Είναι γνωστός για τις πολιτικές του ταινίες, από το “Ζ” μέχρι το “Ο Αγνοούμενος”. Στα 82 του χρόνια ο Ελληνο-γάλλος σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς βεβαιώνει ότι “όλα είναι πολιτική” και παραμένει πολύ μαχητικός.

 

Είναι γνωστός για τις πολιτικές του ταινίες, από το “Ζ” μέχρι το “Ο Αγνοούμενος”. Στα 82 του χρόνια ο Ελληνο-γάλλος σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς βεβαιώνει ότι “όλα είναι πολιτική” και παραμένει πολύ μαχητικός.

“Πιστεύω ότι από τη στιγμή που κάποιος κάνει ταινίες, αυτό ήδη αποτελεί πολιτική δέσμευση”, εξηγεί ο Κώστας Γαβράς σε συνέντευξή του στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων κατά τη διάρκεια του Festival Lumiere της Λυών, όπου παρουσιάζει την αποκατεστημένη κόπια της ταινίας του “Section Speciale” (Ειδικό Δικαστήριο, 1975).

Αναφερόμενος στην πληθώρα των βραβείων και των τιμητικών διακρίσεων που έχουν λάβει οι ταινίες του, ο Κώστας Γαβράς λέει: “Τα βραβεία είναι πολύ σημαντικά όταν δεν τα έχεις. Όταν τα έχεις πάρει, δεν τα σκέφτεσαι πια”.

Έπειτα από μία σειρά πολιτικών ταινιών, “Ζ”, “Η Ομολογία”, “Ο Αγνοούμενος”, ο Κώστας Γαβράς στράφηκε τα τελευταία χρόνια σε ταινίες περισσότερο κοινωνικής θεματολογίας, όπως “Le Couperet” (Το Τσεκούρι, 2005), “Le Capital” (Το Κεφάλαιο, 2012), που τοποθετούνται επικριτικά απέναντι στην καπιταλιστική κοινωνία.

Όμως για τον ίδιο, “όλα είναι συνδεδεμένα”. “Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε το κοινωνικό, το οικονομικό από το πολιτικό. Πιστεύω ότι όλα είναι πολιτικά. Η οικονομία είναι και αυτή πολιτική. Άλλωστε, σήμερα δεν μιλούμε παρά για την οικονομία”.

Για τον Γαβρά, “η εξουσία και ο τρόπος με τον οποίο την ασκούμε στα παιδιά μας, στη γυναίκα μας, είναι επίσης πολιτική. Πολιτική δεν είναι μόνο για ποιον θα ψηφίσουμε κάθε πέντε χρόνια!”.

Ο Κώστας Γαβράς δίνει μάχη και για τον κινηματογράφο. “Η πολιτική μου μάχη είναι η Cinematheque, για τη διαφύλαξη του σινεμά και για την προβολή ταινιών, εξηγεί ο άνθρωπος που προεδρεύει από το 2007 του γαλλικού αυτού κινηματογραφικού θεσμού, που αποτελεί μία από τις κύριες βάσεις δεδομένων για το σινεμά παγκοσμίως.

Υπερασπιστής της κινηματογραφικής κληρονομιάς και της κληρονομιάς του γαλλικού σινεμά, εννοεί να διαφυλάξει το σύστημα χρηματοδότησης “για το οποίο μας ζηλεύει όλος ο κόσμος”.

Το 2013 τάχθηκε μαζί με άλλους σκηνοθέτες υπέρ της υπεράσπισης της “πολιτιστικής εξαίρεσης”, την οποία καλλιτέχνες και πολιτικοί θεωρούσαν ότι δέχεται απειλή από την πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να περιλάβει τον οπτικοακουστικό τομέα στις εμπορικές διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ.

“Η Ευρώπη, με τον τρόπο που ενεργεί εδώ και κάποιο διάστημα, είναι υπέρ μιας ελευθερίας -λένε- η οποία στην πράξη είναι η ελευθερία του ισχυρότερου απέναντι στους ασθενέστερους”, λέει.

Παράλληλα με τις πολιτικές μάχες, ο Κώστας Γαβράς δεν ξεχνά τη σκηνοθεσία. Τρία χρόνια μετά την τελευταία του ταινία, λέει ότι “δουλεύει ένα σενάριο”.

Αλλά “δεν είναι εύκολο…Υπάρχουν πολλοί νέοι που έχουν εκπληκτικές ιδέες , που μας δείχνουν τον δρόμο, και μερικές φορές είναι δύσκολο να ακολουθήσουμε”.