Παρακολουθώντας την προεκλογική περίοδο και ακούγοντας τις εξαγγελίες-δεσμεύσεις των κομμάτων σε πιάνει μια μελαγχολία…

 

Παρακολουθώντας την προεκλογική περίοδο και ακούγοντας τις εξαγγελίες-δεσμεύσεις των κομμάτων σε πιάνει μια μελαγχολία…  Και σαν να μην φθάνει μόνο αυτό, ακούς και από όλους τα ίδια και από κάποιους άλλους τα γνωστά… Λες και έχουν βάλει μαγνητόφωνο!!!

Ακόμη και ο καθιερωμένος πια περίπατος των πολιτικών από την ΔΕΘ δεν είχε κανένα ενδιαφέρον… Δεν είπαν τίποτα διαφορετικό. Το μόνο καλό είναι ότι αυτή την φορά δεν έταξαν στον λαό «λαγούς με πετραχήλια»… Αντιθέτως αυτή την φορά εμφάνισαν το πραγματικό τους προσωπείο νομιμοποιώντας την κρίση και τα παρελκόμενα της.

Έτσι κι αλλιώς, σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορίας της, οι ιδεολογικές διαφορές των κομμάτων έχουν συγκλίνει τόσο ώστε να παπαγαλίζουν τα ίδια και τα ίδια.

Το μόνο που τους αφορά είναι το μπόνους των 50 εδρών… Την ίδια ώρα οι δανειστές μας, απευθυνόμενοι στους ψηφοφόρους-πρόβατα, ρίχνουν το τυράκι της ελάφρυνσης χρέους για να φάμε καλύτερα την όποια νέα επίσημη, μνημονιακή συγκυβέρνηση.              

Από την άλλη όμως, τα capital controls παραμένουν σε ισχύ, παρά το γεγονός ότι υπογράψαμε το τρίτο και φαρμακερό μνημόνιο για να έχουμε μια ρημαδορευστότητα.

Αλλά όχι μας λένε δεν θα πάρετε… Έτσι λοιπόν η ανάπτυξη αναβάλλεται επ’ αόριστον ή για όποτε και μαζί με αυτή οι πολιτικές ιδέες και οι στόχοι για την παραγωγή πλούτου.

Και κάπως έτσι ο φασισμός θεριεύει από τους σχεδιασμούς των ελίτ που βλέπουν τους ανθρώπους σαν μια αναλώσιμη μάζα…