι, που θεωρούν το «μεταναστευτικό» πεδίον δόξης λαμπρό για να αλιεύσουν εκλογική πελατεία, έχουν μετατρέψει σε αντικείμενο φθηνής προπαγάνδας, ένα παγκόσμιο πρόβλημα, αυτό των εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων.

Γιατί κάποιοι στην Ελλάδα προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεχόμεθα επίθεση. Ότι οι πρόσφυγες έχουν βάλει στόχο τη χώρα μας. Και ότι το όνειρό τους είναι να φτάσουν στην Ελλάδα και μόνο, για να απολαύσουν τον ήλιο, τη θάλασσα και να μας καταστρέψουν τη μόστρα.

Γιατί τη στιγμή που η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα εκρηκτικών διαστάσεων πρόβλημα, στη χώρα μας κάποιοι, στο όνομα μιας ξεπερασμένης αντιπολίτευσης, κάνουν επιλεκτική αναφορά στοιχείων και συστηματικά επιλέγουν να φωτίζουν μόνον συγκεκριμένες πτυχές.

Και πόση υποκρισία περισσεύει όταν φτάνουν στο σημείο να χαρακτηρίζουν τους πρόσφυγες «ψυχές» όταν πνίγονται στα νερά της Μεσογείου και «λαθρομετανάστες που απειλούν τις δουλειές και την ασφάλειά μας» όταν καταφέρνουν και βγαίνουν στις ακτές.

Η κρίση σε αριθμούς

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την έναρξη των συγκρούσεων το 2011 έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο 150.000 Σύροι εκ των οποίων οι περισσότεροι στη Γερμανία (49.830)  και τη Σουηδία (48.350).

Στην Ελλάδα, αίτηση ασύλου έχουν καταθέσει 1.615,  την ίδια στιγμή που στην Ολλανδία έχουν υποβάλλει 9.540, στη Βουλγαρία 8.425, στην Αυστρία 7.000, στην Ελβετία 7.535, στη Βρετανία 5.090, στο Βέλγιο 4.610, στην Ουγγαρία 4.500, στη Γαλλία 3.780, στην Ισπανία 1.705 και στην Ιταλία 1.640 και στην Κύπρο 1.000.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, ο αριθμός των αιτούντων ασύλου από τη Συρία έχει αυξηθεί κατά 24% σε σχέση με το 2013, φτάνοντας τους 216,300 εκ των οποίων οι περισσότεροι σε Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία, Ιταλία και Βρετανία.

Το πρόβλημα, αναμένεται, όμως, να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις αφού αυτή τη στιγμή σε Λίβανο, Τουρκία, Ιράκ και Ιορδανία υπάρχουν πάνω από 4 εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες. Άνθρωποι που υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους αφού μαίνεται ο εμφύλιος και όχι μόνον.

Και θα πρέπει να είναι κάποιος εκτός τόπου και χρόνου για να μην αντιλαμβάνεται ότι αυτοί οι άνθρωποι θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να φτάσουν με τις οικογένειές τους σε κάποια χώρα όπου δεν παραμονεύει ο θάνατος σε κάθε τους βήμα.

Όπως θα είναι εκτός τόπου και χρόνου όποιος πιστεύει ότι και οι χώρες που έχουν υποδεχθεί τα εκατομμύρια των προσφύγων – μόνο 1,5 εκατομμύριο βρίσκονται στο Λίβανο- δεν θα θελήσουν με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους να προωθήσουν όσους περισσότερους μπορούν σε άλλες χώρες.

Ο ΟΗΕ και οι «προσφυγοφάγοι»

Και ενώ οι εγχώριοι «κυνηγοί λαθρομεταναστών» προσπαθούν να συντηρήσουν την πολιτική τους καριέρα με κραυγές, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, κουνάει το δάκτυλο στην ΕΕ και ζητά να υποδεχθεί όσους περισσότερους πρόσφυγες μπορεί.

Σε συνέντευξη που έδωσε την Μεγάλη Πέμπτη στο Euronews, ο Αντόνιο Γκουτέρες, Ύπατος Αρμοστής για τους Πρόσφυγες, ζήτησε να γίνει πιο ευέλικτη η πολιτική παροχής βίζας, ζήτησε ειδικά προγράμματα για την επανένωση οικογενειών και κάλεσε την Ευρώπη να σπάσει το φαύλο κύκλο των διακινητών ψυχών, δημιουργώντας νόμιμες οδούς ώστε οι πρόσφυγες να φθάνουν με ασφάλεια στην Ευρώπη.

Δηλώσεις που μάλλον δεν έχουν ακόμα γίνει γνωστές στους ιθαγενείς «προσφυγοφάγους» γιατί διαφορετικά θα είχαν καταγγείλει τον Ύπατο Αρμοστή για πράκτορα που θέλει την καταστροφή της Ελλάδας.

Όμως, η τακτική της φθηνής προπαγάνδας αυτό που τελικά καταφέρνει είναι να αναγορεύει σε πρόβλημα το δέντρο και όχι το δάσος. Να αποκρύπτει τη συνολική εικόνα, τροφοδοτώντας τον φόβο και την ανασφάλεια για τη γειτονιά μας.

Και έτσι, να αποδυναμώνει κάθε σκέψη για μια κοινή ευρωπαϊκή δράση όπου όλες οι χώρες θα τείνουν χείρα βοηθείας ανάλογα με τις δυνάμεις και τις δυνατότητές τους.

Και έτσι ακόμα και κάθε σκέψη για τη δημιουργία ενός κοινού μετώπου στη χώρα που θα απαιτήσει κονδύλια για να αντιμετωπιστεί αξιοπρεπώς και στο βαθμό που μας αναλογεί το κύμα των προσφύγων, κυριαρχούν οι άναρθρες, υστερικές κραυγές εκείνων που ευελπιστούν σε δημοσκοπικά οφέλη.